Χειροτονία Πρεσβυτέρου στην Ιερά Μητρόπολη Κύκκου

Υπερείχε σε λαμπρότητα η φετινή εορτή της μνήμης του Αγίου Κυριακού του Αναχωρητή, στον ομώνυμο ναό της κοινότητας του Κάμπου, της επαρχίας Λευκωσίας, διότι μέσα στην πανηγυρική αυτή ατμόσφαιρα της εορτής, το πλήρωμα της Ιεράς Μητροπόλεως Κύκκου και Τηλλυρίας, έζησε και την πνευματική χαρά της χειροτονίας ενός νέου μέλους της, του Ιερολογιώτατου Διακόνου Περικλή Περικλέους. Το ευλογημένο αυτό γεγονός συνέπεσε με την εορτή του Πολιούχου Αγίου της Κοινότητος, προσελκύοντας πλήθος κόσμου, οι οποίοι συνέρρευσαν από τις πρωινές ώρες, στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό, για να τιμήσουν τη μνήμη του Αγίου και ταυτόχρονα να μετέχουν στο μεγάλο γεγονός της χειροτονίας, που θα επακολουθούσε.

Προεξάρχων της λαμπράς εορτής και πανηγύρεως ήταν ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρος, συμπαραστατούμενος από Πατέρες της Ιεράς Μονής Κύκκου και κληρικούς της Μητροπόλεως, με την αθρόα συμμετοχή του πλήθους των πιστών από τα χωριά της ευρύτερης περιοχής της Μαραθάσας, αποδήμους της Κοινότητας, αλλά και φίλους του νέου πρεσβυτέρου από ολόκληρη την Κύπρο. 

Στον χειροτονητήριο λόγο του ο π. Περικλής, αφού ευχαρίστησε τον Πανιερώτατο για την μεγάλη πατρική του αγάπη και την εμπιστοσύνη που επέδειξε και συνεχώς επιδεικνύει στην αναξιότητά του, αναφέρθηκε στον πόθο του να διακονήσει την Εκκλησία, αλλά και στις δυσκολίες και ευθύνες του ποιμαντικού έργου που τον αναμένει.

«Η πατρική σας αγάπη, που από την πρώτη στιγμή μου δείξατε, με εμπνέει και μου δίδει δυνάμεις στο δύσκολο έργο της αποστολής μου», επεσήμανε, για να προσθέσει ότι «αναλογιζόμενος τις ευθύνες μου φρίττω δεχόμενος το πυρ της ιερωσύνης, έχοντας υπ’ όψιν ότι πρέπει να φανώ άξιος, τόσο απέναντι στον λαό του Θεού, όσο και απέναντι στον ίδιο τον Θεό. Και αν πράξω σωστά, τότε η θεία φωτιά θα γίνει δρόσος, αν πράξω εσφαλμένα, τότε η φωτιά γίνεται πυρ καταναλίσκον».

Νουθετώντας τον νεοχειροτονηθέντα πρεσβύτερο, ο σεπτός της του Κύκκου Μητροπόλεως Ποιμενάρχης, αναφέρθηκε, μέσα από τον μεστό θεολογικό και αγιοπατερικό του λόγο, στο μέγα της Ιερωσύνης Μυστήριο, το επίμοχθο του έργου του ιερέως, αλλά και στις τεράστιες, τις υψηλές και βαριές ευθύνες και δυσβάστακτες υποχρεώσεις, τις οποίες αναδέχεται ως πρεσβύτερος.

Ο κληρικός, υπογράμμισε, «πρέπει να είναι ο ακατάπαυστος φωτεινός σηματοδότης του δρόμου του Θεού, ώστε οι καταφεύγοντες σ’ αυτόν, κουρασμένοι στρατοκόποι αυτής της γης, να βρίσκουν ανάπαυση και χαρά. Πρέπει, ακόμη, ο Ιερέας να είναι ο πνευματικός φάρος, που θα υποδεικνύει τους ποικιλώνυμους κινδύνους της ζωής, αλλά και θα φανερώνει την είσοδο της Εκκλησίας, που είναι το λιμάνι της σωτηρίας, στην προσωπική και κοινωνική ζωή των ανθρώπων. Οφείλεις ακόμη να γνωρίζεις, ότι ο Ιερέας πρέπει να είναι το «άλας της γης», που θα προλαμβάνει την κοινωνική σήψη και την ηθική διαφθορά, αλλά και θα διατηρεί, με την δύναμη των Μυστηρίων και τη χάρη του Κυρίου, άφθορη την εικόνα του Θεού στον άνθρωπο και την ωραιότητα της χριστιανικής ζωής».

Ο Πανιερώτατος υπενθύμισε στον π. Περικλη ότι «ο ιερέας οφείλει να είναι ο ακοίμητος φρουρός της ιεράς παρακαταθήκης της πίστεως και των ιερών παραδόσεων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, εναντίον κάθε επιβουλής και νοθεύσεώς τους από μέρους ορατών και αοράτων εχθρών», αλλά και ότι το έργο του ιερέα είναι τριπλό, όπως και το αντίστοιχο έργο της Εκκλησίας, δηλαδή, αγιαστικό, διδακτικό και ποιμαντικό.

Προέτρεψε, ακόμη, τον νεοχειροτονηθέντα πρεσβύτερο να καλλιεργεί συνεχώς, πέραν των άλλων αρετών, την αρετή της αγάπης, η οποία πρέπει «να είναι καθολική, να απευθύνεται χωρίς διάκριση προς όλους τους ανθρώπους, να μην αφήνει κανένα έξω από τον ορίζοντά της», να συνδυάζει πνευματικότητα και κοινωνική δράση, αλλά και να ενισχύει και να τονώνει το αγωνιστικό φρόνημα του λαού μας «μέχρι που ο Κυπριακός Ελληνισμός να βγει από τη σκιά θανάτου στο υπερήφανο φως της ελευθερίας».

«Εύχομαι, σ' όλη την ιερατική σου σταδιοδρομία», τόνισε κατακλείοντας τον λόγο και τις πατρικές συμβουλές του ο Κύκκου Νικηφόρος, «να καθρεφτίζεσαι πάντοτε στο παράδειγμα του πολιούχου της κοινότητάς σου, οσίου πατρός ημών Κυριακού του αναχωρητού, του οποίου την ιερή μνήμη σήμερα πανδήμως και σεμνοπρεπώς πανηγυρίζουμε, και όπως εκείνος, έτσι και εσύ, να μπορέσεις να σηκώσεις υπομονευτικά τον Σταυρό του Χριστού και να ακολουθήσεις τον ανηφορικό δρόμος της ευαγγελικής αρετής, για να καταξιωθείς, έτσι, και εσύ να ακούσεις, κατά τη φοβερή εκείνη ημέρα της κρίσεως, τη μακαρία εκείνη φωνή του δικαίου Κριτή: «Ευ δούλε αγαθέ και πιστέ,επί ολίγα ής πιστός, επί πολλών σε καταστήσω, είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου».

Αμέσως μετά το τέλος της θείας Λειτουργίας πραγματοποιήθηκαν τα αποκαλυπτήρια μνημείου, με το οποίο η Κοινότητα Κάμπου και το Τμήμα Δασών τιμούν τους δικούς τους ανθρώπους, δασοπυροσβέστες και δασικούς υπαλλήλους, από τον Κάμπο, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους σε ώρα καθήκοντος καθώς και όλους εκείνους, οι οποίοι ανάλωσαν τη ζωή τους εργαζόμενοι στο Δάσος.

Ακολούθησε, τέλος, στην πλατεία της κοινότητος Κάμπου, εόρτια τράπεζα που παρέθεσε η Ιερά Μητρόπολη Κύκκου και Τηλλυρίας προς τιμήν όλων όσων παρευρέθησαν στη χειροτονία του νέου Πρεσβυτέρου της.

Λουκάς Α. Παναγιώτου