Εγκαινιάστηκε ο αρχαιολογικός χώρος της Μονής Χρυσογιαλλιώτισσας

Τελέστηκαν σήμερα τα εγκαίνια του αρχαιολογικού χώρου της γεωργιανής Μονής Παναγίας Χρυσογιαλλιώτισσας στη Γιαλιά της Πάφου, που ανέσκαψε η γεωργιανή αρχαιολογική αποστολή του Υπουργείου Πολιτισμού και Προστασίας Μνημείων της Γεωργίας μεταξύ 2006 – 2010 σε συνεργασία με το Τμήμα Αρχαιοτήτων.

Τα εγκαίνια τέλεσαν από κοινού ο Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων Μάριος Δημητριάδης μαζί με τον Υπουργό Πολιτισμού και Προστασίας των μνημείων της Γεωργίας Guran Odisharia, στην παρουσία του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου.

Το μοναστήρι, είπε ο κ. Δημητριάδης, που ιδρύθηκε από Γεωργιανούς μοναχούς αποδεικνύει τις βαθιές ρίζες των σχέσεων της Κύπρου και της Γεωργίας οι οποίες ενισχύονται και στη σύγχρονη εποχή.

O αρχαιολογικός χώρος της Μονής, ανέφερε, πέραν από την αρχαιολογική σημασία και τη συμβολή του στις εκκλησιαστικές σχέσεις της Κύπρου και της Γεωργίας αποτελεί από τώρα και στο εξής ένα σημαντικό σημείο αναφοράς φιλίας και συνεργασίας των δύο λαών.

Η ανασκαφή του χώρου κατέδειξε τις ισχυρές αυτές σχέσεις  και ο καρπός αυτής της συνεργασίας είναι ο εξαίρετος αυτός αρχαιολογικός χώρος που είναι μέσα στο δάσος της Πάφου και παραδίδεται σήμερα ως επισκέψιμος χώρος τόσο των Κυπρίων όσο των Γεωργιανών και των Ομογενών, σημείωσε.

Ο χώρος αυτός της Μονής, που με τόση επιμέλεια διαμορφώθηκε, οφείλεται στην αγάπη και το ενδιαφέρον όχι μόνο των αρχαιολόγων από την Κύπρο και τη Γεωργία αλλά και τεχνικών ακόμα και των εθελοντών.  

Το ότι σήμερα ακούσαμε ψαλμωδίες στα Ελληνικά και στα Γεωργιανά στο χώρο της Μονής της Παναγίας Χρυσογιαλλιώτισσας σημαίνει πολλά, ανέφερε στην ομιλία του ο Υπουργός Πολιτισμού και Προστασίας των Μνημείων της Γεωργίας Γκουράν Οντισάρια, εκφράζοντας παράλληλα τη βεβαιότητα πως με τη βοήθεια του Μακαριότατου και του Υπουργού Συγκοινωνιών και Έργων οι σχέσεις αυτές θα συνεχιστούν.

Στο χώρο έγινε  επίσης παραλαβή του προστατευτικού στεγάστρου που κατασκευάστηκε με δαπάνη που καταβλήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και Προστασίας Μνημείων της Γεωργίας.

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου σημείωσε πως ο αρχαιολογικός αυτός χώρος αποτελεί μια ιστορία σε βάθος αιώνων που δεικνύει – όπως είπε- τις αδερφικές σχέσεις που υπήρχαν πάντοτε μεταξύ των  δύο λαών. Ανέφερε επίσης πως οι σχέσεις του με τον Πατριάρχη Γεωργίας Ηλία Β’  είναι άριστες και πως και ο ίδιος ο Πατριάρχης Γεωργίας έχει επισκεφτεί τη Μονή. 

“Θα ανταλλάξω εκκλησιαστική γη με κυβερνητική γη και θα βοηθήσουμε να κτιστεί ξανά το γεωργιανό μοναστήρι, γιατί επιθυμούμε να έρθουν οι Γεωργιανοί πιο κοντά μας και εμείς πιο κοντά τους”, πρόσθεσε.

Οι λαοί της Κύπρου και της Γεωργίας, είπε, είναι ομοιοπαθείς, προσθέτοντας πως “έχουμε μια βαριά ιστορία πολιτική. Υπέφεραν και υποφέρουν μέχρι σήμερα οι Γεωργιανοί όπως και εμείς, θα ενώσουμε λοιπόν τις δυνάμεις μας και θα βαδίσουμε μέσα στην ιστορία ομόψυχα για το καλό των δύο λαών μας”, είπε.

Στην εκδήλωση, που ξεκίνησε με δοξολογία από τους Γεωργιανούς ιερείς Ζαχαρία και Δαβίδ, και το Χωρεπίσκοπο Αρσινόης Νεκτάριο, παρέστησαν ο Επίσκοπος Χύτρων Λεόντιος, ο Μητροπολίτης της Γεωργίας Σάββας Χόνι Σαντρετίας, η Αναπληρώτρια Διευθύντρια του Τμήματος Αρχαιοτήτων Μαριάννα Ιερωνιμίδου, ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων Αλέκος Μιχαηλίδης , πολλοί Γεωργιανοί αλλά και Ελληνοπόντιοι από την Επαρχία Πάφου και άλλες επαρχίες.

Ακολούθως ακούστηκαν οι εθνικοί ύμνοι της Γεωργίας και της Κύπρου.

Εξάλλου σε ευχαριστήρια επιστολή που απέστειλε ο Πατριάρχης Γεωργίας Ηλίας Β’ προς τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, η οποία ανεγνώσθη στο πλαίσιο της εκδήλωσης, ο Πατριάρχης εξέφρασε τις ευχαριστίες του και ευχήθηκε όπως η Ανάσταση του Κυρίου χαρίσει σε όλους και στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της νήσου χαρά, ειρήνη και ευτυχία.

“Σας ευχαριστώ για το πατρικό ενδιαφέρον που επιδεικνύετε και σας εκφράζουμε την ειλικρινή μας ευγνωμοσύνη γιατί μεριμνήσατε για την αναστύλωση της αρχαίας γεωργιανής Μονής της Θεοτόκου στη Γιαλιά”.

Η Μονή της Παναγίας Χρυσογιαλλιώτισας ιδρύθηκε, σύμφωνα με γεωργιανές ιστορικές πηγές, το δεύτερο μισό του 10ου αιώνα από το βασιλιά της περιοχής Τάο – Κλαρτζέτι στη νοτιοδυτική Γεωργία. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές, όπως ανέφερε ο ιερέας της Γεωργίας Ζαχαρίας, έφεραν στο φως πολυάριθμα ευρήματα μεταξύ των οποίων εμφιαλωμένη κεραμική, κανδήλια οστέινα, πέτρινα και μεταλλικά αντικείμενα. Το Μοναστήρι – όπως είπε- καταστράφηκε λόγω ισχυρών σεισμών ενώ αμέσως μετά την κατάκτηση της Κύπρου από τους Οθωμανούς το 1571 εγκαταλείφθηκε. Διακόσια μέτρα βορειανατολικά του ναού, συνέχισε, βρίσκεται ο διώροφος κοιμητηριακός ναός του Αγίου Νικολάου, ο κάτω όροφος του οποίου χρησίμευε ως οστεοφυλάκιο των μοναχών.

Η εκπρόσωπος των Ελληνοποντίων και Γεωργιανών στην Πάφο Μάγια Καριμπίδη δήλωσε στο ΚΥΠΕ πως η γεωργιανή Ορθόδοξη Μονή της Παναγίας Χρυσογιαλιώτισσας, που βρίσκεται περίπου 5 χιλιόμετρα έξω από το χωριό Γιαλιά της Πάφου, είναι μεγάλης αρχαιολογικής σημασίας.

Όπως ανέφερε η κ. Καριμπίδη, στη Μονή υπάρχει μια ασυνήθιστη βυζαντινή εκκλησία του 10ου αιώνα, ενώ κατά τις αρχές του 12ου αιώνα μια δεύτερη μικρότερη εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο προστέθηκε στα βόρεια κτίσματα της Μονής. Εξάλλου, είπε, 200 μέτρα από τη Μονή βρίσκεται και το ερειπωμένο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου.

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου των Ελληνοποντίων “Άγιος Τρύφωνας” Ραούλ Τσαχίδης ανέφερε στο ΚΥΠΕ πως η ύπαρξη της Μονής αποδεικνύει τις γεωργιανές ρίζες στην Κύπρο και ότι η Γεωργία και η Κύπρος βρίσκονται πιο κοντά στην ορθόδοξη εκκλησία.

Η Μονή, είπε ο κ. Τσαχίδης, καταστράφηκε αιώνες πριν, όμως η μνήμη της επέζησε μέχρι τον 20ο αιώνα και τελούνταν λειτουργίες μέσα στα χαλάσματα της μέχρι το έτος 1935.

Στο μεταξύ στη δημιουργία ομοιώματος της Μονής Χρυσογιαλλιώτισσας έχει προχωρήσει ο ομογενής Γιώργος Ποζίδης, ο οποίος είπε στο ΚΥΠΕ πως μετά από το ομοίωμα της Παναγίας της Μονής Χρυσογιαλιώτισσας θα προχωρήσει και στο ομοίωμα της εκκλησίας της Αγίας Σοφιάς.  Στόχος μας, είπε, είναι η στροφή του κόσμου στην ιστορία και στην πίστη μας.

Πηγή: Κική Περικλέους – ΚΥΠΕ

Φωτογραφίες: Σταύρος Ιωαννίδης - ΓΤΠ

Σύντομο οδοιπορικό σε σημαίνοντα προσκυνήματα της κατεχόμενης περιοχής της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου

Την Τρίτη, 24 Απριλίου 2014, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος, με συνοδεία τον γράφοντα, τον αναγνώστη της μητροπόλεώς μας κ. Φοίβο Φοίβου, τον αρχαιολόγο-βυζαντινολόγο Δρ. Χριστόδουλο Α. Χατζηχριστοδούλου και τον μικρό του γυιό Παναγιώτη πραγματοποίησαν βραχεία προσκυνηματική περιοδεία σε δυο σημαντικά κατεχόμενα προσκυνήματα, που υπάγονται στη θεόσωστη Ιερά Μητρόπολη Μόρφου.

Πρώτο σταθμό της ιεραποδημίας αυτής αποτέλεσε ο κατεχόμενος καθεδρικός ναός του Αγίου Μάμα, στην πολύπαθη πόλη της Μόρφου. Αναφέρουμε συνοπτικά, ότι ο ναός αυτός είναι κτισμένος στα ερείπια δύο παλαιοχριστιανικών βασιλικών και μιας βυζαντινής εκκλησίας, που διαδέχτηκαν η μια την άλλη και οι οποίες είχαν ανασκαφεί μερικώς κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας. Την ανασκαφή διενήργησε το 1958 ο Peter Megaw. Με βάση μορφολογικά και τυπολογικά στοιχεία, ο σημερινός ναός χρονολογείται στις αρχές του 16ου αιώνα. Ο ναός του Αγίου Μάμα είναι ένας από τους πιο σημαντικούς φραγκοβυζαντινούς ναούς της Κύπρου. Η κάτοψη αλλά και οι όψεις του είναι όμοιες με αυτές του καθολικού της μονής του Αγίου Νεοφύτου στην Πάφο και πιθανώς να είναι έργα του ίδιου αρχιτέκτονα. Στο μέσο του βόρειου τοίχου, σε περίοπτο σημείο του ναού, βρίσκεται μαρμάρινη σαρκοφάγος από λευκό μάρμαρο, του 3ου αιώνα μ.Χ. Είναι μέσα σ’ αυτή, που τοποθετήθηκαν, σε δεύτερη χρήση,  τίμια λείψανα του αγίου Μάμαντος και μεταφέρθηκαν στο νησί μας κατά τη βυζαντινή περίοδο. Η εν λόγω σαρκοφάγος είναι πακτωμένη στον τοίχο με τέτοιο τρόπο, ώστε τμήμα της να είναι ορατό και από την εξωτερική πλευρά και είναι τοποθετημένη χαμηλότερα από το σημερινό δάπεδο. Η νότια, κύρια πλευρά της, είναι ορατή από όρυγμα που έγινε μετά την τελευταία ανασκαφή (βλ. σχετικά, Χριστόδουλος Α. Χατζηχριστοδούλου, Ο Καθεδρικός ναός του Αγίου Μάμαντος στη Μόρφου, Λευκωσία 2010, σσ. 36-39).

Στον ναό του  Αγίου Μάμαντος, αφού προσκυνήσαμε, τελέσαμε, απλά και απέριττα, μια ωραία Ακολουθία, με αναστάσιμους ύμνους της Κυριακής του Πάσχα. Το, Χριστός ανέστη αντήχησε κατανυκτικά και χαρμόσυνα στον σκλαβωμένο ναό και αντιλάλησαν οι εικόνες, οι τοίχοι, ο άγιος Μάμας το, Αληθώς ανέστη, με χριστοτερπή αγαλλίαση. Κι η αγαλλίασή μας κορυφώθηκε, όταν, και πάλιν ήσυχα και απέριττα, λιτανεύσαμε γύρω από τον καθεδρικό μας ναό, κάνοντας δεήσεις στα τέσσερα σημεία και ευχόμενοι, τοις εγγύς και τοις μακράν, την ειρήνη του Χριστού και το μέγα του έλεος...

Ο δεύτερος σταθμός αυτής της ευλογημένης περιδιάβασης υπήρξε η βασιλική του Αγίου Αυξιβίου στους αποστολοβάδιστους Σόλους. Για να κάνουμε και πάλιν μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία του περίλαμπρου τούτου οικοδομήματος, στον χώρο, μετά την κοίμηση του εκ Ρώμης αγίου Αυξιβίου, πρώτου επισκόπου των Σόλων (περ. 53 μ.Χ.-αρχές 2ου αι.), ο άγιος κατετέθη, σύμφωνα με τον βίο του, στον ναό που ανήγειρε. Στη θέση του πρώτου τούτου κτίσματος και επάνω από τον τάφο και πάλιν του αγίου Αυξιβίου κτίσθηκε αργότερα μια μεγάλη και λαμπρή βασιλική στις αρχές του 4ου αι., που αφιερώθηκε στον Αυξίβιο. Η βασιλική αυτή ήταν πεντάκλιτη και το δάπεδό της καλυπτόταν με μωσαϊκά. Κατά τον 6ο αι. η βασιλική αυτή κατεδαφίστηκε και κτίστηκε πιο μεγάλη, η οποία όμως ήταν τρίκλιτη και το δάπεδό της ήταν στρωμένο με μαρμαροθετήματα. Η βασιλική αυτή καταστράφηκε από τους Άραβες κατά τη δεύτερη αραβική κατά της νήσου επιδρομή το  653 μ.Χ., αλλά επανακτίσθηκε δύο χρόνια αργότερα, όπως και τα πέριξ κτίσματα, από τον δραστήριο επίσκοπο Σόλων Ιωάννη, σύμφωνα με επιγραφή που ανευρέθη στον χώρο το 1974, κατά τις εργασίες ανασκαφής των βασιλικών από την Καναδική αποστολή. Δυστυχώς οι εργασίες αυτές έμειναν ημιτελείς, λόγω της τουρκικής εισβολής. Οι Σόλοι και η βασιλική δεν εγκαταλείφθηκαν πλήρως κατά τη βυζαντινή περίοδο, αλλά ο επίσκοπος Σόλων και οι κάτοικοι μετέβαιναν για ασφάλεια κατά καιρούς προς το εσωτερικό. Ο ναός του Αγίου Αυξιβίου συνέχισε να λειτουργεί, σύμφωνα με σχετικά ευρήματα, μέχρι και τις αρχές της Φραγκοκρατίας, οπόταν εγκαταλείπεται. Ο οικισμός διατηρήθηκε ως τις μέρες μας με το όνομα «Άης Αξίφης», προτού ονομασθεί επίσημα Καραβοστάσι. Όμως, μέχρι την Εισβολή των Τούρκων το 1974, οι παλιοί κάτοικοι αναφέρονταν στο χωριό αυτό με το όνομα του Αγίου.

Και στην περίπυστη τούτη βασιλική του Αγίου Αυξιβίου, την ιστορική καθέδρα της Μητροπόλεως Μόρφου, τελέστηκε και πάλι, με χριστονοσταλγική κατάνυξη, εκεί, κάτω από το στέγαστρο, με αναμμένα κεριά, σύμβολο του ασβέστου θείου φωτός της Πίστης μας, που καμμιά θύελλα του κόσμου τούτου δεν μπορεί να σβήσει, μια σύντομη αναστάσιμη Ακολουθία και μια λιτανεία πέριξ του αγιασμένου εκείνου τόπου. Στο χριστοχαρμόσυνο κανονάρχημά μας νοιώθαμε τον άγιο πρωθιεράρχη Αυξίβιο να αντιφωνεί, συμψάλλοντας το, Αναστάσεως ημέρα και ευαγγελιζόμενο το μυστήριον της του Κυρίου εγέρσεως και προσδοκώντα ευχόμενον το νόστιμον ήμαρ της ελευθερίας, ερχόμενον...

Διακόνου Φοίβου Παναγιώτου – Ι. Μ. Μόρφου

Η αρχαιοτάτη Θεία Λειτουργία του Αποστόλου Μάρκου στον Αρχάγγελο

Με ιερά αγρυπνία, περισσή ευλάβεια και λαμπρότητα, τίμησε την ιερή μνήμη του Αγίου ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου, την Παρασκευή 25 Απριλίου 2014, η ομώνυμος ενορία της περιοχής Αρχαγγέλου στο Στρόβολο.

Μέσα στο αναστάσιμο και πανευφρόσυνο κλίμα της πασχαλινής αυτής περιόδου οι πιστοί, οι οποίοι προσήλθαν στην ενορία αυτή, είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν για άλλη μια χρονιά στην τέλεση της αρχαιότατης Θείας Λειτουργίας του Αποστόλου Μάρκου.

Την Λειτουργία, η οποία τελείται εκτός του Ιερού Βήματος, στο κέντρο του σολέα και απέναντι από το εκκλησίασμα, τέλεσαν ο έφορος της Ιεράς Μονής Κύκκου Αρχιμανδρίτης π. Αγαθόνικος και ο προϊστάμενος του ναού Πρωτοπρεσβύτερος π. Παρασκευάς Παπαμιχαήλ, υποβοηθούμενοι από τον διάκονο π. Πέτρο.

Στο εμπνευσμένο κήρυγμα του, λίγο πριν την έναρξη της Θείας Λειτουργίας του Αποστόλου Μάρκου, ο π. Αγαθόνικος, αφού ανέλυσε τα τελούμενα στην εν λόγω Θεία Λειτουργία, επεσήμανε, μεταξύ άλλων, ότι, «κάθε πιστός πρέπει, σε κάθε Λειτουργία, να εισέρχεται μέσα στο μυστήριο και να συσταυρώνεται και να συμπάσχει με τον ίδιο τον Χριστό. Να συμμετάσχει με όλη του την ύπαρξη, να αφήνει ελεύθερο τον εαυτό του για να γευτεί αυτό το μυστήριο, το μυστικό, το εν σιωπή, το αόρατο, μέσα από το οποίο ανασταίνεται και αναγεννάται ο άνθρωπος».

«Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν· ὁσάκις γὰρ ἂν ἐσθίητε τὸν Ἄρτον τοῦτον, καὶ τὸ Ποτήριον τοῦτο πίνητε, τὸν ἐμὸν θάνατον καταγγέλλετε, τὴν ἐμὴν Ἀνάστασιν ὁμολογεῖτε», πρόσθεσε για να υπογραμμίσει ότι «είναι πολύ μεγάλος αυτός ο λόγος του Χριστού».

«Αυτό πρέπει να κάνουμε απόψε», τόνισε κλείνοντας τον λόγο του ο π. Αγαθόνικος, για να ευχηθεί «δια πρεσβειών του Αποστόλου Μάρκου, να ζήσουμε, την ζωή την σταυρική του Χριστού, αλλά και να ομολογήσουμε την αναγέννηση μέσα από την γεύση του σώματος και του αίματος του Χριστού. Να βιώσουμε τον Χριστό στις καρδιές μας και να τον ομολογήσουμε με την όλη μας ύπαρξη».

Λουκάς Α. Παναγιώτου

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Θεία Λειτουργία, η φερομένη υπό το όνομα «του αγίου αποστόλου και ευαγγελιστού Μάρκου» έχει επανεκδοθεί σε καλαίσθητο τόμο από τις Εκδόσεις Μαΐστωρ, σε συνεργασία με την ενορία του Αποστόλου Μάρκου Αρχαγγέλου.

Ο τόμος περιλαμβάνει, κατόπιν σχετικής αδείας, την έκδοση του αειμνήστου καθηγητή Ιωάννη Φουντούλη, πρόλογο από τον καθηγητή Λειτουργικής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εισαγωγικά σχόλια και υποδείξεις για την ορθή τέλεση της Λειτουργίας από τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασίλειο.

Η έκδοση διατίθεται σε ειδική τιμή προσφοράς και για περισσότερες πληροφορίες και παραγγελίες απευθύνεστε στο τηλ. 00357 99639965 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση: maistor@cy.net

Ετήσιο δείπνο Ιδρύματος Υποτροφιών Μητρόπολης Κιτίου

Με μεγάλη επιτυχία στέφθηκε, για άλλη μια χρονιά, το καθιερωμένο δείπνο - θεσμός του Ιδρύματος Υποτροφιών των κατηχητικών σχολείων της πόλεως και επαρχίας Λάρνακας και το οποίο πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ, Παρασκευή της Διακαινησίμου, 25 Απριλίου 2014, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Κοντού στην Λάρνακα.

Σκοπός του Δείπνου ήταν η συγκέντρωση χρημάτων για τη συνέχιση της λειτουργίας του Ιδρύματος ούτως ώστε να βοηθήσει όσο γίνεται περισσότερους νέους και νέες, απόφοιτους των Κατηχητικών Σχολείων της Μητροπόλεως Κιτίου, να σπουδάσουν σε Πανεπιστημιακές σχολές της Κύπρου και της Ελλάδας.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους οι αρχές της πόλεως της Λάρνακας, μαζί με συνεργάτες και φίλους του Ιδρύματος Υποτροφιών.

Σε σύντομο χαιρετισμό του ο Μητροπολίτης Κιτίου κ. Χρυσόστομος αφού ευχαρίστησε όλους αυτούς που στήριξαν και στηρίζουν το ίδρυμα υποτροφιών επεσήμανε ότι «παρά τη δύσκολη οικονομική κατάσταση που συνεχίζει να μεγαλώνει και να βασανίζει τον τόπο μας,  καταφέραμε να προσφέρουμε υποτροφίες και βοηθήματα σε 59 φοιτητές και φοιτήτριες συνολικού ποσού 29.500 ευρώ».

«Προσευχόμαστε και ελπίζουμε», σημείωσε, «πως ο Αναστημένος Χριστός, θα βοηθήσει και θα απαλλάξει σύντομα τον πολύπαθο λαό μας, από τις μεγάλες δοκιμασίες που αντιμετωπίζει».

Ο Πανιερώτατος ευχήθηκε, κλείνοντας, «το φως της Ανάστασης, το φως της χαράς και της ελπίδας, να γεμίζει τις καρδιές όλων σας και να σας χαρίζει προσωπική και οικογενειακή υγεία, χαρά και ευτυχία».

Μαΐστωρ – Ι. Μ. Κιτίου

Το Παραλίμνι τίμησε τον πολιούχο Άγιο του

Τον καλό της πίστεως στρατιώτη, τον άγιο μεγαλομάρτυρα και τροπαιοφόρο Γεώργιο τίμησε με την δέουσα θρησκευτική ευλάβεια και λαμπρότητα ο ευσεβής λαός του Παραλιμνίου.

Επίκεντρο των λατρευτικών εκδηλώσεων ήταν ο Μητροπολιτικός Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου, όπου το απόγευμα της παραμονής της εορτής ετελέσθη ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, στην παρουσία του Μητροπολίτου Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασιλείου, Βουλευτών της επαρχίας Αμμοχώστου, του Δημάρχου και δημοτικών συμβούλων της πόλεως, τοπικών παραγόντων, των στρατιωτικών και αστυνομικών αρχών και πλήθος κόσμου όλων των ηλικιών, οι οποίοι προσήλθαν με ευλάβεια για να τιμήσουν τη μνήμη του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος είναι ο Προστάτης και Πολιούχος του Παραλιμνίου. 

Μετά το πέρας της Εσπερινής Ακολουθίας, όπως άλλωστε επιτάσσει το έθος της περιοχής, έγινε η περιφορά της Ιερής Εικόνος και αποτμήματος των λειψάνων του Αγίου στους κεντρικούς δρόμους του Παραλιμνίου, προς ευλογία της πόλεως και των κατοίκων αυτής.

Την κυριώνυμο ημέρα της εορτής τελέστηκε, στον κατάμεστο από πιστούς Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου, η Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου και συμπροσευχομένου του επιχωρίου Μητροπολίτη Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασιλείου.

Στην Θεία Λειτουργία συμμετείχαν ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Τύρου και Σιδώνος (Λίβανος), Αρχιμανδρίτης Ιάκωβος, ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Κωνσταντίας, Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος, Ιερείς και Διάκονοι της Μητροπόλεως και ο Διάκονος του Μητροπολίτη Μεσσηνίας Νεόφυτος.

Οι εκδηλώσεις για τον εορτασμό του Αγίου Γεωργίου στο Παραλίμνι ολοκληρώθηκαν το βράδυ με καλλιτεχνική εκδήλωση, στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας, η οποία είχε τον τίτλο: «Το Παναΰριν του Αη Γιωρκού» και ήταν αφιερωμένη στην Παραλιμνίτισσα «Μαστόρισσα» Κυριακού Πελαγία. Στο πρόγραμμα συμμετείχαν η Χορωδία του Χριστιανικού Συνδέσμου Γυναικών, η Βυζαντινή Χορωδία του Μητροπολιτικού ναού, ομάδα χορευτών και το μουσικό σχήμα του Μιχάλη Χατζημιχαήλ με την Βασιλική Χατζηαδάμου και την Δήμητρα Χατζημιχαήλ.

Λουκάς Α. Παναγιώτου

Ν’ ἄψουμεν τές λαμπάδες μας!

Καλησπερῶ σας, φίλοι μου, μέ λόγι’ ἀναστημένα,

πέμπω εὐτζιές χαρούσιμες ἑλληνικά γραμμένα...

Χριστός ἀνέστη νά σᾶς πῶ, πρίν νά μέ βαρεθεῖτε

τζι’ ἄν καταντήσω ἀβάσταχτος, σβήστε με, μέν κροστεῖτε.

Ἐψές πό’ πῆα στήν ΕΛΔΥΚ τζι’ ἐκράτουν μές στό σιέριν

τ’ Ἅγιον Φῶς πού ἄναφκεν τό γνήσιον τριτζιέριν

πού μοῦ ἐκότταν ὁ παπάς μέ κάθε εὐκαιρίαν,

στόν νοῦν μου οἱ περίσκεψες ἐκάμναν ἐταιρείαν.

Μιτά σας ἐννά μοιραστῶ λλίες πού τούν’ τές σκέψεις·

γιά κάποιους θά ’ναι βαρετές, γι’ ἄλλους σημάθκια τέρψης.

Μέσα στῆς πίστης μας τό φῶς τζιαί τῆς Παράδοσής μας,

ἔχουμεν κάποια σύμβολα – ψιθύρους τῆς ψυσιῆς μας.

Ἕναν τζιερίν πό’ ’ν’ γνήσιον, πού μέλιν καμωμένον,

ἐν σύμβολον τοῦ βίου μας· μ’ ἐμᾶς ἐν ταυτισμένον.

Λαμπάδιν πό’ ’ν’ αὐθεντικόν, μέλιν τζι’ ἀθθούς μυρίζει.

Τές μυρωθκιές – τές ἀρετές τοῦ βίου συμβολίζει!

Λαμπάδιν πού ’ναι φυσικόν, ἐν εὔπλαστον, λυγίζει.

Τζι’ ὁ χαρακτῆρας πλάθεται, ποτζεῖ-ποδά γυρίζει...

Τήν ὥραν πού τ’ ἀνάφτουμεν, σιαιρούμαστεν τό φῶς του,

μά ταυτοχρόνως γίνεται ὁ χρόνος τζυνηός του.

Λιώννει τζιαί στάσσει τό τζιερίν, λείφκει τζιαί ἡ ζωή μας!

Ἕναν μεινίσκει μανιχά: τό Φῶς τζι’ ἡ ἀναλαμπή μας...

Τό λιώσιμον ἐν σύμβολον τῆς σχέσης μεταξύ μας:

νά λιώννουμεν πού προσφοράν· θυσία ἡ ζωή μας!

Μά τζιαί ἡ φλόγα τοῦ τζιερκοῦ πού λάμπει στό σκοτάδιν,

δείχνει μας πῶς νά λάμπουμεν μές στῆς ζωῆς τόν Ἄδην

τζι’ οὕλλον τό περιβάλλον μας πιό φωτεινόν νά γίνει,

τό ἔρεβος τοῦ σατανᾶ νά φθείνει τζιαί νά σβήνει.

Ὅπως τό εἶπεν τζι’ ὁ Χριστός σ’ ἐμᾶς τοῦς μαθητές Του:

«τοῦ κόσμου εἴσαστεν τό φῶς», λαλεῖ το στές Γραφές Του.

Μά πᾶμεν πίσω στήν ΕΛΔΥΚ, πό’ βάστουν τό τριτζιέριν·

ἐκάμαμεν «Καλόν λόον» τζι’ ἐφύσαν τό ἀέριν.

Ὥσπου τά εἶχα τά τζιερκά ξέχωρα τό καθέναν,

ἐσβήννασιν συνέχεια, ἔσβηννεν ἕναν-ἕναν.

Ὕστερα πού τά ἔσμιξα, ἔσμιξεν τζι’ ἡ φωθκιά τους

τζι’ ἔν ἐδυνήθην ἄνεμος νά μετρηθεῖ μιτά τους!

Τζι’ ὁ ἄθρωπος πό’ ’ν’ μόνος του, φοᾶται τζιαί λυγίζει·

τό φῶς του σβήννει κάποτε τζι’ ἀπελπισιά τόν ρίζει.

Μά ἄμα σμίξ’ ἡ φλόγα του - ἡ πίστη του μέ ἄλλους,

ἀτρόμητος γινήσκεται μέ δαίμονες μιάλους!

 Τζιαμαῖ καρτζίν μου ’στέκασιν πεντέξη διμοιρίες·

Διοικητής τζιαί Λοχαγοί, στραθκιώτες τζιαί Λοχίες,

πού ἐβαστοῦσαν οὕλλοι τους λαμπάδες ἀναμμένες,

σύμβολα οὕλων τῶν ψυχῶν πώς εἶναι φωτισμένες.

Μά τό ἀέριν ἔσβηννεν τοῦ καθενοῦ τήν φλόγαν

τζι’ αὐτοστιγμεῖ τό ὕφος τους μιάν θλίψιν ὁμολόγαν.

Ὅ,τι ἐπάθαμεν τζι’ ἐμεῖς π’ ἄψαμεν τήν λαμπάδαν,

μά ἔσβηννεν στό φύσημαν τ’ ἀέρα – στήν κρυάδαν.

Τζι’ ἄφταμεν πού τόν δίπλα μας –γιά συγγενήν γιά ξένον-

τζιαί πᾶλαι τό τζιεροῦιν μας ἤτουν λαμπρά ἀναμμένον.

Πόσες ψυσιές, πού φωτεινές, σκοτίζουνται – μαυρίζουν!

Ἡ ἔγνοια μας, Χριστιανοί, φῶς πᾶλαι νά γεμίζουν!

Οἱ καταιγίδες τοῦ τζιαιροῦ τζι’ οὕλλες οἱ ἀγωνίες

σβήννουσιν τές ἐλπίδες μας σάν νά ’ν’ οἱ ἐρινύες.

Ἕσβησεν ἡ λαμπάδα σου; Ψάξε τό φῶς γυρόν σου.

Ἐννά ’βρεις φίλον σίουρα, ἔστω τζιαί ἄγνωστόν σου.

Ζήτα του νά σοῦ δώκει φῶς τζι’ ἀν ἐν πιστός στ’ ἀλήθκεια,

μέ Φῶς Χριστοῦ θ’ ἀντιναχτεῖ τό σκότος σου λουβίθκια.

Μά τζιαί τοῦ ἄλλου δίπλα σου ἄν δεῖς σβηστήν λαμπάδαν,

πάσι θυσίᾳ ἄψε την! Γύρεφκε χαραμάδαν.

Τούτη ἡ πράξη ἡ ἁπλή, π’ ἄφτεις τζιερίν τοῦ ἄλλου,

σημαίνει μήνυμαν ζωῆς Ἑνός Θεοῦ Μεγάλου!

Τούτη ἡ πράξη τῆς στιγμῆς, π’ ἄφτεις ἄλλου λαμπάδαν,

ἐν ἡ Θεολογία μας: προσφέρεις τήν λιακάδαν!

Τούτη ἐν ἡ Παράδοση π’ ἄφηκεν ὁ Χριστός μας!

Νάκκον συλλοϊστεῖτε το· μιάλος ὁ θησαυρός μας!

Ἔτσι μέ τοῦτα τά πολλά, μά πρίν νά σᾶς ἀφήσω,

οὕλλους μέ μίαν δέσμευσιν εἰλικρινήν θά δύσω.

Κάθε λαμπάδα πό’ ’ν’ σβηστή εἴτε δική μας ἔνει,

εἴτε ’νοῦ φίλου ἤ ἄγνωστου, λαμπρή πρέπει νά γένει.

Κάθε λαμπάδα πό’ ’ν’ σβηστή, πρέπει της φῶς ν’ ἀνάψει.

Τζι’ ὅποιος πού μᾶς τό δυνηθεῖ, θ’ ἀγαπηθεῖ πού τά ’ψη...

Τζι’ ἐσεῖς πού μ’ ἀνεχτήκετε, «Χριστός ἀνέστη» πεῖτε.

Ν’ ἄψετε τήν λαμπάδαν μου, φίλοι μου, προσφερθεῖτε...

Ε. Δ.

Κυριακή τοῦ Πᾶσχα

20 Ἀπριλίου 2014