Εγκαίνια παρεκκλησίου Αγίου Μόδεστου στoν Αστρομερίτη

Σύμφωνα με την προβλεπόμενη εκκλησιαστική τάξη και με τη δέουσα πανηγυρική λαμπρότητα, τελέσθηκαν τα Εγκαίνια του ιερού παρεκκλησίου του Αγίου Μόδεστου, Πατριάρχου Ιεροσολύμων, στην κοινότητα Αστρομερίτη το Σάββατο, 4 Ιουνίου 2016, από τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο, συμπαραστατούμενο από κληρικούς της Μητροπόλεώς μας και παρουσία πλήθους πιστών, κατοίκων και αποδήμων της κοινότητας, καθώς και από την ευρύτερη μητροπολιτική μας περιφέρεια, οι οποίοι έγιναν κοινωνοί της μεγάλης χαράς των Εγκαινίων του νεόδμητου αυτού παρεκκλησίου.

Το απόγευμα της Παρασκευής, 3ης Ιουνίου 2016, στις 6 μ.μ., ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος προσεκόμισε στο παρεκκλήσι του Αγίου Μοδέστου  μαρτυρικά λειψάνα των αναιρεθέντων οσίων αββάδων της μονής του Αγίου Σάββα και του αγίου νεομάρτυρος Γεωργίου του Κυπρίου, τα οποία εναπέθεσε στο άγιο Δισκάριο επί της αγίας Τραπέζης, όπως ορίζει η εκκλησιαστική τάξη των Εγκαινίων. Ακολούθως τελέστηκε ο Πανηγυρικός Εσπερινός και κατόπιν ο Όρθρος.

Την επομένη, Σάββατο 4  Ιουνίου 2016, έλαβαν χώρα η Ακολουθία των Εγκαινίων και Αρχιερατική Λειτουργία, προεξάρχοντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου, στον λόγο του κατά τη διάρκεια του Πανηγυρικού Εσπερινού, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Οι γονείς μας, πάνω απ’ όλα μας δώρισαν την Ορθόδοξη Πίστη, ούτως ώστε να είμαστε μέλη της μίας αγίας καθολικής και αποστολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αφού άλλη εκκλησία δεν υπάρχει. Κι όπως είχαν έγνοια πότε να γεννηθούμε και προπάντων πότε να βαπτισθούμε, κατά τον ίδιο τρόπο είχαν έγνοια όλα αυτά τα χρόνια, από την ανέγερση του παρεκκλησίου μέχρι σήμερα, οι ιερείς του Αστρομερίτη, η κτητόρισσά του κα Παναγιώτα Παπαμωυσέως Ζάκου, αλλά και ο ίδιος ο άγιος Μόδεστος, πότε να καθαρισθεί, να βαπτισθεί, ν’ αγιασθεί, να φωτιστεί και να μυρωθεί ο ναός του, όπως μύρωσαν κι εμάς όταν βαπτισθήκαμε και λάβαμε το μύρο της Ορθοδόξου Πίστεως.

»Για να αντιληφθείτε πόσο σημαντική είναι η τέλεση των εγκαινίων ενός ναού, επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ένα περιστατικό που συνέβη πριν από μερικά χρόνια στο ευλογημένο χωριό Σαράντι που ευρίσκεται στη Μαδαρή, στην ορεινή περιοχή της μητροπολιτικής περιφέρειάς μας, του οποίου ο ναός είναι αφιερωμένος στους αγίους ισαποστόλους βασιλείς Κωνσταντίνο και Ελένη.

»Ο ναός αυτός είχε παραμείνει για αιώνες ανεγκαινίαστος, πράγμα που αγνοούσαμε. Οπόταν, μια μέρα εμφανίσθηκε η αγία βασιλομήτωρ Ελένη σε μία ευλαβή γυναίκα, την κα Αλεξάνδρα, που κατάγεται από το Σαράντι, αλλά διαμένει στη Λευκωσία, και της ζητούσε επίμονα «το μύρωμα του οίκου της», όπως ακριβώς της είπε. Πράγματι, η κα Αλεξάνδρα πηγαίνει στον τότε ιερέα της κοινότητας, μακαριστό π. Στυλιανό, και του αναφέρει αυτά που την πρόσταξε η αγία. Ο πάτερ, προβληματισμένος, της λέει· «Κόρη μου, η εκκλησία αυτή έχει τοιχογραφίες του 16ου αιώνα! Είναι δυνατόν να είναι αμύρωτη; Πήγαινε, και να προσέχεις από τα οράματα και να μην τα πιστεύεις.» Και η κα Αλεξάνδρα φεύγει σιωπηλή.

»Εν τω μεταξύ η ευλαβής γυναίκα ασθένησε και, μετά από ένα χρόνο, της παρουσιάζεται και πάλιν η αγία Ελένη και της λέει· «Αλεξάνδρα, εγώ θα σε κάνω καλά, αλλά δεν μου κάνατε αυτό που ζήτησα πέρυσι.» «Αγία μου», της λέει η Αλεξάνδρα, «πήγα στον πάτερ και του το ανέφερα, αλλά μου απάντησε ότι η εκκλησία δεν είναι δυνατόν να είναι αμύρωτη τόσους αιώνες!» Και η αγία της απαντά· «Όχι, κόρη μου, δεν είναι μυρωμένη! Να πας εφέτος στον εσπερινό της εορτής, που θα είναι και ο Δεσπότης, και να του το αναφέρεις.» Και όντως, η ευλαβής αυτή γυναίκα ήρθε στον Εσπερινό και, μετά το πέρας του,  μου ανέφερε το περιστατικό με την αγία Ελένη, ότι δηλαδή της είχε εμφανισθεί δύο φόρες και της είπε ότι η εκκλησία της θέλει μύρωμα.

»Στο άκουσμα του αιτήματος αυτού κι όταν ο ναός άδειασε, εισήλθαμε στο Ιερό μαζί με τον πατέρα Στυλιανό, κι αρχίσαμε να ψάχνουμε την αγία Τράπεζα για να διαπιστώσουμε αν όντως είχαν γίνει εγκαίνια. Ο εγκαινιασμός ενός ναού φαίνεται αν στο κέντρο της αγίας Τράπεζας, στην οπή, που ονομάζεται «φυτόν», έχουν τοποθετηθεί μέσα λείψανα αγίων μαρτύρων και έχουν σφραγιστεί με κηρομάστιχο, κι αν οι τέσσερις γωνίες είναι κλειστές πάλι με κηρομάστιχο, αφού προηγουμένως έχουν τοποθετηθεί σε κάθε γωνία η εικόνα ενός από τους τέσσερεις Ευαγγελιστές.

»Ψάχνοντας λοιπόν στο κέντρο και τις γωνίες της αγίας Τράπεζας, δεν βρήκαμε κανένα σημείο Εγκαινίου. Επιπλέον, ερευνώντας από κάτω για να δούμε αν υπήρχε ο κίονας, επάνω στον οποίο επικάθεται η αγία Τράπεζα και όπου ενίοτε αποθέτονταν παλαιά τα μαρτυρικά λείψανα, και βλέποντας ότι υπήρχε ένα μικρό κολωνάκι με τούβλα που δεν την ακουμπούσε, τότε γυρνάω και λέω στον πατέρα Στυλιανό· «Η αγία Ελένη έχει δίκιο, πάτερ μου. Πρέπει να τελέσουμε τα Εγκαίνια του ναού της!» Τη δε ημέρα των Εγκαινίων, την ώρα του μυρώματος, ευωδίασε όλη η εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Και σκέφθηκα τότε· «Πόσο χάρηκε η αγία Ελένη από το μύρωμα, τα Εγκαίνια του ναού της!» Θυμήθηκα ακόμη εκείνο, που μου έλεγε ο οσίας μνήμης Γέροντάς μου, π. Ιάκωβος Τσαλίκης· «Τις μέρες που πανηγυρίζουν οι ναοί τους, οι άγιοι χαίρονται! Και να πηγαίνεις τότε, παιδί μου, στις πανηγύρεις αυτές, γιατί μέσα στη χαρά τους δίνουν και στους αμαρτωλούς μεγάλα δώρα!»

Ανήμερα των Εγκαινίων και μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, ο Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος, αφού αναφέρθηκε στη σημασία της εγέρσεως του παρεκκλησίου του Αγίου Μόδεστου για την κοινότητα του Αστρομερίτη, αλλά και για όλη τη μητροπολιτική περιφέρεια Μόρφου, απευθυνόμενος στην κτητόρισσα του ναού κ. Παναγιώτα Ζάκου, είπε: «Αγαπητή και σεβαστή μου κ. Παναγιώτα, όταν ένα παιδί βαπτισθεί και μυρωθεί, θα έχεις προσέξει ότι στέκει η μητέρα του στην είσοδο του ναού και ο ιερέας πηγαίνει μπροστά της και της λέει· «Λάβε, μήτερ, το παιδίον, βαπτισμένον, μυρωμένον, και τό όνομα αυτού (τάδε), καθώς το μαρτυρούσιν άνωθεν οι άγγελοι και κάτωθεν οι άνθρωποι, εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.» Μετά παρρησίας τολμώ να ειπώ ότι αυτό τον λόγο θ’ ακούσεις από τον Θεό και εσύ και ο αγαπητός σου σύζυγος μακαριστός Ανδρέας και τα μακαριστά σας παιδιά Μόδεστος και Λεώνη.  

»Εύχομαι, όπως μας πολυχρόνισαν εμάς τους αμαρτωλούς οι καλοί μας ψάλτες, έτσι να σε πολυχρονίζει και εσένα ο Θεός και ο άγιος Μόδεστος,  και να σε αξιώσουν να ζήσεις πολλές Λειτουργίες μέσα σε αυτό το παρεκκλήσι, το δικό σου «παιδί». Κι όταν έρθει η ευλογημένη ώρα της εισόδου σου στην ευλογημένη Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, οι άγιοι Μόδεστος και Αυξίβιος να σε υποδεχτούν και να σε κατατάξουν εκεί που ευρίσκεται η οικογένειά σου. Διότι τα οικόπεδα και όλα τα χρήματα που χρειάστηκαν για να γίνει αυτός ο ναός προσφέρθηκαν απλόχερα και αφειδώλευτα από σένα και την οικογένειά σου, για να γίνει τούτο το ευλογημένο έργο.

»Ο Αστρομερίτης είχε ανάγκη από ένα τέτοιο παρεκκλήσι. Και χαίρομαι που αυτό έγινε μέσα από τη διαδικασία του πένθους, του πόνου και της αγάπης. Του πένθους και του πόνου για την κοίμηση των παιδιών και του συζύγου σου, και της αγάπης σου προς τη γη των Ιεροσολύμων, προς τον άγιο Μόδεστο. Σου παραδίδουμε, κατά το έθος, τα ευλογημένα ρούχα, με τα οποία ο αρχιερέας καθάρισε, βάπτισε και μύρωσε την αγία Τράπεζα. Και εύχομαι ο Θεός να σε καθαρίζει από πάσης κηλίδος και να σου αποδίδει την ευωδία του Αγίου Πνεύματος. Έτη πολλά!»

Στη συνέχεια, ο ιερέας της  κοινότητας π. Νεκτάριος Νικολάου, στον σύντομο λόγο του ευχαρίστησε όσους συνέβαλαν στο έργο της ανεγέρσεως του παρεκκλησίου, και ανακήρυξε την κτητόρισσα του ναού κ. Παναγιώτα σε μεγάλη ευεργέτιδα του ναού του Αγίου Αυξιβίου, προσφέροντάς της το μέγα παράσημο των μεγάλων ευεργετών του ναού.   

Μετά το πέρας των Εγκαινίων και της Θείας Λειτουργίας, δόθηκε στους πιστούς αναμνηστικό έντυπο των Εγκαινίων και παρατέθηκε τιμητική δεξίωση για όλους τους παρευρισκομένους.

Ι. Μ. Μόρφου