Νιώθεις την ανάγκη να ανοίξεις το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου να ακούσεις
λίγη μουσική. Το ανοίγεις και αμέσως, αντί τραγουδιών, ακούς ψαλμωδίες
αγγέλων... "Έβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά".
Για κλάσματα του δευτερολέπτου ο εγκέφαλος σαστίζει...
"Ναι, ήταν σαν σήμερα", μονολογείς και ο νους σου ταξιδεύει 33
χρόνια πίσω. Σε μια Παρασκευή του μακρινού 1980. Τότε που ο Αρχάγγελος σίγησε
για πάντα.
Αμέσως τινάζεις το κεφάλι να επιστρέψεις στο σήμερα. "Μα, πώς μπορεί
να σίγησε για πάντα", αναρωτιέσαι. "Είναι δυνατόν να έχει σιγήσει και
33 χρόνια αργότερα το άκουσμα της φωνής του να σε κάνει να ανατριχιάζεις; Δεν
έφυγε. Ίσως ο Θεός να θέλησε να τον προφυλάξει από τη φτήνια που ολοένα και
σίμωνε. Ίσως τελικά να μην τον... "έβαλε σημάδι".
Οι ώρες περνάνε.
Γυρίζεις σπίτι κουρασμένος από τη δουλειά και νιώθεις την υποχρέωση να
γράψεις δυο λόγια για τον Ψαρονίκο.
"Το ημερολόγιο έδειχνε 8 Φεβρουαρίου του 1980, την ημέρα που το
άκουσμα της είδησης του θανάτου του Αρχάγγελου της Κρήτης σκόρπισε την οδύνη
στο πανελλήνιο", χτυπάς νευρικά στο πληκτρολόγιο.
Κοντοστέκεσαι.
Σα να δειλιάζεις να πατήσεις άλλα γράμματα. Διαβάζεις ξανά και ξανά αυτή τη
φράση και κάτι σου θυμίζει. Τόσο κλισέ... Έχει γραφτεί τόσο πολλές φορές που έχει
χάσει την αξία της.
Για μια στιγμή σκέφτεσαι να γράψεις τα βιογραφικά στοιχεία του παιδιού που
ξεκίνησε από τα Ανώγια και με τη φωνή του έκανε όλη την Ελλάδα να βουρκώσει, να
ξεσηκωθεί, να αγωνιστεί.
Μα... με μια απλή αναζήτηση στο internet θα βρεις δεκάδες σελίδες με την ιστορία του Ξυλούρη. Και είναι άραγε μια
σελίδα στο Internet ικανή να χωρέσει την ιστορία του Ξυλούρη; Ας είμαστε
λίγο σοβαροί.
Το παίρνεις απόφαση. Δε θα γράψεις τίποτα τελικά.
"Μνημόσυνα κάνουν στους ποθαμένους", που έλεγε κι ο παππούς μου.
Στον Ξυλούρη δεν ταιριάζουν επικήδειοι. Μουσική ταιριάζει. Ο Νικόλας δε
σίγησε.
Ας σιγήσουμε εμείς να τον ακούσουμε...
Πηγή: apodimoi-krites.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου