Συλλείτουργο των Προκαθημένων των Εκκλησιών Αντιοχείας και Κύπρου

Με την κοινή ευχή να επικρατήσει η ειρήνη και η δικαιοσύνη, τόσο στην Κύπρο, όσο και στα μέρη της δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου Αντιοχείας, τελέστηκε, το πρωί της Κυριακής της Σαμαρείτιδος, στον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας στο Στρόβολο, το λαμπρό Αρχιερατικό Συλλείτουργο, των Προκαθημένων των Εκκλησιών Αντιοχείας και Κύπρου.

Η κοινή αυτή λατρευτική Σύναξη πραγματοποιήθηκε μέσα στα πλαίσια της επίσημης ειρηνικής επίσκεψης του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Αντιοχείας στην Μεγαλόνησο και μετείχαν, από πλευράς του τρίτου τη τάξη Πατριαρχείου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βαγδάτης και Κουβέϊτ κ. Επιφάνιος και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Σελευκείας κ. Εφραίμ, ενώ από πλευράς της Εκκλησίας της Κύπρου οι Πανιερώτατοι Μητροπολίτες Κυρηνείας κ. Χρυσόστομος και Λεμεσού κ. Αθανάσιος. Στο Συλλείτουργο μετείχε και ο εκ της Εκκλησίας της Ελλάδος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης κ. Ιωήλ, ενώ στο ιερό βήμα παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι Καρπασίας κ. Χριστοφόρος και Αμαθούντος κ. Νικόλαος.

Στην προσφώνησή του, ο Κύπρου Χρυσόστομος, αφού καλωσόρισε στη νήσο μας, «τον αιματοπότιστο από τους συνεχείς θρησκευτικούς και εθνικούς αγώνες αυτό τόπο», τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Αντιοχείας, επεσήμανε τις στενές και μακροχρόνιες σχέσεις μεταξύ των δύο Εκκλησιών, οι οποίες, παρά τις κάποιες δυσκολίες, υπήρξαν σχέσεις αδελφικές και αγαστές και ανάγονται από την εποχή που οι ιδρυτές της Εκκλησίας της Κύπρου, οι Απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος, ξεκίνησαν «από την αποστολοβάδιστη αρχαία κοιτίδα Σας, την Αντιόχεια για να έλθουν εδώ να διδάξουν τον Χριστιανισμό και να αναδείξουν την Κύπρο κέντρο χριστιανικής λατρείας και πολιτισμού».

Ο Κύπρου Χρυσόστομος επεσήμανε, επίσης, ότι η στενή σχέση των δύο Εκκλησιών διαπιστώνεται και στις δυσκολίες και στα παθήματα, τονίζοντας ότι «στις νευραλγικές τούτες θέσεις όπου η Πρόνοια και η αγάπη του Θεού μας έταξε να ζώμε και να δρώμε, τα συμφέροντα των ισχυρών της γης ευρίσκονται συνεχώς σ’ έναν ανελέητο πόλεμο και οδηγούν τους  λαούς μας σε τραγικά αιματοκυλίσματα. Γι’ αυτό, και για τις Εκκλησίες μας, ο Σταυρός που επωμίστηκε ο Κύριος μας για τη σωτηρία των ανθρώπων, προοιωνιζόταν και τη δική μας σταυρική ιστορική πορεία! Δια μέσου των αιώνων ο Γολγοθάς τείνει να γίνει ταυτόσημος με την πορεία των Εκκλησιών μας. Ελάχιστες είναι οι πνευματικές μας ειρηνικές και δημιουργικές περίοδοι που ζήσαμε. Επώδυνες και αιματηρές οι έξωθεν πληγές μας που δεχτήκαμε. Οδυνηρές και βαρυαλγείς οι γολγόθειες πορείες μας». 

«Δυστυχώς, Μακαριώτατε, τόσο η δική Σας Εκκλησία όσο και η δική μας υπέστησαν φοβερά κτυπήματα  από τη γειτονική Τουρκία. Είναι γνωστός ο τρόπος με τον οποίο υφήρπασε από την Εκκλησία Σας την  αρχαία κοιτίδα τού χριστιανικού Σας πολιτισμού, την Αντιόχεια.  Είναι επίσης γνωστός ο τρόπος που παρανόμως εισέβαλε στην Κύπρο πριν από 41 χρόνια και επέβαλε πολιτική εθνικού ξεκαθαρίσματος, καταλαβούσα το 38% τού εδάφους μας και εκδιώξασα όλους τους ορθόδοξους κατοίκους του νησιού μας από τις πατρογονικές τους Εστίες», πρόσθεσε.

«Σήμερα στην αγιοβάδιστη και αποστολοβάδιστη χώρα Σας Μακαριώτατε, αντί να ανθίζουν τα αγλαόκαρπα δένδρα της Αγάπης και ο λαός Σας να γεύεται τους ηδύγευστους καρπούς του χριστιανικού πνεύματος, ηχούν νυχθημερόν τα τύμπανα τού πολέμου και του  θανάτου. Το αίμα ρέει άφθονο και το μίσος  κορυφώνεται. Η κατάρα τού εμφυλίου πολέμου βρίσκεται στην κορύφωσή του, με χιλιάδες τραγικά θύματα. Ο πόνος είναι πολύς και το μέλλον άδηλο», σημείωσε. 

Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος διαβεβαίωσε, στην συνέχεια, τον Πατριάρχη Αντιοχείας ότι «η Εκκλησία μας και ο λαός της Κύπρου θα βρίσκονται πάντοτε στο πλευρό Σας, παρέχοντες κάθε ηθική συμπαράσταση» και του απένειμε, «εις ένδειξη της βαθύτατης αγάπης και σεβασμού», την ανώτατην τιμητική διάκριση της Εκκλησίας της Κύπρου, που είναι το «Χρυσούν Παράσημον του Αποστόλου Βαρνάβα».

«Κομίζομαι την αγάπην της καθ’ ημάς Εκκλησίας, της εσταυρωμένης αλλά και αναστάσης· κομίζομαι την αγάπην της Δαμασκού και την υπερηφάνεια του Λιβάνου. Έρχομαι προς ημάς ενδεδυμένος μετά του ζήλου των τέκνων της πόλεως της Αλεξανδρέττας και ενισχυόμενος εκ της πίστεως των υιών της Θεουπόλεως Αντιοχείας, οίτινες ευρίσκονται εις την διασποράν. Συνοδεύουσί με και οι παλμοί των καρδιών όλων των πιστών της βασανιζομένης Αντιοχείας, η οποία στενάζει αίροντας τον σταυρόν της Ανατολής. Εκ της μήτρας των οδυνών αυτής θα γεννηθεί το εδραίον μέλλον αυτής εν τη Ανατολή και με όπλον τους σωτηριώδεις ήλους της θα κάμψει άπαντας τους ήλους των πολεμούντων αυτήν», ανέφερε, στην αντιφώνησή του, ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Αντιοχείας.

«Δεν είναι άγνωστος εις ημάς η ιστορία της Κύπρου και της Εκκλησίας, της οποίας τα ηνία ανατέθηκαν εις την Υμετέραν σοφίαν. Αυτή η όμορφη χώρα αποτελεί μιαν ανεξίτηλον εικόνα της Χριστιανικής επιμονής δια την εσαεί παραμονήν εις την Ανατολήν. Επίσης, η χώρα αυτή αντιπροσωπεί δι’ ημάς τους Ορθοδόξους την αγάπην δια την πατρίδα και την προσκόλλησιν εις την πατρώαν γην και την εθνικήν ταυτότητα. Διδασκόμεθα από Εσάς και τον ευλογημένον λαόν Σας ότι η θέλησις του λαού είναι ανωτέρα όλων και δεν υστερεί κανενός. Επίσης, διδασκόμεθα από Εσάς ότι η εποικοδομητική θρησκευτική αγωγή αποτελεί τον ακρογωνιαίον λίθον εις την οικοδόμησιν των κοινωνιών. Εις την Κύπρον εξακριβώνουμε ότι η Πατρίς δεν υπόκειται εις τον περιορισμόν της εθνικότητος και ότι οι εθνικότητες συνυφαίνουν ένα και το αυτό σώμα της Πατρίδος. Εις την αποστολικήν γην αυτήν, διδασκόμεθα πως η Ορθόδοξος Εκκλησία διατηρεί την ταυτότητα της Πατρίδος και την ιστορίαν του τόπου, μολονότι σχεδιάστηκαν ψευδοσύνορα και οικοδομήθησαν τείχη άδικα. Προσευχόμεθα υπέρ της επανενοποιήσεως της Νήσου, όπου εδώ και σαράντα δύο έτη τα κατεχόμενα συνεχίζουν να υπάγονται εις την Τουρκίαν. Προσευχόμεθα εντατικώς υπέρ μιας ειρηνικής λύσεως του Κυπριακού ζητήματος», σημείωσε, ο Μακαριώτατος Πατριάρχης, για να υπογραμμίσει, ακολούθως ότι «η ιστορία της σχέσεως και της συνεργασίας των δύο ημών Εκκλησιών ου συνοψίζεται εις βραχήν ρήμα».

«Επιθυμούμε ενταύθα να μεταφέρουμε την φωνή του στεναγμού του λαού μας και να πληροφορήσουμε δια την καταστροφή που τον πλήττει. Αρκετά πια φόνοι και αίματα. Αρκετά πια τα δεινά εκ της τυφλής τρομοκρατίας και της θύραθεν φανατικής ιδεολογίας, οι οποίες εκμεταλλεύονται την θρησκείαν και καταδικάζουν τους πολίτες, μόνον επειδή είναι Χριστιανοί, ή γενικώς διότι έχουσι διάφορον θρησκείαν. Το χείρον όμως είναι ότι πράττουσι ταύτα πάντα εις το όνομα της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Δηλώνομε ειλικρινώς ότι αυτό το πνεύμα είναι ξένον και άγνωστον δι’ ημάς τους Συρίους. Αρκετά πια ξεριζωμός, απαγωγές και καταστραμμένες περιοχές εις μίαν χώραν, η οποία μολονότι δεν ισχυρίζεται ότι η ζωή εις αυτήν ήταν τελεία και ιδανική, αλλά γνώρισε έναν πραγματικώς ανεξίθρησκον Ισλάμ και όπου συνυπήρξαν ειρηνικώ τω τρόπω όλες οι θρησκείες και ομολογίες», πρόσθεσε.

Ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Αντιοχείας έκανε και πάλιν έκκληση για την ειρήνη στην Συρία και την σταθερότητα στο Λίβανο, αλλά και γενικότερα στην Μέση Ανατολή και σ’ όλο τον κόσμο. Σημείωσε, επίσης, ότι προσεύχεται για τον λαό, την Εκκλησία και τους άρχοντες της Κύπρου και δέεται «όπως διαφυλάξει Κύριος την ειρήνη και το έλεός Του εις την Κύπρον».

«Εν τη προσευχή υπερβαίνουμε τας πληγάς πάσας, διότι το φως της Αναστάσεως του Χριστού εξαλείφει την θλίψιν της καρδίας ημών και τα δάκρυα. Είμεθα, αδελφοί, τέκνα του φωτός και της αναστάσεως. Τα ημέτερα όμματα λάμπουσι διαρκώς εκ της υπερλάμπρου Αναστάσεως Χριστού του Θεού. Διδασκόμεθα υπό της Θεοτόκου Μαριάμ, η οποία με το φως εις την εαυτής καρδίαν ενίκησε το σκότος του αιώνος τούτου. Διδασκόμεθα εκ της ελπίδος της Παναγίας, ότι η Ανάστασις έρχεται. Εις τον τάφον του Τόκου της πρόκειται να θάψουμε όλες τις πικρότατες θλίψεις του κόσμου, διά να ψάλωμε ομού μετά του Δαμασκηνού την επινίκειον ωδήν και τον αναστάσιμο ύμνο της Εκκλησίας, της Πατρίδος και του λαού, εξοικειώνοντας προσωπικώς την δύναμιν της Αναστάσεως, βοώντες μετά δυνάμεως και πεποιθήσεως: “Χθες συνεθαπτόμην σοι, Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον αναστάντι σοι”, τόνισε κατακλείοντας τον λόγο του, ο Πατριάρχης Αντιοχείας.

Λουκάς Α. Παναγιώτου