Χειροτονία νέου Διακόνου στην Μητρόπολη Μόρφου

Με την πρέπουσα εκκλησιαστική τάξη και ευλάβεια, τελέσθηκε, την Κυριακή, 14 Ιουνίου 2015, ημέρα μνήμης του Προφήτου Ελισσαίου, η εις διάκονον χειροτονία του Χρίστου Νικολάου στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στην κοινότητα Άλωνας. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος, συμπαραστατούμενος από κληρικούς της μητροπολιτικής μας περιφέρειας και με τη παρουσία πλήθους πιστών, κατοίκων και αποδήμων της κοινότητας καθώς και από την ευρύτερη περιοχή Πιτσιλιάς.

Ο π. Χρίστος Νικολάου κατάγεται από την κοινότητα Άλωνας, είναι έγγαμος με δύο τέκνα.

Στην ομολογία του ενώπιον Θεού και ανθρώπων και απευθυνόμενος στον Πανιερώτατο Μητροπολίτη μας κ. Νεόφυτο, προ της χειροτονίας του, ο νέος διάκονος είπε τα εξής: «Πανιερώτατε, βρίσκομαι σήμερα ενώπιον σας, δεχόμενος δια της επιθέσεως των χειρών σας τον πρώτο βαθμό της ιεροσύνης, αυτό του διακόνου. Αντιλαμβάνομαι το βαρύτατο τίμημα αποδεχόμενος την μεγάλη αυτή δωρεά και  που μου προσφέρετε να με αναδείξετε σε διάκονο της Ιεράς Μητροπόλεώς Μόρφου και συνάμα όλης της ορθοδοξίας μας. Αξιώνουμε σήμερα να γίνει η αναξιότητά μου λειτουργός των μυστηρίων της Εκκλησίας μας αλλά και ταυτόχρονα υπηρέτης των μυστηρίων του Χριστού, αυτό που ονομάζει ο ίδιος ο Χριστός μας τον αδελφόν μου τον ελάχιστον. Για αυτό άλλωστε μας χάρισε ο Χριστός μας, την ιεροσύνη ώστε να κατεβαίνει ο Θεός στη γη και να ανεβαίνει ο άνθρωπος στον ουρανό. Την πρώτη ημέρα της γνωριμίας μας, αποχωρώντας από το γραφείο σας μαζί με τις ευχές σας μου χαρίσατε ένα βιβλίο με τον βίο και πολιτεία του αγίου  παπα-Νικόλα Πλανά από τη Νάξο, τόπο καταγωγής της αγαπημένης μου συζύγου. Ο άγιος παπα-Νικόλας Πλανάς ήταν τακτικός λειτουργός της εκκλησίας του Προφήτου Ελισαίου στην Αθήνα. Σήμερα ημέρα της χειροτονίας μου, η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του προφήτου Ελισσαίου. Εύχομαι ο άγιος παπα-Νικόλας Πλανάς να πρεσβεύει υπέρ ημών και είμαι σίγουρος ότι θα είναι για πάντα βοηθός, προστάτης και καθοδηγός μου».

Στη συνέχεια ο π. Χρίστος ευχαρίστησε ιδιαίτερα τον Πανιερώτατο: «Πανιερώτατε, δεχτείτε ένα μεγάλο ευχαριστώ για την αγάπη σας, τις συμβουλές σας, τις ευχές σας και για την εμπιστοσύνη που δείξατε στο πρόσωπό μου».

Πολλές ευχαριστίες εξέφρασε στην καλή του σύζυγο Κατερίνα και στα τέκνα του, που γνωρίζουν πολύ καλά τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την ιεροσύνη και είναι βέβαιος ότι θα τους έχει συμπαραστάτες στο έργο του. Μακάρισε τους ευλαβείς γονείς του Κώστα και Ελένη, που του δώσανε ορθόδοξη ανατροφή.

Ακολούθως, ευχαρίστησε τον πνευματικό του πατέρα, πρωτοπρεσβύτερο Χριστόφορο Δημητρίου για την πνευματική του καθοδήγηση.

Μνημόνευσε τον μακαριστό παπα-Αριστοτέλη, ο οποίος ήταν ο πρώτος του πνευματικός καθηγητής. Ο αγιασμένος του βίος δίδαξε όλους μικρούς και μεγάλους στην μικρή κοινότητα Άλωνας, ποια πρέπει να είναι η πραγματική σχέση του ανθρώπου με τον Θεό.

Ευχαρίστησε τους αναδόχους του και τα οργανωμένα σύνολα της κοινότητός του.

Τέλος, ο π. Χρίστος έκλεισε την ομιλία του, απευθυνόμενος εκ νέου στον Πανιερώτατο, με τα εξής λόγια: «Ταπεινά με αγάπη, υπομονή και υπακοή και τις ευχές και την καθοδήγησή σας, Πανιερώτατε, και πάνω από όλα την χάρη του Κυρίου μας, να αξιωθώ να υπηρετήσω την εκκλησία μας. Χρειάζομαι τις συνεχείς ευχές όλων των πατέρων, την αγάπη και την στήριξή τους. Εύχομαι σε μια αγαστή και ειλικρινή συνεργασία, προς δόξαν Θεού. Αμήν!».

Στην αντιφώνησή του, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος αρχικά μίλησε για το μεγαλείο αλλά και τις ευθύνες του λειτουργήματος της ιεροσύνης: «Ευλογημένε διάκονε Χρίστο σε αξιώνει εντός ολίγου ο Κύριος της δόξης να εισέλθεις στον βαθμό της ιεροσύνης, στο του διακόνου βαθμό. Να γνωρίζεις ότι ο βαθμός του διακόνου δεν είναι βαθμός διδασκάλου, ηγουμένου, προϊσταμένου ή βαθμούχου, αλλά βαθμός μαθητείας. Για σένα, λοιπόν, η σύντομη διάρκεια της διακονίας σου, πρέπει να είναι μαθητεία στους ευλαβέστατους πρεσβυτέρους της καθ’ ημάς μητροπόλεως. Εύχομαι το πνεύμα της ταπείνωσης και της πραότητας που αναπαύεται στο πρόσωπο σου να συνεχιστεί  με την χειροτονία σου τόσο εις πρεσβύτερο αλλά προηγουμένως από σήμερα εις διάκονο. Πολλά τα τέκνα της Άλωνας∙ ο άγιος Γεώργιος, η Παναγία η Καρδακιώτισσα και εν πρώτοις και όλοι οι άγιοι της Βόρειας Πιτσιλιάς, που επέλεξαν άνθρωπο καταγόμενο από την Άλωνα, άνθρωπο ο οποίος ήρθε από τα μέρη της Νάξου, επιστρέφοντας στον τόπο της γεννήσεώς του, στον τόπο των προγόνων του ως άλλος Αβραάμ. Χαίρομαι για αυτή την επιστροφή σου αγαπητέ μου Χρίστο. Συμπληρώνεται η χαρά μου με τη χαρά της συζύγου σου Κατερίνας, των υιών σου και των ομοχώριών σου. Εύχομαι αυτή την χαρά να μην την διαψεύσεις. Πειρασμούς και ασθένειες θα έχουμε, όμως πρέπει να έχουμε και πίστη Χριστού στην καρδία μας».

Στη συνέχεια ο Πανιερώτατος αναφέρθηκε στον άγιο παπα-Νικόλαο Πλανά, τον οποίο οφείλει να έχει ως πρότυπο ιερέως ο νέος διάκονος: «Αυτόν που μνημόνευσες τον Ναξιώτη άγιο τον παπα-Νικόλαο Πλανά, ποτέ σου να μην ξεχάσεις στην ιερατική σου διακονία. Ο άγιος παπα-Νικόλας ο Πλανάς, για όσους δεν ξέρουν, είναι άγιος του 20^ου αιώνος, που λειτουργούσε τα ταπεινά παρεκκλήσια και εξωκκλήσια των Αθηνών. Στη δεκαετία του 1920, ολιγογράμματος, ψευδός και τις ευχές και τις εκφωνήσεις συνήθως τις έκανε με ελαφρά λάθη. Είχε ιεροψάλτες τους δυο μεγάλους των χριστιανικών γραμμάτων Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και τον έτερον Αλέξανδρο Μωραϊτίδη. Αυτός ο άνθρωπος αξιώθηκε να συλλειτουργεί με αγγέλους να τους βλέπει τους αγγέλους, να τον καλούν στο παλάτι οι τότε βασιλείς της Ελλάδος και ο αγιασμός του και το ευχέλαιο του να τελεί θαύματα. Και ξέρεις γιατί; Γιατί η καρδιά του και ο νους του ήταν του ίδιου ρολογιού δείχτες∙ ό,τι βγαίνει από την καρδία, μπαίνει στην καρδία. Με αυτόν τον τρόπο και με τις πολλές-πολλές μνημονεύσεις ο παπα-Νικόλας Πλανάς στο παρεκκλήσι του Προφήτου Ελισσαίου, που κατά θεία συγκυρία σήμερα εορτάζει, έγινε αυτός που έγινε∙ ο ταπεινός παπάς έγινε ο μέγας άγιος των ουρανών και ακολούθησαν μετά από αυτόν πληθώρα αγίων πατέρων – Ιακώβου, Πορφυρίου, Παισίου, Ελπιδίου, Σωφρονίου, Ευμενίου, Γαβριήλ και τόσων άλλων. Θέλω να είσαι ακόλουθος και να έχεις πάντοτε ως πρότυπο τον ευλαβέστατο παπα-Αριστοτέλη της Άλωνας. Αυτών των ιερέων να έχεις αναφορά. Κατά πρώτον να τους μνημονεύεις και κατά δεύτερον να τους μιμηθείς. Εύχομαι η χειροτονία σου εις πρεσβύτερον να γίνει εντός του τρέχοντος έτους και μέχρι τότε να σε παρακαλέσω να μαθητεύσεις κοντά στους ευλαβέστατους ιερείς της μητροπόλεώς μας. Έχεις πολλά να μάθεις και δεν είναι μόνο τα τελετουργικά, τα οποία είναι εύκολα, αλλά είναι και η τελετουργία του νου και της καρδίας. Αυτά είναι δύσκολα αλλά η ιεροσύνη είναι για αυτούς που αγαπούν τα δύσκολα».

Ο Πανιερώτατος έκλεισε τον λόγο του με θεόπνευστες νουθεσίες προς τον νεοχειροτονηθέντα διάκονο: «Αυτό που στερήθηκες στα νεανικά σου χρόνια, την ιεροσύνη, ο Θεός σού την εφύλαξε εις τα ώριμα χρόνια. Έχε επιμελημένη, αδελφέ μου, συνείδηση. Το κυριότερο να παρακολουθείς καθημερινά τη συνείδησή σου. Ο ελάχιστος αδελφός, στον οποίο προ ολίγου αναφέρθηκες, υπάρχει μέσα μας και θέλει συνεχώς να τον καθαρίζουμε. Αυτός είναι ο νους μας και η μητέρα του νου είναι η καρδία, για αυτό έχε έγνοια τον νου σου, τους λογισμούς και τις επιθυμίες σου. Να είσαι έτοιμος και τολμηρός να παραδέχεσαι ότι δεν είμεθα οι καλύτεροι των ανθρώπων, να μην έχομε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας έστω και αν ο Θεός μάς τίμησε με την ιεροσύνη του. Έτσι ο παπάς γίνεται ιερέας του Τριαδικού Θεού∙ δια της μετανοίας. Εύχομαι να αγαπήσεις την μετάνοια. Να παρακαλείς γονατιστός τον Χριστό, την Παναγία, τον Άγιο  Γεώργιε, τον Άγιο παπα-Νικόλα Πλανά να σου μάθουν την μετάνοια. Όταν, αγαπητέ μου διάκονε, αρχίσεις να μαθαίνεις την μετάνοια, το συγχωρητικό φρόνημα, την ευσπλαχνία, το έλεος, τότε η ιεροσύνη σου θα είναι η πλέον απολαυστική  εργασία. Είσελθε εις τη χαρά του Κυρίου σου!».

Μετά το πέρας της θείας λειτουργίας, ο νεοχειροτονηθείς διάκονος προσέφερε ενθύμιο από την εις διάκονο χειροτονία του.

Διακόνου Φοίβου Παναγιώτου