Χειροτονία Πρεσβυτέρου από τον Μητροπολίτη Κύκκου

Μέσα στην κατανυκτική ατμόσφαιρα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής τελέστηκε, στον Ιερό Ναό Αγίου Προκοπίου, Μετόχιον της Ιεράς Μονής Κύκκου στην Λευκωσία, Αρχιερατική Θεία Λειτουργία κατά την οποία ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρος τέλεσε την εις πρεσβύτερον χειροτονία του ιεροδιακόνου π. Άγγελου Ζλάτεβ.

Στην αρχιερατική Θεία Λειτουργία και στη χαρά του π. Αγγέλου, για την είσοδο του στον δεύτερο της ιερωσύνης βαθμόν, συμμετείχαν ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μπρανίτσης κ. Γρηγόριος, ο Έφορος της Μονής Κύκκου Αρχιμανδρίτης Αγαθόνικος, ο πνευματικός του Αρχιμανδρίτης Δημητριανός Δημητρίου, ο Αρχιμανδρίτης Αλέξιος Κυκκώτης, ο Αρχιμανδρίτης Ανθέμιος Κυκκώτης, ο Πρωτοπρεσβύτερος Παρασκευάς Παπαμιχαήλ, κληρικοί από την Εκκλησία Βουλγαρίας και οι ιεροδιάκονοι Πέτρος Γεωργίου και Ιάκωβος Αλαγιούπ.

Ο ναός κατεκλύσθη από νωρίς το πρωί από την οικογένεια, τους φίλους και συγγενείς του π. Αγγέλου, καθώς και πλήθος πιστών, οι οποίοι βρέθηκαν για να τιμήσουν αυτή την τόσο, σημαντική στιγμή της ζωής και της ιερωσύνης του και μέσα σε έντονα συγκινησιακό κλίμα να τον επευφημήσουν με το «Άξιος».

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρος, απένειμε στον νεοχειροτονηθέντα και το οφίκιο του πρωτοπρεσβυτέρου.

Ο σεπτός Ποιμενάρχης της του Κύκκου Μονής και Μητροπόλεως κ. Νικηφόρος απευθυνόμενος προς τον νεοχειροτονούμενο μίλησε για τη βαριά ευθύνη της ιερωσύνης έναντι του Θεού και των ανθρώπων και του απηύθυνε λόγους πατρικούς, παραινέσεις και νουθεσίες πνευματικές.

«Ρυθμιστής της ζωής σου να είναι πρέπει το πνεύμα το Άγιο, του οποίου τον φωτισμό και την ενίσχυση πάντοτε να επικαλείσαι. Πνευματέμφορος, ναός του Αγίου Πνεύματος, κατά την Παύλεια έκφραση, να είσαι πρέπει. Αυτού το φως και την καθοδήγηση πρέπει να επικαλείσαι, και αυτού τα εν Αγίω Πνεύματι γραφέντα βιβλία της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας να μελετάς, για να διακριβώνεις κάθε φορά τι είναι σύμφωνο με την σοφία και βουλή του Αγίου Πνεύματος, και να ρυθμίζεις ανάλογα τη ζωή σου και του δράση σου», σημείωσε.

Ο Πανιερώτατος υπογράμμισε, στην συνέχεια, ότι «χρειάζεται σήμερα η Εκκλησία να ξαναμιλήσει με την εποχή και να την πείσει για την αυθεντία της, για τη μοναδικότητά της, για τη δύναμή της να αποκριθεί, μόνη αυτή, στις νέες αγωνίες, που αυλακώνουν σπαραχτικά τις σύγχρονες συνειδήσεις. Καλείσαι, επίσης, από σήμερα μέσα στην μόνωση του ιερατικού σου κελιού να λειτουργείς και να δοξολογείς τον Θεό και να διακονείς τον λαό, αποβαίνοντας έτσι μάρτυρας και ομολογητής, τόσο του θαύματος της Σαρκώσεως, του Σταυρού, και της Αναστάσεως, όσο και του θαύματος της ενχριστώσεως  του λαού του Θεού».

«Ο Χριστός, αγαπητέ αδελφέ, θα ανηφορίσει σε λίγες μέρες, καταματωμένος προς τον Γολγοθά, και θα σφραγιστεί για τρεις μέρες μέσα σε τάφο επίγειο, για να μας διδάξει, πόσο οδυνηρό αλλά και τιμητικό και ευλογημένο είναι το βάρος του ανθρώπου. Τι γλύκα έχει το να ταπεινώνεσαι, να αγαπάς και να προσφέρεσαι να βαστάξεις τον σταυρό των ξένων πόνων, να κάμεις τα προβλήματα των άλλων δικά σου, να θυσιαστείς», σημείωσε.

Κλείνοντας τον μεστότατο νοημάτων λόγο του, ο Μητροπολίτης Κύκκου, πρόσθεσε πως «σήμερα, που οι πολλοί έχουν στρέψει τα νερά της αγάπης προς τον ίδιό τους τον εαυτό, και η αγάπη έχει μέσα τους πετρώσει, έχει γίνει, από ιπτάμενο πουλί, φίδι που τους σφίγγει και τους πνίγει, ο κληρικός να φεγγοβολεί πρέπει από την αναμμένη πυρκαϊά της αγάπης. Να ανεμίζει πάντοτε το πύρινο δίχτυ της αγάπης πάνω από πετρωμένες καρδιές, πάνω από στήθη που έγιναν φωλιές της κακίας».

«Από μέσα σου, λοιπόν, να αναδίδεται πάντοτε ο ευλογημένος αχός της αγάπης. Ολόκληρη η ζωή σου να είναι ένα αδιάκοπο άθλημα αγάπης. Να πλάθεις τη ζωή σου κατά τέτοιο τρόπο, ώστε ο άλλος να μπορεί να ακουμπά και να ξεκουράζεται στο χαμόγελο, στο βλέμμα, στη ζεστή καρδιά σου. Η μοναδική μυστική χαρά σου να είναι το ιδανικό της αγάπης, της θυσιαστικής αγάπης. Να συλλογίζεσαι πάντοτε τη θυσία ως έκφραση ουσιαστική της αγάπης σου, ως επισφράγιση της ειλικρίνειάς της, ως διακήρυξη της δύναμής της. Γνώριζε πώς μονάχα οι δυνατοί και εσωτερικά πλούσιοι μπορούν να θυσιαστούν, πώς πρέπει να θυσιαστούν, όχι μονάχα γιατί η θυσία είναι η πνευματική ηδονή της αγάπης, αλλά και γιατί χωρίς θυσία η αγάπη γίνεται αβαρής, φλύαρη, άκαρπη», επεσήμανε.

«Με αισθήματα βαθιάς εσωτερικής συνοχής αυτή την ιερή για μένα στιγμή βρίσκομαι ανάμεσά σας, μπροστά στην ευθύνη του εαυτού μου, κυρίως, όμως, ενώπιον του Αγίου εν Τριάδι Θεού», τόνισε στον λόγο του, ο νέος λευίτης.

«Μη έχοντας τίποτε το κατάλληλο να προσφέρω, ως αντίδωρο γι’ αυτό το μεγάλο γεγονός, που με αξίωσε η χάρις του Θεού, αισθάνομαι την ανάγκη να αναφερθώ στο Μυστήριο της Ιερωσύνης, στο λειτούργημα αυτό, όπου ο άνθρωπος παύει να ζει για τον εαυτό του και αρχίζει να ζει για την Εκκλησία και για τους πιστούς που αυτή του εμπιστεύεται», πρόσθεσε.

Ο π. Άγγελος αναφέρθηκε και ευχαρίστησε ακολούθως όλους όσους τον βοήθησαν, τον στήριξαν και κατεύθυναν τα διαβήματα του στην μέχρι τώρα πορεία του με ιδιαίτερη μνεία στον Μητροπολίτη Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρο.

«Στο πρόσωπο σας, Πανιερώτατε πάτερ και Δέσποτα, συνάντησα τον Ιεράρχη που κατέχει τη θεία, αλλά και θύραθεν παιδεία, τον Ιεράρχη που σαγηνεύει με τα έκπαγλα πλούσια χαρίσματά του, εμπνέει με τον θείο ζήλο του, ενθαρρύνει με την φιλάνθρωπη καρδιά του, που ως καλός φίλος του Χριστού αγκαλιάζει με αγάπη και πατρική στοργή τους πάντες και προπαντός τους πάσχοντες συνανθρώπους και αδελφούς μας», είπε.

«Τι ουν εγώ σοι τω Δεσπότη μου ανταποδώσω περί ων ανταπέδωκάς μοι; Αδυνατεί στ’ αλήθεια η γλώσσά μου να περιγράψει τον πλούτο των ανθέων που συγκροτούν την ανθοδέσμη των ευγνωμόνων συναισθημάτων μου για σας», υπογράμμισε.

«Ταπεινά σας παρακαλώ να εύχεστε ο Παράκλητος, το Πνεύμα της αληθείας, το «παρά του Πατρός εκπορευόμενον», Αυτός που «Ιερέας τελειοί, αγραμμάτους σοφίαν εδίδαξεν, αλιείς θεολόγους ανέδειξεν και όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας», να με φωτίζει, να γίνει ποδηγέτης μου, οδηγώντας τα βήματά μου στην νέα μου πορεία, της οποίας αφετηρία είναι η σημερινή ημέρα», ανέφερε ο π. Άγγελος, ολοκληρώνοντας τον χειροτονητήριο λόγο του.

Μετά το «Δι' ευχών», ο νέος πρωτοπρεσβύτερος, δέχτηκε τις εγκάρδιες ευχές από όλο το εκκλησίασμα.

Λουκάς Α. Παναγιώτου