«Προσευχή και νηστεία, τα πανίσχυρα όπλα της ζωής μας»

Μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας προς τον δοκιμαζόμενο λαό και τους «εγκλείστους» πιστούς, εξαιτίας των μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού, απηύθυνε, με το σημερινό κήρυγμά του, από τον Ιερό Ναό του Αγίου Προκοπίου, Μετόχι της Ιεράς Μονής Κύκκου, στη Λευκωσία, ο Μητροπολίτης Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρος.

Ο Πανιερώτατος εκφράζοντας την πατρική του ανησυχία για τις στιγμές φρίκης, δοκιμασίας και αγωνίας και για όλα όσα καθημερινά επισυμβαίνουν γύρω μας, τόσο στην Κύπρο, αλλά και σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα, εξέφρασε την ελπίδα για ένα αίσιο τέλος σε αυτή τη δοκιμασία και κάλεσε τον λαό να εντείνει τις προσευχές και τις δεήσεις του προς τον Κύριο, ώστε «να φανεί ίλεως και σύντομα να σβήσει τη φλόγα της φρικτής αυτής δοκιμασίας μας».

Παίρνοντας αφορμή από τη σημερινή Ευαγγελική περικοπή και την απάντηση του Κυρίου στην απορία των μαθητών Του, επεσήμανε ότι, «η προσευχή και η νηστεία είναι τα δύο πανίσχυρα όπλα στη ζωή μας», θέση και άποψη την οποία στήριξε ακολούθως, μέσα από τον Αγιογραφικό και Αγιοπατερικό λόγο της Εκκλησίας μας.

«Τούτες τις μέρες της Μεγάλης Σαρακοστής, κατά την περίοδο αυτή της νηστείας, της θερμής προσευχής και της έντονης μυστηριακής ζωής, ας χρησιμοποιήσουμε όλοι εντονότερα τα δύο αυτά πνευματικά όπλα, την προσευχή και τη νηστεία, για να αναδειχθούμε νικητές στον αγώνα κατά του διαβόλου και της αμαρτίας, αλλά και κατά των πειρασμών που μας πολιορκούν και των κινδύνων, των ποικίλων κινδύνων και δοκιμασιών που μας περιζώνουν. Και αυτή τη φορά οι κίνδυνοι και οι δοκιμασίες δεν είναι μόνο εθνικοί, αφορούν την ανθρωπότητα ολόκληρη, είναι παγκόσμιοι», ανέφερε.

Ο Κύκκου Νικηφόρος απάντησε ακολούθως στο ερώτημα γιατί ο Θεός να επιτρέψει αυτή την τόσο επικίνδυνη, οδυνηρή και θανατηφόρα δοκιμασία.

«Ο Θεός δεν είναι βέβαια κακός. Ο Θεός είναι αγάπη, είναι η αυτοαγάπη και δεν θέλει σίγουρα το κακό μας, δεν θέλει να μας βλέπει να υποφέρουμε. Με τις ασθένειες, όμως και τις άλλες δοκιμασίες θέλει να μας βοηθήσει να ανανήψουμε, να ξυπνήσουμε από τον ηθικό και πνευματικό λήθαργο μας και να αγωνιστούμε για να επιτύχουμε κάτι καλύτερο, κάτι ανώτερο, κάτι πνευματικότερο, για τη δική μας ψυχική ωφέλεια και αιώνια σωτηρία», τόνισε.

«Γνωρίζω ότι οι ώρες που περνούμε είναι δύσκολες και η δοκιμασία όλων μας πολύ σκληρή», ανέφερε στη συνέχεια του λόγου του ο Πανιερώτατος, για να σημειώσει ότι «η Εκκλησία μας πιστεύει ότι υπερτάτη αξία του κόσμου είναι ο άνθρωπος και ότι η ελευθερία του αποτελεί κορυφή και στεφάνωμα του βίου του, γι’ αυτό και η στέρηση της ελευθερίας μας με τον εξ ανάγκης εγκλεισμό όλων στα σπίτια και στα διαμερίσματά μας, είναι μία οδυνηρή δοκιμασία. Δοκιμάζονται οι αντοχές όλων μας. Πρέπει όμως να αντέξουμε, πρέπει να πειθαρχήσουμε όλοι στις οδηγίες και στα διατάγματα της κυβερνήσεώς μας, γιατί μόνο έτσι θα σπάσουμε την αλυσίδα διασποράς του επάρατου αυτού κορωνοϊού».

Λόγους παρηγοριάς μετέφερε και προς τους νέους μας, αλλά και προς όλους όσους «η στέρηση της θείας Κοινωνίας, της ουράνιας αυτής θεϊκής τροφής, του αντίδοτου αυτού του θανάτου, δημιουργεί συνειδησιακό πρόβλημα».

«Οφείλω να σας επισημάνω, για να ηρεμίσω τις ψυχές σας και να γαληνεύσω τις συνειδήσεις σας, ότι η αναγκαστική χωρίς τη δική σας θέληση στέρηση της θείας Κοινωνίας δεν αποτελεί αμάρτημα. Αμαρτία είναι όταν ο άνθρωπος απέχει εκούσια από τη θεία Κοινωνία. Όταν, δηλαδή, ενώ είναι ελεύθερος να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του ιερέως να προσέλθει «μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης», για να κοινωνήσει Σώμα και Αίμα Κυρίου «εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν την αιώνιον», δεν ανταποκρίνεται και δεν προσέρχεται».

Κατακλείοντας τον μεστό θεολογικό του λόγο, ο Κύκκου Νικηφόρος, κάλεσε όλους να επιδείξουν υπομονή και καρτερία και αγόγγυστα να υπομείνουν τη δοκιμασία.

«Ο Θεός που παραχωρεί τις θλίψεις και τις δοκιμασίες δεν θα μας αφήσει να πειρασθούμε παραπάνω από τις δυνάμεις μας, αλλά μαζί με τον πειρασμό θα μας δώσει και τη  δύναμη, ώστε να μπορούμε να τον υποφέρουμε. Ναι, αδελφοί μου. Πέραν από τις θλίψεις και τις δοκιμασίες, πέραν από τον Σταυρό υπάρχει η Ανάσταση και αν προς ώρας πειρασθούμε, ο Κύριος του οποίου την ένδοξον εκ νεκρών ζωηφόρον Ανάστασή Του σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε θα δώσει την έκβαση», επεσήμανε χαρακτηριστικά.

Λουκάς Α. Παναγιώτου

“Ατενίζοντας τον Σταυρό πορευόμαστε στον δρόμο της Αναστάσεως”

Παρά τις απρόοπτες αλλαγές που επέφερε η πρωτόγνωρη πανδημία του Kορωνοϊού, η Εκκλησία μας τίμησε και πρόβαλε σήμερα, τρίτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τον Τίμιο Σταυρό, το μέγιστο αυτό σύμβολο της χριστιανικής πίστεςω μας.

Στον Ιερό Ναό Αγίου Προκοπίου, Μετόχι της Ιεράς Μονής Κύκκου, στη Λευκωσία, στην παρουσία ελάχιστων πιστών, λόγω των ειδικών μέρων για τον Κορωνοϊό, εορτάστηκε, με τη δέουσα λαμπρότητα, η Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως.

Αξίζει να σημειωθεί ότιη εν λόγω εκκλησία είναι ναός αναφοράς για την Κύπρο, μιας και από εδώ, μέσω της τηλεοπτικής μετάδοσης, διακονούνται οι ανάγκες των χιλιάδων πιστών που στερούνται τις μέρες αυτές τις Ιερές Ακολουθίες. Η μετάδοσηαυτή, που αποτελεί άλλη μια προσφορά της Ιεράς Μονής Κύκκου, είναι μάλιστα Παγκύπρια, αλλά και Παγκόσμια μέσω του δορυφορικού σήματος που προσφέρει, σε όλη την οικουμένη, το ΡΙΚ.

Ιερουργούντες ήταν ο Αρχιμανδρίτης Ιερώνυμος Πυλιώτης και οι Διάκονοι Ιάκωβος Αλαγιούπ και Θεοχάρης Διάκος, ενώ στα ιερά αναλόγια έψαλλαν οι Ιεροψάλτες του Ναού Άριστος Θουκυδίδης και Νίκος Παναγιώτου.

Προ της Θείας Μεταλήψεως, σεπτή ευλογία του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρου, τη διακονία του θείου λόγου ανέλαβε ο Ελλογιμώτατος, τέως Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ και Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, Καθηγητής Χρήστος Κ. Οικονόμου, ο οποίος αναφέρθηκε στον κίνδυνο της πανδημίας του Κορωνοϊού, αλλά και στον Σταυρό και στην πορεία μας στον δρόμο της Αναστάσεως.

«Εν μέσω μιας παγκόσμιας τραγωδίας, μπροστά σε μια κατάσταση θανάτου, μπροστά στην φάση της απόγνωσης του ανθρώπου, υψώνεται ο λόγος της Εκκλησίας. Λόγος χαρμολύπης, λόγος αισιοδοξίας, λόγος υπομονής», τόνισε.

«Σήμερα, Γ΄ Κυριακή των Νηστειών, η Εκκλησία προβάλλει ένα ισχυρό όπλο στον παγκόσμιο άνθρωπο, τον Σταυρό του Χριστού, το σύμβολο του πάθους, το σύμβολο του πόνου, της θλίψης, της αγωνίας, του άγχους και καλεί τον κάθε άνθρωπο μπροστά στη στιγμή της απελπισίας του να υψώσει, να προσέλθει στα πόδια του εσταυρωμένου Χριστού για να δει ότι όπως ο άνθρωπος, ο κάθε ένας, παγκόσμια σήμερα πάσχει, πρώτος έπαθε και μάλιστα μέχρι θανάτου, «θανάτου δε σταυρού», ο ίδιος ο ιδρυτής της Εκκλησίας μας. Έτσι, λοιπόν, επειδή γνωρίζει από πόνο απλώνει τα χέρια Του, τα εσταυρωμένα, στον κάθε άνθρωπο και τον προσκαλεί από Ανατολή και Δύση, τους εγγύς και τους μακράν, να πλησιάσουν και να πάρουν δύναμη απ’ αυτή την παντοδυναμία που εκφράζει ο Υιός και Λόγος του Θεού, έστω και ανεβαίνοντας εις τον Σταυρό».

Ο κ. Οικονόμου υποστήριξε στη συνέχεια, ότι «αυτή η παγκόσμια τραγωδία δεν αφήνει ασυγκίνητη την Εκκλησία. Δεν αφήνει ασυγκίνητη την Παναγία. Δεν αφήνει ασυγκίνητους τους Αγίους. Οι πάντες συμπάσχουν και συμπορεύονται σ’ αυτό τον πόνο. Γι’ αυτό ελπίδα και στήριγμά μας είναι όλο αυτό το νέφος των μαρτύρων, το πλήθος των αγίων, η ίδια η Παναγία Μητέρα μας, η Ελεούσα του Κύκκου, η οποία ελεεί και σπλαχνίζεται τον κάθε άνθρωπο, ο οποίος προσέρχεται με πίστη και ελπίδα στα αχναρόποδα του εσταυρωμένου Υιού της, του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού».

«Η ανθρώπινη δύναμη φάνηκε ότι είναι ισχνή, είναι περιορισμένη, είναι ατελής μπροστά σ’ αυτή την πανσθενεία, η οποία παρουσιάστηκε εκ του μηδενός, σε μια στιγμή που ο άνθρωπος ανύποπτα πορεύεται την πορεία της ζωής του με την τραγικότητα, αλλά και με την χαρά, με την απαισιοδοξία, αλλά και την ελπίδα. Παρουσιάζεται, λοιπόν, αυτή η τραγωδία, η πανδημία, η οποία δημιούργησε τρόμο, φόβο και απελπισία στον κάθε άνθρωπο. Εκεί που ο καθένας βρισκόμαστε κλεισμένοι στο σπίτι μας θα πρέπει να στρέφουμε την προσοχή μας στους Αγίους, στην Παναγία και προπάντων στον Σταυρό του Χριστού, ο οποίος αναρτημένος από τους κρουνούς που πηγάζουν από το πλευρό και από την καρδιά Του να γευόμαστε την Θεία Κοινωνία ως φάρμακο αθανασίας και αιωνιότητος».

«Όμως δεν μένουμε εις τον Σταυρό», υπογράμμισε ο κ. Οικονόμου. «Ο Χριστός προχώρησε στην ταφή, αλλά και εις την Ανάσταση. Με αυτό τον τρόπο θέλει να μας δώσει ελπίδα και αισιοδοξία ότι την λύπη, την φρίκη, τον θάνατο διαδέχεται η ελπίδα της Αναστάσεως και όπως ενθαπτόμεθα, όπως σταυρωνόμαστε, όπως έχουμε αυτή την τραγική πορεία των ημερών προς τον θάνατο, προς τον Σταυρό, προς το Πάθος, αισιοδοξούμε και ελπίζουμε στην βεβαιότητα της Αναστάσεως, διότι είναι μία εμπειρία ζωντανή στην καθημερινότητα της Εκκλησίας.

«Η Ανάσταση είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός που έλαβαν εμπειρία οι μαθητές και χιλιάδες ανθρώπων, ακόμη και οι φρουροί του τάφου. Για να φθάσουμε στον απόστολο Παύλο που τονίζει ότι τα πάντα μπροστά στην Ανάσταση του Χριστού παίρνουν νέο φως. Όλα φωτίζονται, «ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια» και με την γεύση και την εμπειρία αυτής της Αναστάσεως ο άνθρωπος ξεπερνά την φθορά, την ασθένεια, τον θάνατο και γεύεται την Βασιλεία των Ουρανών, την αιωνιότητα του Παραδείσου, απ’ όπου ο ίδιος με δική του επιλογή την εξέπεσε, αλλά ο Χριστός δια του Σταυρού και της Αναστάσεώς Του τον επανέφερε ανακαινισμένο, αναγεννημένο. «Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται», λέει ο απόστολος Παύλος, «ματαία ηπίστις ημών, μάταιο και το κήρυγμα ημών», άρα, λοιπόν, τα πάντα θα φωτιστούν σε λίγες μέρες από το φως της Αναστάσεως».

«Θα περάσει η πανδημία, θα φθάσει στο τέλος της. Είναι μια πτώση, είναι μια δοκιμασία, είναι μια τραγικότητα, μια ευκαιρία για ενδοσκόπηση με την κοινωνία, με την πνευματική διάσταση του ανθρώπου», πρόσθεσε.

«Το μήνυμα της Αναστάσεως είναι αυτό το οποίο απευθύνεται στον κάθε άνθρωπο απ’ αυτό εδώ το βήμα της Εκκλησίας και ότι η Ανάστασης είναι η ελπίδα μας. Εφ’ όσον ο Χριστός αναστήθηκε «θάνατον πατήσας, έδωκεν ημίν ζωήν την αιώνιον».

Κατακλείοντας τον λόγο του ο κ. Οικονόμου επεσήμανε ότι «η ελπίδα και η αισιοδοξία θα πρέπει να κυριαρχούν στη ζωή μας, στην ύπαρξή μας και όχι ο θάνατος και η απειλή του θανάτου, που δεν έχουν τη δύναμη να μας κρατήσουν για πάντα αιχμάλωτους. Η Ανάστασης είναι και η προσδοκία μας, γι’ αυτό τον λόγο η Εκκλησία μας υψώνει τον Σταυρό, ώστε όλοι ατενίζοντας Τον να πορευόμαστε στον δρόμο της Αναστάσεως, στον δρόμο της σωτηρίας, της ελπίδας και της αιωνιότητος».

Προ του τέλους της θείας Λειτουργίας εψάλλη Ιερά Παράκληση προς την Ελεούσα Κυρά του Κύκκου, έγινε δέηση και διαβάστηκε ειδική Ευχή δια την εκ του κορωνοϊού δοκιμασίαν, ποίημα του Δρος Χαραλάμπη Μ. Μπούσια, Μεγάλου Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας.

Λουκάς Α. Παναγιώτου