Το Θεομητορικό Γενέσιον στην Ιερά Μονή Κύκκου

Το Γενέθλιον της «θεόκλητης Κόρης της Ναζαρέτ», της «Θεοδόχου και Παναχράντου» Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, της συνυπουργού στο «έκπληκτον μυστήριον», της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού» τίμησε, «αγαλλομένω ποδί», πανηγυρικά και με την αρμόζουσα εκκλησιαστική λαμπρότητα, ο πιστός και φιλακόλουθος λαός της μαρτυρικής μας Μεγαλονήσου.

Η εορτή του Γενεσίου της ακτινοβόλου μορφής της Παναγίας Μητέρας μας συγκέντρωσε, για άλλη μια χρονιά, τα πλήθη των πιστών και των ευλαβών προσκυνητών στη συνεορτάζουσα, μαζί με την Εκκλησία μας, «παλαίφατη του Κύκκου Μονή, που είναι αφιερωμένη στο όνομα της Μεγαλόχαρης, για να λυγίσουμε τα γόνατα της ψυχής και του σώματος μπροστά στη χαριτόβρυτη και θαυματόβρυτη Εικόνα της, την Ελεούσα του Αποστόλου Λουκά, την Κυκκώτισσα, που στολίζεται διαχρονικά με τα κρύσταλλα των δακρύων του πονεμένου μας λαού, και να την παρακαλέσουμε να χαρίζει σ’ όλους μας δροσιά πνευματική και γλυκασμό ελπίδας ακαταίσχυντης από τις πλούσιες θεομητορικές δεξαμενές της χριστοειδούς αγάπης της».

Αφ’ εσπέρας, της μεγάλης αυτής Θεομητορικής Εορτής, ετελέσθη, με την αρμόζουσα Κυκκώτικη μοναστηριακή τάξη και μεγαλοπρέπεια, ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κύκκου και Τηλλυρίας, του και Καθηγουμένου της Μονής, κ. Νικηφόρου και συγχοροστατούντος του Εξάρχου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Κύπρο, Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Νιτρίας κ. Νικοδήμου.

Τους δύο Αρχιερείς πλαισίωσαν Πατέρες της Ιεράς Μονής Κύκκου, κληρικοί της Μητροπόλεως και ο παρεπιδημών Αγιορείτης Ιερομόναχος π. Αντίπας του Ιβηριτικού Κελλίου της Αγίας Άννης, ο οποίος απέδωσε θαυμασιώτατα και με το χαρακτηριστικό Αγιορειτικό ύφος τα ψαλλόμενα, κατά την αρτοκλασία, τροπάρια «Θεοτόκε Παρθένε» και «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν».

Ανήμερα της Εορτής τελέστηκε πανηγυρικό Συλλείτουργο, προεξάρχοντος του σεπτού Ποιμενάρχη της του Κύκκου Μονής και Μητροπόλεως κ. Νικηφόρου, με τη συμμετοχή των Πανιερωτάτων Μητροπολιτών Κυρηνείας Χρυσοστόμου, Ταμασού και Ορεινής κ. Ησαΐα, των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Αχαλτσίχης και Ταο-Κλαρδζέτης κ. Θεοδώρου, Χόνι και Σαμτρεδίας κ. Σάββα και του Εξάρχου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Κύπρο, Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Νιτρίας κ. Νικοδήμου.

Κατά την διακονία του θείου λόγου, ο Κύκκου Νικηφόρος, με το μεστό θεολογικών και πατερικών αναφορών κήρυγμά του αναφέρθηκε, όλως ιδιαιτέρως, στο πρόσωπο, το ψυχικό κάλλος, την πνευματική ομορφιά και το πλήθος των μεγάλων και λαμπρών αρετών της υπερευλογημένης και υπέραγνης Μητέρας του Λυτρωτή μας Χριστού, «το σεμνόν κειμήλιον απάσης της Οικουμένης», την πρόθυμη μεσίτρια και πρέσβη όλων μας προς τον Υιό της και Θεό μας.

«Ήλθαμε εδώ στην πανίερη του Κύκκου Μονή», τόνισε, «για να προσφέρουμε στη Μάνα του Λυτρωτή μας Χριστού το θυμίαμα της ταπεινής προσευχής μας και να ανάψουμε την κανδήλα της αποσταμένης ελπίδας μας και να χύσουμε στα πόδια της το καρδιοστάλακτο δάκρυ της κατανύξεώς μας, αναμένοντας την παντοδύναμη χάρη του Υιού της να θεραπεύσει την ανθρώπινη ασθένειά μας, να επουλώσει τις πληγές της αμαρτίας μας, να αναπληρώσει τις πολλές μας ελλείψεις και να αναδείξει, ό,τι καλό και άγιο εν σπέρματι υπάρχει στην ψυχή μας».

«Ήλθαμε ακόμα εδώ στο Θεομητοροσκέπαστο του Κύκκου  Όρος, όπου η Παναγιά μας, η απειρόγαμη Μητέρα του Θεού, έστησε τον Ηλιοστάλακτο Θρόνο της, και από το Θρονί της εξακτινώνει ελπίδα και στέλλει ευλογία μητρική σ’ ολόκληρη την Κύπρο, ελεύθερη και σκλαβωμένη, για να στρέψουμε το βλέμμα της ψυχής μας προς Εκείνη, την Υπέρμαχο Στρατηγό του Έθνους μας, και θερμά να την παρακαλέσουμε, να παρακαλέσουμε «τον ποταμό αυτό τον γλυκερό του ελέους», να ακούσει την αγωνιώδη κραυγή του λαού μας για Δικαιοσύνη και Ελευθερία και να γίνει για μας για άλλη μια φορά «τείχος και οχύρωμα», «σκέπη και κραταίωμα», πρόσθεσε.

Ο Κύκκου Νικηφόρος, στον εμπνευσμένο λόγο του, αναφέρθηκε και στην σκληρή μοίρα του έθνους μας, αλλά και για όσα βλέπουν το φως της επικαιρότητας σε σχέση με την «επεκτατική βουλιμία του μεγαλαύχου γείτονος μας, της αλαζονικής-εωσφορικής Τουρκίας, που με “επηρμένην οφρύν”, βάναυσα και ασύστολα, περιφρονεί και καταπατεί κάθε έννοια ηθικής και δικαίου» και απειλεί και πάλιν την ελευθερία μας.

«Ο βάρβαρος γείτονάς μας, ως άλλη ύαινα, οσφράνθηκε τα κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου, που υπάρχουν στην περιοχή μας, και ρίχνει άπληστα το βλέμμα του στην Κύπρο και στο Αιγαίο, απειλώντας με τη δύναμη των όπλων, να επιβάλει την άνομη θέλησή του και να αξιοποιήσει προς όφελός του τα κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου, που υπάρχουν στις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες Κύπρου και Ελλάδας. Και ο νεοσουλτάνος της Άγκυρας καθημερινά με λόγους, που στάζουν το δηλητήριο του μίσους και της κακίας, προσπαθεί με πολεμικές ιαχές να δημιουργήσει φοβία, εκνευρισμό και σύγχυση στον λαό μας και στο έθνος μας, και να μας οδηγήσει σε λανθασμένες ενέργειες και επιλογές. Και δεν σταματά εδώ ο φανατισμένος αυτός ισλαμιστής. Εξοπλισμένος με υπερσύγχρονη πολεμική τεχνολογία επιτίθεται και καταλαμβάνει μέρος της ΑΟΖ ενός μικρού και ανίσχυρου Κράτους διεθνώς ανεγνωρισμένου, μέλους του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ οι ισχυροί της γης «νίπτουν τας χείρας» τους. Βλέπουν και σιωπούν. Μένουν εκνευριστικά απαθείς, βουβοί μάρτυρες των παρανόμων ενεργειών της Τουρκίας. Και η ένοχη αυτή σιωπή των μεγάλων της γης αποθρασύνουν την Τουρκία, η οποία απειλεί τώρα με επανάληψη της κακουργίας του 1974 και με εποικισμό της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου, περιφρονώντας προκλητικά τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, τα οποία γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της. Και όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ καταβάλλονται έντονες προσπάθειες, για επανέναρξη των συνομιλιών προς επίλυση του χρονίζοντος εθνικού μας προβλήματος, που έχει φθάσει στην έσχατη ώρα του», υπογράμμισε.

«Σήμερα ο κυπριακός Ελληνισμός», επεσήμανε ο Πανιερώτατος, «μέσα στη φουρτουνιασμένη αυτή ατμόσφαιρα, με κομμένη την ανάσα, εναγώνια παρακολουθεί τα όσα λαμβάνουν χώρα στα περιβάλλοντα την Πατρίδα μας, εύφλεκτα από τα πετρέλαια, θαλάσσια ύδατα, γι’ αυτό και στρέφει και πάλι το βλέμμα της ψυχής του προς Εκείνη, την υπέρμαχο Στρατηγό του Έθνους μας, και θερμά την παρακαλεί να γίνει για μας με τις μητρικές της πρεσβείες προς τον Κύριο, η σωστική βοήθεια και σωτηρία μας. Θερμά την ικετεύουμε να ακούσει την κραυγή της αγωνίας μας και να σβήσει τη φλόγα της φρικτής δοκιμασίας μας και να απελευθερωθεί η ματοβαμμένη Πατρίδα μας».

Κατακλείοντας τον λόγο του ο Μητροπολίτης Κύκκου, κάλεσε τον λαό μας σε «προσευχή αδιάλειπτη και σωφροσύνη ανύστακτη», σε βαθιά μετάνοια και επιστροφή, «σε ολόψυχη αφιέρωση στον Χριστό και τη Μάνα του Παναγία». Να αφυπνιστεί από τον ηθικό και πνευματικό λήθαργό του και να ενωθεί με τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας Χριστό «στενά, ουσιαστικά και οργανικά» και υπογράμμισε πως, αν θέλουμε εθνική λύτρωση και σωτηρία, θα πρέπει να επανατοποθετήσουμε στα βάθη της ψυχής και στο κέντρο της ζωής μας τον Χριστό και την Κυρία Θεοτόκο.

«Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να μιμηθούμε την Παναγία μας στην επίγεια ζωή της και να γίνουμε γνήσια τέκνα της, αν θέλουμε να ελπίζουμε σε εθνική λύτρωση και σωτηρία, μα, προπαντός, αν θέλουμε να αξιωθούμε να ζούμε αιώνια μαζί της στην επουράνια του Θεού Βασιλεία», επεσήμανε.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στις λατρευτικές συνάξεις, του Εσπερινού, του Όρθρου και της θείας Λειτουργίας, μετείχε πλήθος πιστών, που κατέκλυσε κυριολεκτικά το Καθολικό και πλημμύρισε τις αυλές της ιστορικής Μονής, ενώ τα ιερά αναλόγια διακόνησαν οι καλλικέλαδοι ιεροψάλτες, μέλη του Βυζαντινού Χορού της Ιεράς Μονής Κύκκου, με επικεφαλής τον κ. Άριστο Θουκυδίδη, οι οποίοι, με τα μελίρρυτα ψάλματά τους, δημιουργήσαν μια ιδιαίτερα κατανυκτική ατμόσφαιρα και συνέβαλαν στον εόρτιο και πανηγυρικό χαρακτήρα της ημέρας.

Λουκάς Α. Παναγιώτου