Εγκαίνια Κοινωνικού Παντοπωλείου Συμπλέγματος Λυθροδόντα

Πραγματοποιήθηκαν σήμερα Πέμπτη, 28 Φεβρουαρίου 2013, τα εγκαίνια του πέμπτου κατά σειρά Κοινωνικού Παντοπωλείου της «Κεντρικής Υπηρεσίας Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ταμασού» (Κ.Υ.Κ.Α.Τ.)  Συμπλέγματος Λυθροδόντα, σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη Ταμασού και Ορεινής και τις κοινότητες και ενορίες του Λυθροδόντα, Μαθιάτη, Αγίας Βαρβάρας και Αναλυόντα.

Το Κοινωνικό Παντοπωλείο Συμπλέγματος Λυθροδόντα στεγάζεται στο κτήριο των Υπηρεσιών Ηλικιωμένων «Άγιος Θεράπων» στο Λυθροδόντα.

Τα εγκαίνια τέλεσε ο Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Μπακόπουλος της Ιεράς Μητροπόλεως Ταμασού και Ορεινής εκπροσωπώντας τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη κ. Ησαΐα. Στο χαιρετισμό του ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης κ. Νεκτάριος ανέφερε ότι με τα εγκαίνια και του 5ου Κοινωνικού Παντοπωλείου ολοκληρώνεται το σχέδιο του Μητροπολίτη Ταμασού και Ορεινής για κάλυψη των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού των Κοινοτήτων της Μητροπολιτικής Περιφέρειας με είδη πρώτης ανάγκης, όπως τρόφιμα, ρούχα και παπούτσια, λόγω της οικονομικής κρίσης που ταλανίζει τον τελευταίο καιρό την πατρίδα μας.

Στην αντιφώνησή του ο Διευθυντής του ΚΥΚΑΤ κ. Γιώργος Κουννούσιης ανέφερε ότι με τα εγκαίνια του Κοινωνικού Παντοπωλείου Συμπλέγματος Λυθροδόντα τελειώνει μία πορεία υλοποίησης των υποδομών και της λειτουργίας των πέντε Κοινωνικών Παντοπωλείων που αποφασίστηκε στη συνεδρία του Διοικητικού Συμβουλίου του ΚΥΚΑΤ τον Οκτώβριο μετά από πρόταση του Προέδρου του Μητροπολίτη Ταμασού και Ορεινής κ. Ησαΐα. Μέχρι σήμερα και στα πέντε Κοινωνικά Παντοπωλεία εξυπηρετούνται 250 οικογένειες, γεγονός που υποδεικνύει την αναγκαιότητα της δημιουργίας τους.

Επίσης, έγινε ενημέρωση στους παρευρισκομένους σχετικά με το πώς λειτουργεί το Κοινωνικό Παντοπωλείο. Συγκεκριμένα ο Διευθυντής του ΚΥΚΑΤ ανέφερε ότι για την καλύτερη οργάνωση των Κοινωνικών Παντοπωλείων, αλλά και την κάλυψη όσων έχουν πραγματική ανάγκη ακολουθούμε μία συγκεκριμένη διαδικασία: υποβολή αιτήσεως με απαιτούμενα δικαιολογητικά, αξιολόγησή τους από την κοινωνική υπηρεσία του Κ.Υ.Κ.Α.Τ. και καταρτισμός καταλόγου με τους δικαιούχους, οι οποίοι θα προμηθεύονται τρόφιμα ανά δεκαπενθήμερο.

Τέλος με τη σειρά του ο Κοινοτάρχης του Λυθροδόντα κ. Λάμπρος Λουκά ευχαρίστησε το ΚΥΚΑΤ και την Ιερά Μητρόπολη Ταμασού και Ορεινής για την άψογη συνεργασία τους με τις κοινότητες της περιοχής για τη δημιουργία και τη λειτουργία του Κοινωνικού Παντοπωλείου. Επίσης ευχαρίστησε το Διοικητικό Συμβούλιο και τη Διευθύντρια των Υπηρεσιών Ηλικιωμένων «Άγιος Θεράπων» στο Λυθροδόντα για την παραχώρηση του χώρου.

Όλοι οι ομιλητές καθώς και οι παρευρισκόμενοι ευχήθηκαν όπως σύντομα τερματιστεί η λειτουργία των Κοινωνικών Παντοπωλείων και η πατρίδα μας επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς ανάπτυξης που θα επιτρέπει τη βελτίωση της ποιότητας ζωής όλων των πολιτών.

Η δεξιά χείρα της Αγίας Μαρίνης στην Κύπρο

H Ιερά Μητρόπολις Κιτίου και η Ιερά Μονή Αγίων Μαρίνης και Ραφαήλ Ξυλοτύμβου, μέσα στα πλαίσια της άφιξης της Δεξιάς Χειρός της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης στην Ιερά Μονή Αγίων Μαρίνης και Ραφαήλ στην Ξυλοτύμβου, διοργανώνουν τις ακόλουθες εκδηλώσεις:

Αύριο Παρασκευή 1η Μαρτίου 2013, στις 4.30 μ.μ., επίσημη υποδοχή Δεξιάς Χειρός Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης στη Μονή, υπό των Μητροπολιτών Κιτίου Χρυσοστόμου και Κωνσταντίας - Αμμοχώστου Βασιλείου, στην παρουσία του Προέδρου της Βουλής Γιαννάκη Ομήρου και άλλων επισήμων. Θα παιανίζει η Φιλαρμονική της Αστυνομίας Κύπρου και θα αποδώσουν τιμές η Αστυνομία των Βάσεων. Στις 5.00 μ.μ. Πανηγυρικός Αρχιερατικός  Εσπερινός επί τη μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Νικολάου του Πλανά.

Το Σάββατο 2 Μαρτίου 2013, στις 6.30 π.μ., Όρθρος και Θεία Λειτουργία στο εξωκκλήσι του Οσίου Νικολάου του Πλανά στην Ξυλοτύμβου. Στις 4.30 μ.μ. Εσπερινός στο Καθολικό της Μονής.

Την Κυριακή 3 Μαρτίου 2013, στις 7.30 π.μ., Αρχιερατικό Συλλείτουργο στο Καθολικό της Μονής επί τη μνήμη πάντων των εν Ξυλοτύμβου Αγίων. Στις 4.30 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση προς την Αγία Μεγαλομάρτυρα Μαρίνα.

Από τη Δευτέρα 4 Μαρτίου μέχρι την Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013 θα τελούνται καθημερινά ο Όρθρος, η Θεία Λειτουργία στις 6.30 π.μ. και στις 4.30 μ.μ. Εσπερινός και η Παράκληση προς την Αγία Μαρίνα.

Την Παρασκευή 8 Μαρτίου προς Σάββατο 9 Μαρτίου 2013 θα τελεστεί αγρυπνία προς τιμήν της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης. Η αγρυπνία θα αρχίσει η ώρα 9.00 μ.μ. και θα τελειώσει γύρω στη 1.00 μετά τα μεσάνυχτα.

Το Σάββατο 9 Μαρτίου 2013, στις 4.30 μ.μ., Εσπερινός.

Την Κυριακή 10 Μαρτίου 2013, στις 7.30 π.μ., Όρθρος και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία. Στις 4.30 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση. 

Τη Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013, στις 7.00 π.μ., Όρθρος και Θεία Λειτουργία. Παράκληση προς την Αγία Μεγαλομάρτυρα Μαρίνα και γύρω στις 11.30 π.μ. αναχώρηση του ιερού λειψάνου.

Το Ιερό Λείψανο μεταφέρει ο Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης Θεολόγος.

Φιλανθρωπικό Δείπνο

Ο Χριστιανικός Σύνδεσμος Γυναικών «Άγιος Γεώργιος» Λατσιών διοργανώνει Φιλανθρωπικό δείπνο την Παρασκευή, 1^η Μαρτίου 2013, και ώρα 8.00μμ, στο εστιατόριο «Ginger».

Η εκδήλωση θα περιλαμβάνει ομιλία με επίκαιρο θέμα από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Καρπασίας Χριστοφόρο.

«1 ώρα και 47 λεπτά»

Με αφορμή την συμπλήρωση 20 χρόνων από τη μαρτυρική τελευτή του «Λένα», του γιατρού με τη χαρισματική προσωπικότητα, το ήθος, την αγνότητα και την απλότητα του χαρακτήρα του σας προτείνουμε το βιβλίο της Αίμιλης Μιχαήλ, «1 ώρα και 47 λεπτά» (Η ζωή του γιατρού με το πλατύ χαμόγελο), που εκδόθηκε από το «Ίδρυμα Ιατρός Λένας Λοΐζου Κάκκουρας» και τις εκδόσεις ΜΑΪΣΤΩΡ.

Το βιβλίο «1 ώρα και 47 λεπτά» είναι μια αφηγηματική περιγραφή της ζωής και της πορείας του ιατρού Λένα Λοΐζου Κάκκουρα, ο οποίος δολοφονήθηκε εν ψυχρώ, από εγκληματίες αστυνομικούς, στις 26 Φεβρουαρίου του 1993 στη Νέα Υόρκη, όπου πραγματοποιούσε την ειδίκευσή του στην παιδονευρολογία.

Μέσα από το βιβλίο αυτό περιγράφεται, με τη μοναδική αφηγηματική γραφίδα της συγγραφέως του, η ζωή και η πορεία ενός πολυτάλαντου ανθρώπου, ενός ανθρώπου για τον οποίο ο Αρχαίος Έλληνας ποιητής διατρανώνει: «Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος αν άνθρωπος ή».

«Ο γιατρός με το πλατύ χαμόγελο, ο μακαριστός Λένας Λοΐζου Κάκκουρας ήταν άνθρωπος ιδιαίτερα χαριτωμένος. Η κεκοσμημένη του προσωπικότητα έλαμπε, τόσο κατά τη σύντομη επί γης παρουσία του, αλλά και συνεχίζει να λάμπει και κατά την θριαμβεύουσα ουράνια πορεία του, μέσα από τα έργα και τη δράση του «Ιδρύματος» που φέρει το όνομα του», υπογραμμίζουν οι εκδότες του βιβλίου.

«Τον Λένα τον γνώρισα μέσα από τα λόγια ανθρώπων που κόμπιαζαν και δάκρυζαν. Κάθε μικρή ψηφίδα ολοκλήρωνε μια σύνθεση με περισσότερα συναισθήματα και λιγότερα λόγια…. Τον συμπάθησα, τον αγάπησα, τον ερωτεύτηκα…. Στην πραγματικότητα δε συναντηθήκαμε ποτέ», αναφέρει η συγγραφέας Αίμιλη Μιχαήλ, για να συμπληρώσει ότι «τίποτα από όσα αναφέρω στα τελευταία κεφάλαια δεν είναι φανταστικά».

Το βιβλίο της Αίμιλης Μιχαήλ ξεχωρίζει για την πληρότητα της τεκμηρίωσης, τη σαφή και ξεκάθαρη αφήγησή του, τη σφαιρικότητα της παρουσίασης των τραγικών γεγονότων της δολοφονίας και την άρτια σύνθεση εξωτερικών αποτιμήσεων, με τις προσωπικές βιωματικές αφηγήσεις και τις λογοτεχνικές αποδόσεις των συμβάντων της ζωής και της πορείας θανάτου του πρωταγωνιστή του έργου, η οποία συμπληρώνεται από ένα 26σέλιδο με δημοσιεύματα και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

Για περισσότερες πληροφορίες σε σχέση με το βιβλίο μπορείτε να επικοινωνήσετε με τις Εκδόσεις Μαΐστωρ στη διεύθυνση: Τ.Θ. 24927, 1305, Λευκωσία Κύπρος ή στο email:maistor@cy.net και στο τηλ. (00357) 99570211 ή 99639965.

Ιερά Μητρόπολις Ταμασού και Ορεινής: Ιστορία - Μνημεία - Τέχνη

Το Πολιτιστικό Ίδρυμα Τραπέζης Κύπρου, σε συνεργασία µε την Ιερά Μητρόπολη Ταμασού και Ορεινής, εξέδωσε τον Τόμο «Ιερά Μητρόπολις Ταμασού και Ορεινής. Ιστορία - Μνημεία - Τέχνη». H έκδοση περιλαμβάνει εκτενείς μελέτες, που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων σε σχέση µε τη μητροπολιτική περιοχή Ταμασού και Ορεινής, και καθιστά ευρύτερα γνωστούς τους πολιτιστικούς θησαυρούς και τα εκκλησιαστικά της μνημεία, τα οποία διασώζουν σπουδαίες τοιχογραφίες και άλλα κειμήλια.

Την έκδοση προλογίζει ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Ιδρύματος Τραπέζης Κύπρου Γιάννης Κυπρής και χαιρετίζει ο Μητροπολίτης Ταμασού και Ορεινής κ.  Ησαΐας. Σε αυτή συνεργάζονται δεκαεννέα καταξιωμένοι ερευνητές και πανεπιστημιακοί καθηγητές,  που παρουσιάζουν θέματα της ειδικότητάς τους, τα οποία αφορούν στην ιστορία και την πνευματική διάσταση της Μητρόπολης Ταμασού και Ορεινής, στους αγίους,  τις μονές και τους ναούς της, στην εθνική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή των κατοίκων της, στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική και τη ζωγραφική των φορητών εικόνων και τοιχογραφιών των μονών και των ναών  της, καθώς και στα μουσεία, τους εκθεσιακούς χώρους και τα κειμήλια της.

Στην πρώτη ενότητα του Τόμου παρουσιάζονται από τον Άγγελο Σμάγα η ιστορία της αρχαίας πολιτείας της Ταμασού και από τον Νίκο Νικολαΐδη τα σχετικά µε τη διάδοση του Χριστιανισμού στην Κύπρο και στην περιοχή της Ταμασού. Ακολουθούν οι εργασίες των Σταύρου Γεωργίου για την ιστορία της Επισκοπής Ταμασού, του Γεωργίου Κάκκουρα για τους αγίους της, του αρχιμανδρίτη Βαρνάβα Κουσιάππα για τα άγια λείψανα που φυλάσσονται στους ναούς της, του Κωστή Κοκκινόφτα για τις μονές της περιοχής και της Βασιλικής Λυσάνδρου για τους ναούς και τα ξωκλήσια της.

Η  δεύτερη ενότητα καλύπτει θέματα που σχετίζονται µε την τοπική κοινωνία και τη συμμετοχή των κατοίκων στους εθνικούς αγώνες και στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της Κύπρου και του ευρύτερου ελληνισμού. Περιλαμβάνει τις εργασίες των Χρίστου Κυριακίδη με θέμα την ιστορική και γεωγραφική επισκόπηση των κοινοτήτων της Ταμασού, του Θεοχάρη Σταυρίδη για τις λόγιες και πνευματικές προσωπικότητες που ανέδειξε η περιοχή και των Πέτρου Παπαπολυβίου και Δημήτρη Ταλιαδώρου για τη συμβολή των κατοίκων στους εθνικούς αγώνες του 19ου-20ού αιώνα και στον αγώνα της EOKA, αντιστοίχως.

Ακολουθούν στην τρίτη ενότητα οι μελέτες των Γλαύκου Παπαδούρη για τη λαϊκή αρχιτεκτονική στις κοινότητες της περιοχής και του Xαράλαμπου Xοτζάκογλου για τη βυζαντινή αρχιτεκτονική και τέχνη. Στη συνέχεια παρουσιάζονται οι φορητές εικόνες και τοιχογραφίες, που διασώζουν οι ναοί και οι μονές της μητροπολιτικής περιφέρειας Ταμασού και Ορεινής: Ο Κώστας Γερασίμου αναφέρεται στις φορητές εικόνες και στους αγιογράφους, οι οποίοι εργάστηκαν μέχρι και την περίοδο της Ενετοκρατίας, ο Ιωάννης Ηλιάδης στην ανάπτυξη της κυπροαναγεννησιακής εντοίχιας ζωγραφικής κατά την Ενετοκρατία, ο Χριστόδουλος Χατζηχριστοδούλου στις φορητές εικόνες της περιόδου της Τουρκοκρατίας και ο Δημήτριος Τριανταφυλλόπουλος στις τοιχογραφίες των ναών κατά την ίδια περίοδο. Στη συνέχεια ο Στυλιανός Περδίκης αναφέρεται στα μουσεία και τους εκθεσιακούς χώρους που βρίσκονται στην περιοχή και η Ουρανία Περδίκη παρουσιάζει ένα σταυρό των βυζαντινών χρόνων από τον Άγιο Επιφάνιο Ορεινής.

H έκδοση συμπληρώνεται με εκτενή βιβλιογραφία, η οποία ετοιμάστηκε από τον Κωστή Κοκκινόφτα, ο οποίος είχε και τη γενική επιμέλεια.

Ο Τόμος είναι εκτάσεως 430 σελίδων, διαστάσεων 23X30cm, σκληρόδετος και περιλαμβάνει συνολικά 400 περίπου έγχρωμες και μαυρόασπρες φωτογραφίες. Η φωτογράφιση έγινε από τον Pάντομιρ Tζβέτις, ενώ φωτογραφίες προέρχονται επίσης από τα Αρχεία της Μητροπόλεως Ταμασού και Ορεινής, της Μητροπόλεως Μόρφου,  του Τμήματος Αρχαιοτήτων και του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄.

Διατίθεται στην τιμή των €70.00 από το πωλητήριο του Πολιτιστικού Ιδρύματος,  την Αγορά, την Ιερά Μητρόπολη Ταμασού, γνωστά βιβλιοπωλεία σε όλη την Κύπρο και στο διαδίκτυο στη διεύθυνση www.boccf.org

To «Ντοκουμέντο» της Ελένης Νικοδήμου

Τον περασμένο Ιούνιο, ένα χρόνο μετά τη φονική έκρηξη στο Μαρί, η εικαστικός Ελένη Νικοδήμου παρουσίασε μια έκθεση αφιερωμένη στους δεκατρείς νεκρούς της έκρηξης. Τα έργα αυτά σήμερα κυκλοφορούν σε βιβλίο, μια σειρά 34 έργων, «ζωγραφοκόμικς», που αφηγούνται με δόσεις πίκρας, θυμού, απογοήτευσης, πόνου, φόβου και ειρωνείας την τραγωδία στο Μαρί. Την έκδοση προλογίζουν οι Γιώργος Τριλλίδης, δρ Έφη Κυπριανίδου και Raphael Ryckx. 

Γράφει η ίδια η ζωγράφος: «11 Ιούλη 2011: η μεγάλη έκρηξη. Το μεγάλο κακό. Και ενός κακού μύρια έπονται. Κι έπειτα όλος εκείνος ο κόσμος… κατάλαβε! Αυτό που ήξερε. Έτρεχε αλαφιασμένος προς το Προεδρικό Μέγαρο. Με μια έκφραση ακαθόριστη, ανάμεσα στην απόγνωση, στον θυμό, στον φόβο… στην ενοχή. […] Ξυπνήσαμε πια από ένα λήθαργο που κρατούσε σχεδόν σαράντα χρόνια. 

Αλλά ξυπνήσαμε λιγάκι απότομα. Χωρίς περίοδο προσαρμογής, χωρίς προεδρική χάρη. Σαν τον Γκρέγκορ Σάμσα στη Μεταμόρφωση του Κάφκα. Μεταμορφωθήκαμε. Από τη ροζ ευδαιμονία, κάναμε απότομα βουτιά στην κακοδαιμονία του μαύρου. Πιάσαμε πάτο. Το γκρίζο το παρακάμψαμε, όπως τις αλήθειες μας –δεν μας ταιριάζει. Κι ας είχαμε όλες τις προειδοποιήσεις, βλέποντας όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Μια ζωή ήμασταν σ’ ένα “ντεγκραντάζ” του γκρίζου.

Το ροζ ήταν απλώς οφθαλμαπάτη για εθελοτυφλούντες… για δανειολήπτες ευημερούντες στο ροζ! […] Να ‘μαστε τώρα αντιμέτωποι με την Τρόικα, το ΔΝΤ, τη Μέρκελ και δεν ξέρω ποιους άλλους αόρατους Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες, όπως τον δρα Μπ. στη Σκακιστική Νουβέλα του Στέφαν Τσβάιχ, να παίζουμε φανταστικές παρτίδες σκακιού με αντίπαλο τον εαυτό μας. Ενός στημένου παιχνιδιού για δυνατούς παίχτες, που μας οδηγεί στη χρεοκοπία, στον αφανισμό, στην τρέλα. Φωνάζουμε… μα, όσο κι αν ουρλιάζουμε, ακούει κανείς; […] Βλέπει κανείς;».

Διαφορετική σε ύφος και τεχνοτροπία, η σειρά αυτή με ιδιαίτερη έμφαση στα τραγικά γεγονότα που ακολούθησαν πέρσι την έκρηξη στο Μαρί, στα «πραγματικά και μεταφορικά σκοτάδια που μας βύθισε η πολιτική ηγεσία», όπως λέει. Η εικαστικός, με πρωταγωνίστρια μια κατσίκα, που στα σχέδια αυτά από ακρυλικό και νερομπογιά λειτουργεί ως άλτερ έγκο της, αναπαράγει το σκηνικό του πολιτικού παραλόγου που μας περιβάλλει, με χιουμοριστικά και σαρκαστικά σχόλια, παρεμβάσεις και σκέψεις. Το κάθε έργο αποτελείται από δύο διαφορετικά κομμάτια. 

Το ένα κομμάτι είναι μια έγχρωμη, ζωγραφισμένη με ακρυλικά σελίδα από το κωμικο-τραγικό βιβλίο, σε μορφή κόμικ. Το δεύτερο κομμάτι των έργων είναι ένα σχέδιο με μολύβι στο οποίο υπάρχουν γραμμένες φράσεις και στίχοι από ποιήματα/σκέψεις της Ελένης Νικοδήμου. Το δεύτερο μέρος του έργου, το σχέδιο, είναι και το σημείο όπου διαγράφεται σε μεγαλύτερο βαθμό η τραγωδία των καταστάσεων αλλά και η ευαισθησία της εικαστικού.

Μια δουλειά που ξεκίνησε από συσσωρευμένο θυμό για την κατάντια της πολιτικής ζωής στον τόπο. Μέσα μου έβραζα, λέει. Οι καταστάσεις «με έφεραν στα όριά μου. 

Οι τραγικές ανθρώπινες απώλειες, εκείνη η σιωπή των τεσσάρων ημερών, η απουσία συγγνώμης, τα δακρυγόνα, το ότι μας έλεγαν φασίστες, το ότι έβαζαν χαφιέδες να μας παρακολουθούν και να μας καταγράφουν, όλα αυτά με είχαν ταρακουνήσει. Κι ιδιαίτερα ο κόσμος, η ανταπόκρισή του. 

Δεν είναι δυνατόν ένας λαός που δεν ξεκουνιέται από την πολυθρόνα του, να είναι μέσα στους δρόμους για τρεις μήνες, σ’ ένα καλοκαίρι των 45 βαθμών. Ήθελα, λοιπόν, να κάνω κάτι, ένα χρονικό όλης αυτής της ιστορίας, να φτιάξω ένα ντοκουμέντο των συνεπειών της μεγαλύτερης συμβατικής έκρηξης στον κόσμο». 

* Η παρουσίαση του βιβλίου της Ελένης Νικοδήμου θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 20/2/2013 στις 19:00 στην γκαλερί Γκλόρια στη Λευκωσία. Προλογίζουν οι δρες Ε. Κυπριανίδου και Αχ. Αιμιλιανίδης.  Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αιγαίον, σε επιμέλεια της εκδοτικής εταιρείας a bookworm publication. 

Πηγή: Εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος»

Εκδήλωση για τον υμνογράφο π. Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη

Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μητροπολιτικού ναού Παναγίας Καθολικής στην Λεμεσό, εκδήλωση αφιερωμένη στην ζωή και το έργο του αείμνηστου, μεγάλου υμνογράφου της Εκκλησίας μας Μοναχού Γερασίμου Μικραγιαννανίτη.

Ομιλητές ήταν ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Χρυσοστόμου, Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας και ο Γέρων Σπυρίδων Μικραγιαννανίτης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο π. Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης αναδείχθηκε ως ο μεγαλύτερος υμνογράφος της μεταβυζαντινής εποχής. Το έργο του γνώρισε μεγάλη απήχηση και η φήμη του ως υμνογράφου ξεπέρασε σύντομα το ασκητικό κελί του και διαδόθηκε σε ολόκληρο το Άγιο Όρος.

Η Εκκλησία αποδέχθηκε πολύ νωρίς το έργο του νέου υμνογράφου της και το ενέταξε στις εκκλησιαστικές ακολουθίες. Επανειλημμένα επαινεί το έργο και τιμά το πρόσωπο του υμνογράφου. Οι ύμνοι του ψάλλονται στις εκκλησιαστικές ακολουθίες, εντάσσονται δηλαδή στην λειτουργική χρήση, παράλληλα με τα έργα των προγενέστερων μεγάλων υμνογράφων της.

Η ευρεία απήχηση του έργου φαίνεται και από την μεγάλη ζήτηση των διαφόρων ακολουθιών, από ολόκληρο τον κόσμο, προκειμένου να συμπληρωθούν τα εκκλησιαστικά βιβλία. Όπως ήταν φυσικό, η πανθομολογούμενη αναγνώριση της αξίας του έργου του υμνογράφου προκάλεσε και την, συνδεόμενη με αυτήν, απονομή διαφόρων διακρίσεων, τόσο από την Εκκλησία όσο και από την Πολιτεία.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο του απονέμει την ευαρέσκειά του με την ανώτατη εκκλησιαστική διάκριση του ονομάζοντας τον π. Γεράσιμο «Μέγα Υμνογράφο της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας».

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης προβλήθηκε ταινία σχετική με τη ζωή και το έργο του Γέροντος Γερασίμου.

Την επομένη ημέρα, Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μητροπολιτικού ναού, η Ιερά Μητρόπολις Λεμεσού, πραγματοποίησε τη ΝΘ΄ Ιερατική Σύναξη της.

Ομιλητές ήταν και πάλιν ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Χρυσοστόμου, Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας με θέμα: «Τα ιερά άμφια: ιστορία – θεολογία – σύγχρονη πραγματικότητα» και ο Γέρων Σπυρίδων Μικραγιαννανίτης με θέμα «Ο Ιερομόναχος Διονύσιος Μικραγιαννανίτης ως Πνευματικός και ως Λειτουργός».

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Λεμεσού 

Αυτοκίνητο για τις ανάγκες του συσσιτίου της Ιεράς Μητροπόλεως Κιτίου

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κιτίου κ.κ. Χρυσόστομος παρέλαβε σε μία σεμνή τελετή, από τον Πρόεδρο του Κενθέα, Πανιερώτατο Μητροπολίτη Ταμασού και Ορεινής κ. Ησαΐα, στα γραφεία της εταιρείας Geo-Pavlides στην Λευκωσία, το αυτοκίνητο το οποίο κέρδισε η Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Κοντού σε κλήρωση του ΚΕΝΘΕΑ. Το αυτοκίνητο θα χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες του συσσιτίου της Ιεράς Μητροπόλεως Κιτίου, που ετοιμάζεται στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου στην Λάρνακα.

Επίσης ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κιτίου κ.κ. Χρυσόστομος παρέδωσε στον Πρόεδρο του ΚΕΝΘΕΑ, Πανιερώτατο Μητροπολίτη Ταμασού και Ορεινής κ. Ησαϊα, επιταγές ύψους €7.000 για ΚΕΝΘΕΑ και €3.000 για Αντιναρκωτικό Σύνδεσμό, για το έργο τους.

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Κιτίου

Ο Άγιος Αυξίβιος Α΄ Επίσκοπος Σόλων

Αυξίβιος ο πρώτος Επίσκοπος Σόλων και φωτιστής της θεοσώστου επαρχίας Μόρφου, πατρίδα του είχε τη μεγαλούπολη της Ρώμης. Οι γονείς αυτού ήσαν πλούσιοι στα υλικά αγαθά ειδωλολάτρες όμως στη θρησκεία. Ο άγιος είχε αδελφό και τ’ όνομα αυτού Θεμισταγόρας.

Ο μακάριος Αυξίβιος ήταν ωραίος στην όψη, πράος στο πνεύμα και σώφρονας στον λογισμό. Όταν, λοιπόν, έφτασε σ’ έννομο ηλικία, ηθέλησαν οι γονείς του να τον συζεύξουν με γυναίκα. Ο νέος στην ηλικία και γέροντας στο φρόνημα Αυξίβιος έχοντας νουν ένθεο και τέλειο λογισμό, στον έρωτα της σαρκός απαντούσε με έρωτα θείο. Ήκουεν περί του Χριστού και πόθον είχε μεγάλο να γενεί χριστιανός.

Βλέποντας, λοιπόν, την προαίρεση των γονέων του, να τον δεσμεύσουν με τα δεσμά του γάμου, τον έκαναν ν’ αναχωρήσει από τη Ρώμη για τα μέρη της Ανατολής. Διέπλευσε τη Ρόδο, το πέλαγος της Παμφυλίας και έφθασε στην Κύπρο, στην κώμη του Λιμνίτη. Το χωρίον αυτό ευρίσκεται παρά την θάλασσα, απέχει δε από την πόλη των Σόλων τέσσερα σημεία (στάδια).

Εκείνον τον καιρό ήταν η εποχή που ο Απόστολος του Χριστού Βαρνάβας ήλθε στην πατρίδα του την Κύπρο μαζί με τον ανιψιό του Μάρκο κατά τη δεύτερη του περιοδεία, αφού χωρίστηκε από τον Παύλο. Περιερχόμενοι όλη την Κύπρο, ήλθαν στη Σαλαμίνα όπου βρήκαν τον Ηρακλείδιο, τον Αρχιεπίσκοπο της νήσου. Ο Βαρνάβας τέλεσε τον καλό δρόμο της πίστεως και εδέχθη τον στέφανο του μαρτυρίου στην Κωνσταντία. Οι Ιουδαίοι όμως αναζητούσαν και τον Ευαγγελιστή Μάρκο. Αφού κατεδίωξαν αυτόν μέχρι τη Λήδρα – τη σημερινή Λευκωσία – εκρύβη ο Ευαγγελιστής του Χριστού για τρεις μέρες σ’ ένα σπήλαιο. Ήταν μαζί του οι Απόστολοι Τίμων και Ρόδων. Διέβησαν τα βουνά του Χιονώδους όρους – του Τροόδους – και έφτασαν στην παραθαλάσσια κώμη του Λιμνίτη, όπου συνάντησαν εκεί τον μακάριο Αυξίβιο. Τους αποκάλυψε ο άγιος μας ότι πόθον έχει να γίνει χριστιανός.

Ο Μάρκος βλέποντας ότι ο Αυξίβιος είναι άντρας πλήρης πίστεως και λόγιος, αφού τον κατήχησε, τον βάφτισε στην πηγή του τόπου εκείνου και τον χειροτόνησε Επίσκοπο Σόλων. Τον δίδαξε δε πώς να κηρύξει το Ευαγγέλιο στην πόλη των Σόλων: «Επειδή η πόλις είναι γεμάτη από το σκότος των ειδώλων, δεν θα δεχθεί αμέσως το φως του Χριστού. Μην φανερώσεις στην αρχή ότι είσαι χριστιανός, αλλά να υποκριθείς τη θρησκεία των ειδώλων, διαλεγόμενος μαζί τους σαν να είναι νήπια γαλακτοτροφούμενα. Όταν γίνουν τέλειοι, τότε να μετάσχουν και της στερεάς τροφής της πίστεως». Και ο μεν Ευαγγελιστής Μάρκος απέπλευσε για την Αλεξάνδρεια, ο δε Αυξίβιος ανεχώρησε για την πόλη των Σόλων. Ο σοφός Αυξίβιος όταν έφτασε στους Σόλους, επέλεξε ως τόπο κατοικίας του την έξω της πόλεως περιοχή του Διός. Εφιλοξενείτο στον οίκου τού ιερέως των ειδώλων, υποκρινόμενος τη θρησκεία εκείνου. Πέρασε ικανός χρόνος και με την προσευχή του και τη διάκρισή του, εκατανύχθη ο ιερέας των ειδώλων και εφωτίσθη πρώτος την αλήθεια του Χριστού. Με τούτον τον τρόπο συνέχισε αρκετό χρόνο και σε άλλους κατοίκους της πόλεως, έως έφτασε ο αρχιεπίσκοπος της νήσου Ηρακλείδιος. Εκείνες τις μέρες περιήρχετο ολόκληρη τη νήσο ο αγιότατος Αρχιεπίσκοπος αυτής Ηρακλείδιος και εγκαθιστούσε επισκόπους στις πόλεις κατόπιν γραπτής εντολής του Αποστόλου των εθνών Παύλου. Το μεν Επαφρά στην Πάφο, τον δε Τυχικόν στη Νεάπολη – Λεμεσό. Εις τους Σόλους δεν έπρεπε να χειροτονήσει τον Αυξίβιο, γιατί αυτός κατηξιώθη της αρχιεροσύνης από τον Απόστολο και Ευαγγελιστή Μάρκο. Ο άγιος Ηρακλείδιος παρώτρυνε τον ιεράρχη Αυξίβιο και Ευαγγελιστή Μάρκο. Ο άγιος Ηρακλείδιος παρώτρυνε τον ιεράρχη Αυξίβιο να εισέλθει στην πόλη και να φανερώσει την αλήθεια σε όλους τους κατοίκους. Εκεί ο Ηρακλείδιος «διεχάραξεν τύπον εκκλησίας επί της γης». Μικρά στο μέγεθος, μεγάλη όμως σε χάριν του Χριστού. Αφού τον δίδαξε κάθε εκκλησιαστικό κανόνα, όπως αυτός διδάχθηκε από τους αποστόλους, τον ασπάσθηκε «εν φιλήματι αγίω» και επορεύθη στη δική του πόλη.

Ο Άγιος Αυξίβιος ευθέως, χωρίς ν’ αμελήσει, άρχισε την οικοδομή της εκκλησίας. Μετά την τελείωση αυτής εισήλθε και έρριψε τον εαυτό του εις το έδαφος και άρχισε να βοά στον Χριστό μετά δακρύων: «Δέσποτα Θεέ Παντοκράτωρ, δυνάμωσον και εμέ τον σον οικέτην και δος μοι μετά παρρησίας αφόβως κηρύξαι τον σον λόγον. Έμβαλε, Δέσποτα, εις την καρδίαν του λαού τούτου τον φόβον σου, φώτισον αυτούς τη ση χάριτι, όπως επιστρέψαντες εκ της πλάνης του διαβόλου επιγνώσουσιν δε τον μόνον αληθινόν Θεόν. Και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν... Τελείωσεν την προσευχή του και επορεύθη σε δημόσιον τόπον της πόλεως και άρχισε να διδάσκει την καλήν αυτού διδασκαλία. Εδόθη δε σ’ αυτόν η χάρις της ιάσεως των ασθενών και εξεδίωκεν τ’ ακάθαρτα πνεύματα. Όσοι δε είχον αρρώστους, τους έφερον προς αυτόν και τους εθεράπευε με τη δύναμη του ονόματος του Χριστού. Εξήλθε η αγία φήμη του εις τα περίχωρα των Σόλων και μετέφερον τους ασθενείς των χωρίων εις την πόλη και, αφού τους εθεράπευε τας νόσους, επίστευαν και τους εβάπτιζε εις τ’ όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Ένας τέτοιος αγαθός άνθρωπος από το χωριόν Σολοποτάμιον, που ονομάζετο και αυτός Αυξίβιος, ήλθε και έρριψε τον εαυτό του στα πόδια του Αγίου Ιεράρχου, ζητώντας του τη σφραγίδα του Χριστού. Εβαπτίσθη, εφωτίσθη και έμεινε για πάντα στον Επίσκοπο του, προκόπτοντας σε σοφία και χάρη, μιμούμενος κατά πάντα τον διδάσκαλό του. Αργότερα, η κατά Θεόν προκοπή του νεότερου Αυξιβίου, φανερώθηκε στον μεγάλο ιεράρχη με τούτο το σημείο. Ενώ ύπνωσε στο ύπαιθρο ο νεότερος να ξεκουρασθεί στη σκιά ενός δέντρου, πέρασε ο Επίσκοπος Αυξίβιος και είδε πλήθος μυρμήγκων να έχουν σχηματίσει ένα φωτοστέφανο γύρω από το κεφάλι του νεότερου Αυξιβίου. Εθαύμασε ο ιεράρχης το γεγονός και αντελήφθη ότι ο στέφανος των μυργήκων προεμήνυε την αξία της ιεροσύνης, ότι έμελλε ο μαθητής να καθίσει εις τον θρόνο του καλού διδασκάλου. Μετά από αυτά έφτασαν από τη μεγάλη πόλη της Ρώμης ο Θεμισταγόρας – αδελφός του αγίου Αυξιβίου – μαζί με τη γυναίκα του τη μακαρία Τιμώ.

Αφού τους βάπτισε και αυτούς, τους χειροτόνησε και τους δύο διακόνους της Εκκλησίας. Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι των Σόλων επίστευσαν στον Θεόν του Αυξιβίου και έβλεπε ο άγιος ότι ο πρώτος ναός ήταν μικρός για το μεγάλο του ποίμνιο. Συνεργούντος του Θεού, ανήγειρε ναό μέγα και θαυμαστό, που έγινε ονομαστός σ’ ολόκληρη την Κύπρο. Αφού όλα καλώς τα έκανε και την αρχιεροσύνη ετίμησε για πενήντα ολόκληρα χρόνια, έφτασε ο Μέγας Αυξίβιος στο τέλος του βίου του. Ο μεγάλος φωτιστής της επαρχίας των Σόλων και κατοπινής Θεομόρφου – Μόρφου, εκάλεσε κοντά του τον θεοτίμητο Αυξίβιο, τον πιστό μαθητή του, στον οποίο ανέθεσε την επισκοπή των λογικών προβάτων λέγοντας: «Σε εξελέξατο ο θεός ιερέα. Συ έση ποιμαίνων την ποίμνην του Χριστού». Την Τρίτη ημέρα «ακοή εγένετο εις πάσαν την πόλιν ότι Αυξίβιος ο πατήρ ημών μέλλει καταλύειν τον ανθρώπινον βίον». Συναθροίσθησαν όλοι στην Επισκοπή μετά κλαυθμού και οδυρμού μεγάλου και, αφού ασπάσθηκε έναν έκαστο, εν ειρήνη παρέδωσε το πνεύμα στον Κύριον και Θεό του Ιησού Χριστό.

Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου

Η κοινωνία μας χρειάζεται τους καλούς οικονόμους

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα οι κάτοικοι της κοινότητας του Αγίου Θεοδώρου Σολέας και της γύρω περιοχής,  τίμησαν τη μνήμη του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου (8 Φεβρουαρίου), πολιούχου της τοπικής κοινότητας στον ομώνυμο πανηγυρίζοντα ιερό ναό, χοροστατούντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου. Στην παραμονή της εορτής κατά τη διάρκεια της ακολουθίας του πανηγυρικού Εσπερινού, ο Πανιερώτατος  προχείρισε σε οικονόμο  τον ιερέα του ναού π.  Βαρνάβα. 

Ο π. Βαρνάβας που διακονεί το ιερό θυσιαστήριο για 22 χρόνια στον λόγο του ανέφερε: «Διαβάζοντας αρκετά  βιβλία του γέροντα Παϊσίου,  σ’  ένα από αυτά αναφέρει, πως το αξίωμα που παίρνει ο ιερέας από τον Επίσκοπό του δεν είναι η αλλαγή στην εξωτερική εμφάνιση, βάζοντας τον σταυρό στο στήθος, αλλά η  εσωτερική δύναμη που παίρνει  για τη σωτηρία της δικής του ψυχής και κυρίως του ποιμνίου του. Προσδοκώ, ότι ο Θεός θα μου παραχωρήσει αυτή τη δύναμη να σηκώσω τον σταυρό μου και να προσεύχομαι για τη σωτηρία των ψυχών του ποιμνίου μου, αλλά και της δικής μου ψυχής. 

Πανιερώτατε, αισθάνομαι  την υποχρέωση να σας ευχαριστήσω, για την πατρική αγάπη και τη στοργή με την οποία περιβάλλετε εμένα και την οικογένεια μου. Κοντά σας έχω διδαχθεί πάρα πολλά και εύχομαι διά των πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και του αγίου Θεοδώρου να φανώ άξιος των δωρημάτων της Εκκλησίας μας. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον π. Αγαθόνικο που έχει την ευγενή καλοσύνη και προθυμία να μας μεταφέρει τα άγια και θαυματουργά λείψανα των Αγίων Θεοδώρων, τα οποία φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Παναγίας του Κύκκου. Ευχαριστώ, επίσης, τους κατοίκους των δυο κοινοτήτων που εφημερεύω, Αγίου Θεοδώρου και Κουτραφά,  για την αγάπη που επιδεικνύουν προς το πρόσωπο μου,  και ζητώ να προσεύχονται για εμένα, αλλά και να με συγχωρέσουν, εάν από ανθρώπινη αδυναμία, στενοχώρησα κάποιους».  

Στη συνέχεια ο Πανιερώτατος παίρνοντας τον λόγο μίλησε για την πνευματική προσφορά του π. Βαρνάβα αναφέροντας  μεταξύ άλλων: «Το διακόνημα του οφίκιου του Οικονόμου, υπενθυμίζει το πόσο σημαντικό είναι για την Εκκλησία, η σωστή διαχείριση των χρημάτων. Ιδιαιτέρως, στην εποχή μας που η οικονομική κρίση μαστίζει την Κύπρο, αλλά κι όλη την οικουμένη. Παρατηρούμε ότι εκεί που εισέρχεται η ανθρώπινη απληστία, η υπερβολή, η πλουτοκρατία και η διαφθορά, το πόσο η κοινωνία μας χρειάζεται τους καλούς οικονόμους. Δηλαδή, τους ανθρώπους που θα οικονομούν τα χρήματα και θα φροντίζουν για τις ανάγκες των φτωχών συνανθρώπων μας. 

Σήμερα, αγαπητέ μας π. Βαρνάβα λαμβάνεις κι εσύ το οφίκιο του Οικονόμου, γιατί όλα αυτά τα χρόνια της ιεροσύνης σου, οικονόμησες άξια τα λίγα χρήματα των ενοριών σου, αλλά και τις ψυχές των κατοίκων των δύο μικρών κοινοτήτων του Αγίου Θεοδώρου Σολέας και Κουτραφά. Κι όπως λέει ο Κύριος  «Μη φοβού το μικρόν ποίμνιον, ότι ευδόκησεν ο Πατήρ ημών δούναι υμίν  την Βασιλείαν», (Λουκά 12/ιβ 32).  Και η βασιλεία των δύο αυτών μικρών χωριών δεν είναι τα πολλά χρήματα και τα μεγάλα κτίσματα, αλλά  η θεία Λειτουργία και η θεία Ευχαριστία που μεταδίδεις προς το μικρό σου ποίμνιο, αλλά και η δική σου ανανέωση του χαρίσματος της ιεροσύνης. 

Πώς ανανεώνεται το χάρισμα της ιεροσύνης; Με την καθημερινή μετάνοια. Με την καθημερινή αυτοεξέταση κι αυτοκριτική των προσωπικών μας παθών και λαθών. Με τη μνημόνευση των ονομάτων, των ζώντων και των κεκοιμημένων. Πολλοί εκ των ιερέων μας, κάνοντας υπακοή στην παράκλησή μας για συνεχή μνημόνευση ονομάτων, αξιώθηκαν να δουν θαύματα κατά την ώρα της θείας Λειτουργίας. Αυτή πρέπει να είναι η δική σου εργασία π. Βαρνάβα!  Να μετανοείς και να οικονομείς ψυχές μέσα στον Παράδεισο!  Η μεγαλύτερη προσφορά του ανθρώπου σε άνθρωπο, λέει ο γέροντας Παΐσιος, τον οποίο προανέφερες στο δικό σου λόγο,  είναι η μνημόνευση των ζώντων και των κεκοιμημένων στην αγία Πρόθεση. 

Θυμάσαι, πώς απάντησε η Παναγία όταν ξεκίνησες να κάνεις συχνές Παρακλήσεις και θείες Λειτουργίες στη μικρή εκκλησία της Παναγίας του Κουτραφά; Μυρόβλησε η εικόνα της! Κι εσύ ήσουν από τους πρώτους που το είδε. Όταν η Παναγία μας, που είναι η «τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ» χαίρετε με τις Παρακλήσεις, τις μνημονεύσεις  και τις θείες Λειτουργίες  που τελούμε, σκεφτείτε πόσο ωφελούνται  οι πονεμένοι, οι φτωχοί, οι απελπισμένοι και οι θλιβόμενοι  σήμερα άνθρωποι. Γι’ αυτό π. Βαρνάβα συνέχισε το καλό τάλαντο της διακονίας του λαού, που κληρονόμησες από τον μακαριστό πατέρα σου παπά Ανδρέα Κουλέντη. Όπως κι ο πατέρας σου, με απλότητα και ειλικρινή μετάνοια να προσφέρεις την καρδία σου στο Άγιο Πνεύμα, για να γίνει κατοικητήριο της Τριαδικής Θεότητας. Ο λαός μας, αυτό που έχει περισσότερη ανάγκη σήμερα, είναι να βλέπει πατέρες που επιμελούνται τον εαυτόν τους και φωτίζονται από το Άγιο Πνεύμα. 

Έχουμε βαθειά ευχαρίστηση πάτερ μου, που διακόνησες ένα κομμάτι του λάου μας πολύ πονεμένο και εγκαταλειμμένο, τους φυλακισμένους στις Κεντρικές Φυλακές.  Όταν η πρόνοια του Θεού οδήγησε την ταπεινότητά μου στις Κεντρικές Φυλακές, κι άρχισα εκεί να εξομολογώ τους φυλακισμένους, είδα το πόσο χρειάζονταν αυτοί οι άνθρωποι στήριξη, γιατί βίωναν την εγκατάλειψη και τη ρετσινιά του εγκληματία. Αντιλήφθηκα τον λόγο του Κυρίου «εν φυλακή (ήμην), και ουκ επισκέψασθέ με». Επειδή, οι μικρές μου δυνάμεις δεν έφταναν κάλεσα εσένα και τον π. Χριστοφόρο, και η βοήθεια σας ήταν ουσιαστική. Οι φυλακισμένοι, από τους παπάδες της ορεινής Σολιάς, επανηύραν το νόημα της ζωής και του θανάτου, γιατί ο θάνατος στην Ορθοδοξία έχει νόημα. Η εμπειρία σου, πάτερ, κοντά στους πονεμένους αυτούς ανθρώπους σε προικίζει και σε φωτίζει. Συνέχισε, αυτήν την πορεία φυλάσσοντας τον σταυρό που είχες στην καρδιά σου. Ο σταυρός που φέρεις σήμερα επί του στήθους σου δεν είναι προς υπερηφάνεια αλλά προς υπόμνηση του νοήματος της ιεροσύνης, και ο άγιος Θεόδωρος και η Παναγία  να προσφέρουν σε εσένα τον ταπεινό πρεσβύτερο και οικονόμο τα δωρήματα του Αγίου Πνεύματος. Εις έτη πολλά».

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Μόρφου

Μαθητικός και Φοιτητικός Διαγωνισμός Τραγουδιού

Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία ο 4ος Μαθητικός και ο 2^ος Φοιτητικός Διαγωνισμός Σύνθεσης Τραγουδιού που διοργάνωσε το Γραφείο Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού για νέους και νέες Γυμνασίου και Λυκείου, Τεχνικών και Ιδιωτικών Σχολών σε συνεργασία με την Κοινότητα νέων και τον Όμιλο Ορθόδοξης και Χριστιανικής Παράδοσης του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου. Το θέμα του διαγωνισμού ήταν: «Η Ελπίδα κόντρα στην απελπισία».

Στο διαγωνισμό παρουσιάστηκαν 20 συγκροτήματα και για τις τρεις κατηγορίες που κατάφεραν να περάσουν από την διαδικασία των δύο προκριματικών φάσεων.

Γονείς και φίλοι των νέων που συμμετείχαν στα συγκροτήματα χάρηκαν την μουσική πανδαισία, η οποία κατέδειξε ότι στο αδιέξοδο και τη κρίση της εποχής μας ο άνθρωπος μπορεί να βρει διέξοδο και λύση μόνο στην Ελπίδα του κόσμου που είναι ο Ιησούς Χριστός.

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού

Εις το «εμείς» κι’ όχι εις το «εγώ»

Όσοι έχουν την τύχη μας σήμερον εις τα χέρια τους, όσοι μας κυβερνούν, μεγάλοι και μικροί, και υπουργοί και βουλευταί, το 'χουν σε δόξα, το 'χουν σε τιμή, το 'χουν σε ικανότη το να τους ειπής ότι έκλεψαν, ότι πρόδωσαν, ότι ήφεραν τόσα κακά εις την πατρίδα. Είναι άξιοι άνθρωποι και τιμώνται και βραβεύονται. Όσοι είναι τίμιοι κατατρέχονται ως ανάξιοι της κοινωνίας και της πολιτείας.

Αυτά δεν τα λέγω εγώ μοναχός, τα λέγει όλο το κοινό και οι 'φημερίδες. Κι' όσα σημειώνω τα σημειώνω γιατί δεν υποφέρνω να βλέπω το άδικον να πνίγη το δίκιον. Διά 'κείνο έμαθα γράμματα εις τα γεράματα και κάνω αυτό το γράψιμον το απελέκητο, ότι δεν είχα τον τρόπον όντας παιδί να σπουδάξω" ήμουν φτωχός κ' έκανα τον υπερέτη και τιμάρευα άλογα κι' άλλες πλήθος δουλειές έκανα να βγάλω το πατρικό μου χρέος, οπού μας χρέωσαν οι χαραμήδες, και να ζήσω κ' εγώ σε τούτην την κοινωνίαν όσο έχω τ' αμανέτι του Θεού εις το σώμα μου.

Κι' αφού ο Θεός θέλησε να κάμη νεκρανάστασιν εις την πατρίδα μου, να την λευτερώση από την τυραγνίαν των Τούρκων, αξίωσε κ' εμένα να δουλέψω κατά δύναμη λιγώτερον από τον χερώτερον πατριώτη μου Έλληνα.

Γράφουν σοφοί άντρες πολλοί, γράφουν τυπογράφοι ντόπιοι και ξένοι διαβασμένοι για την Ελλάδα - ένα πράμα μόνον με παρακίνησε κ' εμένα να γράψω, ότι τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι" όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ.

Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι' όλοι μαζί και να μην λέγη ούτε ο δυνατός «εγώ» , ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγη ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστή μόνος του και φκειάση, ή χαλάση, να λέγη εγώ" όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκειάνουν, τότε να λένε «εμείς».

Είμαστε εις το «εμείς» κι' όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκειάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί. Έγραψα γυμνή την αλήθεια, να ειδούνε όλοι οι Έλληνες ν' αγωνίζωνται διά την πατρίδα τους, διά την θρησκεία τους, να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε" «Έχομεν αγώνες πατρικούς, έχομεν θυσίες», αν είναι αγώνες και θυσίες. Και να μπαίνουν σε φιλοτιμίαν και να εργάζωνται εις το καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας. Ότι θα είναι καλά δικά τους. Όχι όμως να φαντάζωνται για τα κατορθώματα τα πατρικά, όχι να πορνεύουν την αρετή και να καταπατούν τον νόμον και να 'χουν την επιρροή για ικανότη.

Επειδήτις ολοένα λέγω κατάχρησες, μη στοχάζεστε ότι έχω πάθος εις τους ανθρώπους. Ψάξετε της 'φημερίδες, τηράτε και τα πραχτικά των Βουλών, μ' όλον οπού 'ναι τέτοιες Βουλές οπού 'περασπίζονται την κλεψιά και 'διοτέλεια και πολεμούνε την δικαιοσύνη" και μ' όλον αυτό θα ιδήτε αν αληθινά είναι αυτά οπού σημειώνω.

Στρατηγού Ιωάννου Μακρυγιάννη

«Απομνημονεύματα»

Εικόνες μιας άλλης εποχής;

«Ποιος είδε κράτος λιγοστό»

Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ
σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό,
ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ
καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ;

Νὰ τρέφῃ ὅλους τοὺς ἀργούς,
νἄχῃ ἑπτὰ Πρωθυπουργούς,
ταμεῖο δίχως χρήματα
καὶ δόξης τόσα μνήματα;

Νἄχῃ κλητῆρες γιὰ φρουρὰ
καὶ νὰ σὲ κλέβουν φανερά,
κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε
τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε;

* * *

Κλέφτες φτωχοὶ καὶ ἄρχοντες μὲ ἅμαξες καὶ ἄτια,
κλέφτες χωρὶς μία πῆχυ γῆ καὶ κλέφτες μὲ παλάτια,
ὁ ἕνας κλέβει ὄρνιθες καὶ σκάφες γιὰ ψωμὶ
ὁ ἄλλος τὸ ἔθνος σύσσωμο γιὰ πλούτη καὶ τιμή.

* * *

Ὅλα σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ μασκαρευτῆκαν
ὀνείρατα, ἐλπίδες καὶ σκοποί,
οἱ μοῦρες μας μουτσοῦνες ἐγινῆκαν
δὲν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

* * *

Ὁ Ἕλληνας δυὸ δίκαια ἀσκεῖ πανελευθέρως,
συνέρχεσθαί τε καὶ οὐρεῖν εἰς ὅποιο θέλει μέρος.

* * *

Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται

* * *

Γι᾿ αὐτὸ τὸ κράτος, ποὺ τιμᾶ τὰ ξέστρωτα γαϊδούρια,
σικτὶρ στὰ χρόνια τὰ παλιά, σικτὶρ καὶ στὰ καινούργια!

* * *

Καὶ τῶν σοφῶν οἱ λόγοι θαρρῶ πὼς εἶναι ψώρα,
πιστὸς εἰς ὅ,τι λέγει κανένας δὲν ἐφάνη…
αὐτὸς ὁ πλάνος κόσμος καὶ πάντοτε καὶ τώρα,
δὲν κάνει ὅ,τι λέγει, δὲν λέγει ὅ,τι κάνει.

* * *

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαῖο,
ὕφος τοῦ γόη, ψευτομοιραῖο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθὶ ἀντίληψη, μυαλὸ ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι ὅλα τὰ ξέρει.
Κι ἀπὸ προσπάππου κι ἀπὸ παπποῦ
συγχρόνως μποῦφος καὶ ἀλεποῦ

* * *

Καὶ ψωμοτύρι καὶ γιὰ καφὲ
τὸ «δὲ βαρυέσαι» κι «ὢχ ἀδερφέ».
Ὡσὰν πολίτης, σκυφτὸς ραγιᾶς
σὰν πιάσει πόστο: δερβεναγᾶς.

Θέλει ἀκόμα -κι αὐτὸ εἶναι ὡραῖο-
νὰ παριστάνει τὸν εὐρωπαῖο.
Στὰ δυὸ φορώντας τὰ πόδια πού ῾χει
στό ῾να λουστρίνι, στ᾿ ἄλλο τσαρούχι.

* * *

Δυστυχία σου Ἑλλάς, μὲ τὰ τέκνα ποὺ γεννᾶς.

Ὦ Ελλάς, ἡρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Σαν σήμερα: Έβαλε ο Θεός σημάδι...

Πρωί Παρασκευής, 8 Φεβρουαρίου 2013. Ξεκινάς νωρίς. Άλλη μια μέρα στη δουλειά σε περιμένει. Από την ώρα που ξύπνησες, όμως, κάτι σε βαραίνει. Αυτή η μέρα δεν είναι σαν τις άλλες. Νιώθεις θλίψη, αλλά δεν μπορείς να προσδιορίσεις την προέλευσή της.

Νιώθεις την ανάγκη να ανοίξεις το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου να ακούσεις λίγη μουσική. Το ανοίγεις και αμέσως, αντί τραγουδιών, ακούς ψαλμωδίες αγγέλων... "Έβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά".

Για κλάσματα του δευτερολέπτου ο εγκέφαλος σαστίζει...

"Ναι, ήταν σαν σήμερα", μονολογείς και ο νους σου ταξιδεύει 33 χρόνια πίσω. Σε μια Παρασκευή του μακρινού 1980. Τότε που ο Αρχάγγελος σίγησε για πάντα.

Αμέσως τινάζεις το κεφάλι να επιστρέψεις στο σήμερα. "Μα, πώς μπορεί να σίγησε για πάντα", αναρωτιέσαι. "Είναι δυνατόν να έχει σιγήσει και 33 χρόνια αργότερα το άκουσμα της φωνής του να σε κάνει να ανατριχιάζεις; Δεν έφυγε. Ίσως ο Θεός να θέλησε να τον προφυλάξει από τη φτήνια που ολοένα και σίμωνε. Ίσως τελικά να μην τον... "έβαλε σημάδι".

Οι ώρες περνάνε.

Γυρίζεις σπίτι  κουρασμένος από τη δουλειά και νιώθεις την υποχρέωση να γράψεις δυο λόγια για τον Ψαρονίκο.

"Το ημερολόγιο έδειχνε 8 Φεβρουαρίου του 1980, την ημέρα που το άκουσμα της είδησης του θανάτου του Αρχάγγελου της Κρήτης σκόρπισε την οδύνη στο πανελλήνιο", χτυπάς νευρικά στο πληκτρολόγιο.

Κοντοστέκεσαι.

Σα να δειλιάζεις να πατήσεις άλλα γράμματα. Διαβάζεις ξανά και ξανά αυτή τη φράση και κάτι σου θυμίζει. Τόσο κλισέ... Έχει γραφτεί τόσο πολλές φορές που έχει χάσει την αξία της.

Για μια στιγμή σκέφτεσαι να γράψεις τα βιογραφικά στοιχεία του παιδιού που ξεκίνησε από τα Ανώγια και με τη φωνή του έκανε όλη την Ελλάδα να βουρκώσει, να ξεσηκωθεί, να αγωνιστεί.

Μα... με μια απλή αναζήτηση στο internet θα βρεις δεκάδες σελίδες με την ιστορία του Ξυλούρη. Και είναι άραγε μια σελίδα στο Internet ικανή να χωρέσει την ιστορία του Ξυλούρη; Ας είμαστε λίγο σοβαροί.

Το παίρνεις απόφαση. Δε θα γράψεις τίποτα τελικά.

"Μνημόσυνα κάνουν στους ποθαμένους", που έλεγε κι ο παππούς μου.

Στον Ξυλούρη δεν ταιριάζουν επικήδειοι. Μουσική ταιριάζει. Ο Νικόλας δε σίγησε.

Ας σιγήσουμε εμείς να τον ακούσουμε...

Πηγή: apodimoi-krites.gr