Κυρήνης Αθανάσιος: Μην ανησυχείτε και μην χάνετε το θάρρος σας

Αυτή τη δύσκολη ώρα που περνά σήμερα η πατρίδα μας δεν πρέπει να ανησυχούμε και δεν πρέπει να χάνουμε το θάρρος μας, ούτε να γεμίζουμε με άγχος», τόνισε σε ομιλία του ο Μητροπολίτης Κυρήνης Αθανάσιος.

Ο Έξαρχος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Ρωσία, ο οποίος προεξήρχε της ακολουθίας της δεύτερης στάσης των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο, στον κατάμεστο από πλήθος κόσμου ιερό ναό του Αποστόλου Μάρκου στον Αρχάγγελο Λευκωσίας, υπογράμμισε με έμφαση ότι «ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος γεννήθηκε για μας, «ο αγαπήσας ημάς προ καταβολής κόσμου», έχει σίγουρα το σχέδιο Του για μας και είναι έτοιμος με κάθε τρόπο να καλύψει τις ανάγκες μας».

«Όπως θαυματουργικά κάλυψε τις ανάγκες των Ισραηλινών, των Εβραίων μέσα στην έρημο και χάρισε από την πέτρα νερό ζων και τους χάρισε ορτύκια για να τρέφονται και να μην αποθάνουν από πείνα, έτσι και σε μας, ο προνοητής του σύμπαντος κόσμου, αυτός που κρατεί στα χέρια του τα σύμπαντα, μπορεί να μας εξασφαλίσει τα προς το ζειν και με θαυματουργικό τρόπο», ανέφερε.

«Να είστε βέβαιοι, αδελφοί μου», επεσήμανε ο Σεβασμιώτατος «πως ο άρτος ο επιούσιος, τον οποίο ζητούμε στην Κυριακή προσευχή δεν θα μας στερηθεί και τα λίγα, με την ευλογία του Θεού, θα γίνουν πολλά. Να θυμάστε ότι ο Θεός, «ο αγαπήσας ημάς», έχει την πρόνοια μας».

«Ο Θεός πλουτίζει και ο Θεός πτωχίζει. Μην ξεχνάτε ότι εμείς οι δικοί του, εμείς οι οποίοι στα μέτρα των δυνάμεων μας τον αγαπούμε και προσπαθούμε να αποθέσουμε στην καρδία Του, την σπλαχνική, τη ζωή μας, δεν θα στερηθούμε παντός αγαθού. Θα επαληθευθεί αυτό το οποίο τόσο όμορφα ψάλλουμε και τραγουδούμε σε κάθε Εσπερινό, ότι πλούσιοι, αυτοί δηλαδή που δεν ελπίζουν στον Θεό, αλλά είναι εγκλωβισμένοι μέσα στα υλικά τους αγαθά, «επτώχευσαν και επείνασαν». Εμείς δε οι ταπεινοί, εμείς οι οποίοι εναποθέτουμε την κάθε ελπίδα στα χέρια του Θεού, εμείς που ομολογούμε ότι γνωρίζουμε τα όρια μας και γι’ αυτό το λόγο λέμε ότι είμαστε τίποτα και γίναμε κάτι γιατί ο Χριστός μας αγάπησε, εμείς, λοιπόν, σίγουρα δεν θα στερηθούμε παντός αγαθού, αλλά με την ευλογία και τις πρεσβείες και τις προσευχές της Παναγίας μας θα έχουμε τα πάντα», πρόσθεσε.

Ο Κυρήνης Αθανάσιος έκλεισε τον σύντομο λόγο του, λέγοντας «αιτήσασθε και λήψασθε». Να ζητάτε, να του πείτε του Κυρίου, δι’ ευχών της Αγίας Θεοτόκου, να μην στερήσει την οικογένεια σας και όλους τους ανθρώπους από κάθε υλικό αγαθό και ο Θεός γνωρίζει τους τρόπους, τα μέσα να καλύψει τις ανάγκες».

Καλωσορίζοντας τον Μητροπολίτη Κυρήνης ο προϊστάμενος του ναού πρωτοπρεσβύτερος π. Παρασκευάς Παπαμιχαήλ, αφού εξέφρασε τα ειλικρινή αισθήματα χαράς και συγκίνησης ολοκλήρου της ενορίας του Αποστόλου Μάρκου ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο για την δωρεά της εικόνος της Αγίας Ματρόνας.

«Με την δική σας προτροπή, με την δική σας συμβολή», τόνισε ο π. Παρασκευάς «έχουμε στον ναό μας την εικόνα της αγίας Ματρόνας, μιας από τις κατ’ εξοχήν κορυφαίες αγίες της Ορθοδόξου Εκκλησίας, της μάνας των Ρώσων, η οποία από σήμερα και επίσημα γίνεται και μητέρα των δικών μας ψυχών. Είναι μια εικόνα πολύτιμη και όσον αναφορά την κατασκευή της και όσον αναφορά την ευλογία και την παρουσία της».

Κλείνοντας ο π. Παρασκευάς αντιδώρισε προς τον σεπτό ιεράρχη ένα επιγονάτιο με κεντημένη επάνω την μορφή του Αποστόλου Μάρκου και το οποίο, όπως είπε, «θερμά παρακαλούμε να φέρετε και να μας ενθυμείσθε στις προσευχές σας».

Λουκάς Α. Παναγιώτου

Ζητείται η κεφαλή μας επί πίνακι

Η οικονομική κρίση στην Κύπρο έχει θέσει βασικά θέματα παγκόσμιων αρχών έναντι των οποίων πρέπει να αναληφθούν ευθύνες του καθενός από τη θέση στην οποία βρίσκεται και το ρόλο που έχει διαδραματίσει για τη διαμόρφωση της κατάστασης αυτής ή και συνεχίζει να διαδραματίζει, χαράσσοντας τα νέα πλαίσια των κοινωνικών και οικονομικών δομών με στόχο την υπέρβαση των δυσκολιών. Δεν μπορεί με κανένα τρόπο να απεκδυθούμε των δικών μας ευθυνών γι’ αυτό που συμβαίνει στην πατρίδα μας. Η βουλιμία και η απληστία μας οδήγησαν στην αλόγιστη χρήση του εύκολου χρήματος ή ακόμη και της "νόμιμης κλοπής" γιατί το σύστημα μας πρόσφερε τη δυνατότητα.

Από την παραδοχή αυτή μέχρι την τιμωρητική συμπεριφορά των πολιτικών αλλά και μεγάλου μέρους των Ευρωπαϊκών λαών για το λαό της Κύπρου υπάρχει μεγάλη απόσταση. Γινόμαστε μάρτυρες τις μέρες αυτές συμπεριφορών που αποβλέπουν στην ταπείνωση του Κυπριακού λαού συλλήβδην και πιστεύουμε ότι αυτό οφείλεται στην αρνητική προπαγάνδα που αναπτύχθηκε από μερίδα Μέσων Ενημέρωσης κάποιων χωρών, γιατί υπάρχει πρόθεση να προωθηθούν άλλες πολιτικές σκοπιμότητες, για παράδειγμα να περιορίσουν την οικονομική και πολιτική επιρροή της Ρωσίας στην περιοχή της Μεσογείου ή και ένεκα φιλοτουρκικών επιλογών και συμφερόντων. Ζητείται η κεφαλή μας επί πίνακι γιατί τολμήσαμε να πούμε όχι στο ταπεινωτικό σχέδιο Ανάν για την Κύπρο. Ζητείται η κεφαλή μας επί πίνακι γιατί τόλμησε αυτός ο μικροσκοπικός λαός να πει όχι στην αδικία που διαπράττεται σε βάρος του. Ζητείται η κεφαλή μας επί πίνακι, γιατί δεν αρέσει η ιδέα ότι αυτό το μικροσκοπικό κράτος έχει προοπτική να αναδειχθεί σε ενεργειακό κέντρο από το φυσικό αέριο σε συνεργασία και με το Ισραήλ. Έτσι, θέλησαν να πλήξουν την καρδιά του οικονομικού συστήματος της Κύπρου και να δημιουργήσουν ένα κράτος με ειδικές ανάγκες με σκοπό να το υποτάξουν και να μπορούν να το ελέγχουν.

Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη λύση του οικονομικού προβλήματος της Κύπρου δεν περιορίζεται στα πλαίσια της οικονομίας της Κύπρου. Όπως είναι φανερό, υπάρχει ανησυχία ότι το μοντέλο αυτό θα εφαρμόζεται  και σε άλλες χώρες με παρόμοια προβλήματα όπως η Κύπρος. Ήδη, μεγάλη μερίδα καταθετών στην ίδια τη Γερμανία, που επέβαλε τα μέτρα αυτά στην Κύπρο, εκφράζει την ανησυχία της για το συγκεκριμένο ζήτημα.

Κατ´ εξοχήν όμως, οι συμπεριφορές και οι επιδιώξεις Ευρωπαίων ηγετών μεγάλων χωρών, βλέπε Γερμανία, Γαλλία κ.λπ., ή και των υπευθύνων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δεν λειτουργούν με κριτήριο την ισοτιμία των λαών της Ευρώπης, ούτε με δημοκρατικά ή και ηθικά κριτήρια και τις πανανθρώπινες αξίες. Καταπατώντας κάθε δικαίωμα ενός λαού να ορίζει το μέλλον του και την εθνική αξιοπρέπεια, επιβάλλουν τις δικές τους επιλογές χωρίς να λαμβάνουν υπ´ όψη τις ιδιαιτερότητες των άλλων λαών. Είναι φορείς της Μανιχαϊστικής κληρονομιάς της Δυτικής Ευρώπης που θεωρούν ότι αυτοί είναι οι εκπρόσωποι του "καλού Θεού", ενώ οι άλλοι είναι οι ενσαρκωτές του "κακού Θεού" και πρέπει να τιμωρηθούν για να προσαρμοστούν στους δικούς τους κανόνες. Γι’ αυτό, με προκλητική συμπεριφορά και άκρατο εγωισμό, οι εκπρόσωποί τους περιφέρονται στις διάφορες υπηρεσίες του Κράτους στην Κύπρο, όπως έπραξαν και αλλού, και επιβάλλουν τα δικά τους μέτρα, ανεξάρτητα από τις πολλαπλές επιπτώσεις που προκαλούν.

Με τις νοοτροπίες αυτές όμως δεν υπηρετούν την ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης των λαών και των πολιτισμών. Οι μεγαλόστομες διακηρύξεις τους έχουν χάσει ολοκληρωτικά και ανεπιστρεπτί την αξιοπιστία τους και έσβησαν τα όνειρα των λαών ότι η Ευρώπη θα μπορούσε να αποτελέσει το χώρο του δικαίου, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης. Έχουν εκμηδενίσει τα όνειρα και τις ελπίδες των νέων για ένα νέο κόσμο με αξίες και αρχές, και η συμπερίληψή τους στο  Ευρωπαϊκό Σύνταγμα γίνεται υποκριτική και άνευ ουδενός περιεχομένου.

Η συμπεριφορά και οι αποφάσεις των ισχυρών της Ευρώπης πάσχουν ολοκληρωτικά από έλλειψη ηθικής στην πολιτική και στην οικονομία. Μεταβάλλονται σε στυγνούς δυνάστες, από αυτούς που γνώρισε η ανθρωπότητα σε πολλές ιστορικές στιγμές, αλλά δημιουργούν και πελώρια κοινωνικά προβλήματα. Οδηγούν στην αύξηση της ανεργίας, στην οικονομική ύφεση, στην πτώση του βιοτικού επιπέδου των λαών, στην αποσύνθεση της συνοχής των κοινωνιών, στην καταρράκωση της αξιοπρέπειας των ανθρώπων. Οδηγούν σε απόγνωση ανθρώπους με αποτέλεσμα να θέτουν τέρμα στη ζωή τους.

Οι κύριοι αυτοί, που λαμβάνουν τις αποφάσεις ερήμην των λαών και με έλλειψη ανθρώπινης ευαισθησίας, έχουν όχι μόνο τεράστιες ηθικές ευθύνες αλλά και νομικές και δεν πρέπει να κοιμούνται με ήσυχη τη συνείδηση τους, γιατί είναι ηθικοί αυτουργοί εγκλημάτων για τα οποία θα κληθούν να λογοδοτήσουν ενώπιον της ανθρωπότητας ολόκληρης.

Δεν γνωρίζω πως θα αντιδρούσαν αν έβλεπαν στις χώρες τους ουρές ανθρώπων σε φιλανθρωπικά ιδρύματα για να λάβουν λίγα τρόφιμα, γιατί και οι δύο γονείς οδηγήθηκαν στην ανεργία. Μου φαίνεται ότι μένουν εγκληματικά ασυγκίνητοι. Δεν είμαι βέβαιος με ποιο τρόπο θα αντιδρούσαν αν έβλεπαν παιδιά στα σχολεία που δεν έχουν κάτι να φάνε. Καταστρέφουν τις ψυχές αυτών των παιδιών και τα όνειρά τους για το μέλλον.

Πολλά ερωτηματικά των απλών πολιτών παραμένουν βασανιστικά αναπάντητα από τους ανεύθυνους υπεύθυνους. Τι τους ώθησε να οδηγήσουν το λαό της Κύπρου στην ανέχεια; Η κοινή συνείδηση έχει την πεποίθηση ότι έχουν ενεργήσει τιμωρητικά και με ζηλοφθονία για το επίπεδο που μπόρεσε να φθάσει ο Κυπριακός λαός μετά από την καταστροφική εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και τη συνεχιζόμενη κατοχή τμήματος κράτους που ανήκει στα Ηνωμένα Έθνη και κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η απογοήτευση του Κυπριακού λαού από τη στάση των Ευρωπαίων εταίρων μας για δίκαιη λύση του πολιτικού προβλήματος της είναι μεγάλη ήδη από πολλού χρόνου.

Που είστε κύριοι να υψώσετε φωνή δικαίου για το άδικο και τιμωρείτε το θύμα; Είστε υπόλογοι της ιστορίας και των λαών της Ευρώπης για τις καταστροφικές και εγκληματικές σας αποφάσεις. Η οργή των λαών έχει φθάσει στα όρια της. Ελπίζουμε οι λαοί της Ευρώπης σύντομα να κατανοήσουν το που τους οδηγούν οι επιλογές των πολιτικών τους ταγών, προτού είναι αργά, και να αντιδράσουν για πρόληψη και αναχαίτιση των καταστροφικών αποτελεσμάτων τους.

Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου Βασίλειος

CyprusAid Μια Ολοήμερη Συναυλία Αλληλεγγύης

Τη Δευτέρα 1η Απριλίου 2013, από τις 4 το απόγευμα μέχρι τις 12 τα μεσάνυχτα, 50 και πλέον καλλιτέχνες ενώνουν τις φωνές τους και την τέχνη τους, σε μια ολοήμερη συναυλία αλληλεγγύης κάτω από τον τίτλο CyprusAid, η οποία θα πραγματοποιηθεί στην Τάφρο Κωστάντζα στη Λευκωσία.

Η στήριξη στην κίνηση αυτή αποτελεί ηχηρή πράξη αλληλεγγύης προς τον έξω κόσμο, αφού για την παρακολούθηση της συναυλίας δεν απαιτείται κανένα οικονομικό αντίτιμο, παρά μόνο μια εισφορά σε είδος, και πιο συγκεκριμένα, τρόφιμα, φάρμακα και είδη πρώτης ανάγκης, τα οποία θα διανεμηθούν σε άτομα, οικογένειες και άλλα σύνολα που τα έχουν άμεση ανάγκη.

Ζώντας τις τελευταίες ημέρες ένα σκοτσέζικο ντους για γερά νεύρα με έντονα συναισθήματα και ραγδαίες, απανωτές ανατροπές, με την αβεβαιότητα ως μόνο σίγουρο δεδομένο μας και την απογοήτευση ως κοινό παρονομαστή των απατηλών προσδοκιών μας, βρεθήκαμε μια ομάδα ηθοποιών και άλλων φίλων, σε μια κοινή, τυχαία ομήγυρη, αποφασίζοντας να δράσουμε εμπράκτως απέναντι σε όλα αυτά που έρχονται. Από ανάγκη. Ανάγκη για ενότητα, για αλληλεγγύη, ανάγκη να ακουστεί μια ενωμένη, δυνατή, κοινή και ακομμάτιστη φωνή προς τα έξω. Διεκδικώντας την αξιοπρέπεια μας κι έχοντας ενώσει τις φωνές μας, αντλώντας δυνάμεις μεταξύ μας, ανεξάρτητα από τα πράγματα που μπορεί να μας χωρίζουν, προκειμένου να ανταπεξέλθουμε μαζί.

Μέσα από μια ιδέα που γεννήθηκε και υλοποιείται σε χρόνο ρεκόρ με μηδενικό προϋπολογισμό εξόδων, χάρη στην αφιλοκερδή συμμετοχή καλλιτεχνών, εταιρειών, οργανισμών και τη σημαντική στήριξη και συμβολή  δημοτικών αρχών, ημικρατικών οργανισμών αλλά και ατόμων που ανταποκρίθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη στο κάλεσμά μας, επιθυμούμε να δώσουμε ένα αισιόδοξο μήνυμα για το μέλλον: μαζί μπορούμε καλύτερα.

Από τις 4  το απόγευμα μέχρι και τα μεσάνυχτα της 1ης Απριλίου, 50 περίπου καλλιτέχνες από διαφορετικά μουσικά τοπία, από Κύπρο και Ελλάδα, ενώνουν τις φωνές τους και την τέχνη τους, έτσι όπως μόνο η γλώσσα της μουσικής ξέρει να ενώνει, δηλώνοντας με τον τρόπο τους την έμπρακτη στήριξή τους στους ανθρώπους του τόπου.

Στη συναυλία συμμετέχουν οι Λίνα Νικολακοπούλου, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Δήμητρα Γαλάνη, Χρήστος Θηβαίος, Χρήστος Δάντης, Ευριδίκη, Αντώνης Μιτζέλος, Βασίλης Χατζηλούκας, Δημήτρης Κοργιαλάς, Σοφία Παπάζογλου, Ηρώ, Άλεξ Παναγή, Χριστίνα Αργύρη, Μάρλεν Αγγελίδη, Δέσποινα Ολυμπίου, Γιώργος Καλογήρου, Ευσταθία, Αργυρώ Καπαρού, Σώτος Κωνσταντίνου, Δημήτρης Μακρής, Ελεονόρα Ρούσσου, Τεύκρος Νεοκλέους, Νίκος Ευαγγέλου, Σαλίνα, Μυρτώ Μελετίου, Μιχάλης και Πέτρος Κουλουμής, Ρόδος Παναγιώτου, και μια πλειάδα βιρτουόζων μουσικών, αλλά και επίλεκτες μπάντες όπως η 20μελής ομάδα κρουστών BATUKINIO και τα συγκροτήματα της τοπικής ελληνικής μουσικής σκηνής ΛΩΠΟΔΥΤΕΣ, ΜΕΘΕΞΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΑΜΑ.

Η αυτοσχέδια ομήγυρη ηθοποιών και φίλων αποτελείται μέχρι στιγμής (αλφαβητικά) από τους: Νάταλι Αμμάν, Ειρήνη Ανδρονίκου, Μαρίνα Αργυρίδου, Πόπη Αριστείδου, Μαριάννα Βασιλείου, Λίζα Γεωργίου, Κριστιάνα Γεωργίου, Άννα Γιαγκιώζη, Έλενα Γιώργαλλου, Έλενα Δημητρίου, Βασιλική Διαλυνά, Ευριπίδη Δίκαιο, Νίκη Δραγούμη, Σοφία Ελευθεριάδου, Νίκο Ζαβαλλή, Δημήτρη Ζαβρό, Ανθή Ζαχαριάδου, Νάσω Θεμιστοκλέους, Μελίντα Ιακωβίδου, Μαρία Ιάσωνος, Θανάση Ιωάννου, Μάριο Κακουλλή, Αχιλλέα Κεντώνη, Πέτρο Κονόμου, Μυρτώ Κουγιάλη, Άννα Κούμα, Νικόλα Κουρουμτζή, Χρήστο Κρασίδη, Γιώργο Κυριάκου, Βασιλική Κυπραίου, Ζωή Κυπριανού, Δημήτρη Κωνσταντινίδη, Χρήστο Κωνσταντινίδη, Ανδριάνα Κωνσταντίνου, Δόνα Κωνσταντίνου, Μάρα Κωνσταντίνου, Μαρίνα Κωνσταντίνου, Μάριο Κωνσταντίνου, Χριστίνα Κωνσταντίνου, Παναγιώτη Λάρκου, Χρύσω Λουκά, Αντρέα Μακρή, Λέα Μαλένη, Μαρίνα Μαλένη, Στέλλα Μαλλοτίδη, Γιάννη Μάρθαρη, Παντελίτσα Μαυρογιάννη, Φρειδερίκη Μενελάου, Γεωργία Μεσιήτη, Ηρόδοτο Μιλτιάδους, Μαριάννα Μιχαήλ, Ηλία Μιχαηλίδη, Χάρη Μυλωνά, Μαρία Νεοκλέους, Μαρκέλλα Νεοκλέους, Νεοκλή Νεοκλέους, Άντρια Νικολάου, Άντρη Ορφανίδου, Στέλλα Ορατίου, Ελένη Οδυσσέως, , Ena Paetsch, Μαρία Παπακώστα, Μαρία Παπαπέτρου, Ανδρέα Παράσχο, Αλέξανδρο Παρίση, Σωτήρη Παύλου, Φανή Πέτσα, Κρίστη Πολυδώρου, Σκεύο Πολυκάρπου, Χρήστο Πολυμενάκο, Κατερίνα Προκοπίου, Ελεονόρα Ρούσσου, Έλενα Σάββα, Νίκανδρο Σαββίδη, Μαρία Σαλάτα, Ζωή Σαμαρά, Ελένη Σιδερά, Όλγα Σοφοκλέους, Σοφοκλή Σοφοκλέους, Στράτο Σταμάτη, Κωνσταντίνο Τσαρτσάλη, Σταύρο Τάρταρη, Μαρία Φιλίππου, Πέννυ Φοινίρη, Αντρέα Φυλακτού, Έφη Χαραλάμπους, Νάτια Χαραλάμπους, Νιόβη Χαραλάμπους, Μύρω Χριστοδούλου, Γιώργο Χριστοφή, Χαρούλα Χριστοφή, Άντρεα Χριστοφή, Μαρία Χρυσάφη, Μιχάλης Ψύλλος κι τις εταιρείες/οργανισμούς/επιχειρήσεις ALTIUS HOTEL, AMATHUS TOURIST AGENCY, ANTONAKIS BAR, ARTOS FOUNDATION, CITY STUDIO, CLEOPATRA HOTEL, COLOURPRIX, CYTA, ΔΗΜΟΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, DREAM TEAM – ΜΗΝΑΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΑΚΗΣ - ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ, ΤΑΒΕΡΝΑ ΕΡΩΔΟΣ, EUROPA HOTEL, 7 ΚΛΕΙΔΙΑ, HILTON CYPRUS, Λέσχη Μοτοσικλετιστών BMW, Lemesios Sports, ΤΑΒΕΡΝΑ ΖΑΝΝΕΤΟΣ, ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ ΑΕΡΟΓΡΑΜΜΕΣ, ΚΑΡΒΟΥΝΟΜΑΓΕΙΡΕΜΜΑΤΑ, PETROLINA, REACTION CYPRUS, ΦΩΤΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ ΛΤΔ, ZORBAS BAKERIES.

Ευχαριστούμε όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης καθώς και όλους όσοι βοηθούν στην προώθηση της εκδήλωσης.

Επειδή η προσφορά για εθελοντική συμμετοχή καλλιτεχνών είναι πολύ μεγάλη, ευελπιστούμε ότι θα ακολουθήσουν και άλλες εκδηλώσεις τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό, για τη στήριξη των ανθρώπων που έχουν ανάγκη. Προτρέπουμε λοιπόν φορείς, εταιρείες, σύνολα και οργανισμούς να προχωρήσουν σε ανάλογες διοργανώσεις.

Η Εορτή του Ευαγγελισμού και η επέτειος της Εθνικής Παλιγγενεσίας στην Λεμεσό

Με λαμπρότητα εορτάσθηκε η εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και η επέτειος της Εθνικής Παλιγγενεσίας στον Καθεδρικό ναό Αγίας Νάπας Λεμεσού. Της Θείας Λειτουργίας και της πανηγυρικής Δοξολογίας προεξήρχε ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος. Την Κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Υπουργός Γεωργίας Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος κ. Νίκος Κουγιάλης. Παρόντες ήσαν ο Δήμαρχος της πόλης κ. Ανδρέας Χρίστου, ο Αστυνομικός Διευθυντής και άλλοι επίσημοι. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο Διευθυντής του Λυκείου Πολεμιδιών κ Κυριάκος Μπαρρής.

Αμέσως μετά ο Πανιερώτατος και οι επίσημοι μετέβησαν στο μνημείο ηρώων, όπου έγινε η κατάθεση στεφάνων και ακολούθως δέχθηκαν τον χαιρετισμό της παρέλασης.

Την ίδια ημέρα ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αμαθούντος κ. Νικόλαος λειτούργησε και κήρυξε τον Θείο Λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Παναγίας Ευαγγελίστριας Κάτω Πολεμιδιών. Στη συνέχεια χοροστάτησε σε Δοξολογία για την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο βουλευτής Λεμεσού κ. Ανδρέας Μιχαηλίδης. Ακολούθως ο Θεοφιλέστατος παρέστη στη παρέλαση.

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού

Πάνδημη υποδοχή του Τιμίου Σταυρού από την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου στην Λάρνακα

Με ιδιαίτερη κατάνυξη και λαμπρότητα και στην παρουσία πλήθους πιστών πραγματοποιήθηκε, το Σάββατο 23 Μαρτίου 2013, η επίσημη υποδοχή του ιερού θησαυρού, του Τιμίου Σταυρού, της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου, στην Λάρνακα.

Το μέγα αυτό κειμήλιο της κατά Κύπρον Εκκλησίας, στο κέντρο του οποίου υπάρχει τεμάχιο του αγιασμένου Συμβόλου του Πάθους του Κυρίου, υποδέχτηκε ο Μητροπολίτης Κιτίου Χρυσόστομος, ο Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων Τάσος Μητσόπουλος, ο Δήμαρχος Λάρνακας κ. Ανδρέας Λουρουτζιάτης, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βόστρων και έξαρχος του Παναγίου Τάφου στην Κύπρο Τιμόθεος, ο Αρχηγός του ΓΕΕΦ Αντιστράτηγος Στυλιανός Νάσης μαζί με τις πολιτικές, αστυνομικές και στρατιωτικές  αρχές της πόλεως Λάρνακας.

Ακολούθως, εν πομπή, ο Τίμιος Σταυρός μεταφέρθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Λαζάρου, όπου τελέσθηκε Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του Πανιερωτάτου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η κάθοδος στην Λάρνακα της βαρύτιμου αυτής πνευματικής κληρονομιάς της Ιεράς Μονής του «Θεοκρεμμάστου Σταυρού» πραγματοποιείται μέσα στα πλαίσια των εορτασμών των 40 χρόνων αρχιερατικής διακονίας του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Κιτίου κ. Χρυσοστόμου, αλλά και για να δοθεί η ευκαιρία στους πιστούς σ’ αυτή τη δύσκολη περίοδο που περνά ο τόπος μας, να προσκυνήσουν και να λάβουν τη χάρη του Ζωοποιού Σταυρού.

Ο Τίμιος Σταυρός θα παραμείνει στον Ιερό Ναό Αγίου Λαζάρου μέχρι την Τρίτη 2 Απριλίου 2013. Καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής του Τιμίου Σταυρού, ο ναός θα παραμένει ανοικτός από τις 7.00 π.μ. μέχρι τις 7.30 μ.μ. και θα τελούνται καθημερινά ακολουθίες.

Λουκάς Α. Παναγιώτου

«Θάρρος, ψηλά τις καρδιές και κατακόρυφο το φρόνημα»

Τη θριαμβική και ξεχωριστή εορτή της αναστηλώσεως των Ιερών Εικόνων τίμησαν, με τη δέουσα λαμπρότητα και την επιβεβλημένη βυζαντινή μεγαλοπρέπεια, ο Μητροπολίτης Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρος, ο ευσεβής κλήρος και ο ευλογημένος λαός, ο οποίος κατέκλεισε κυριολεκτικά τον Ιερό Ναό Αγίου Προκοπίου, μετόχι της Ιεράς Μονής Κύκκου στη Λευκωσία.

Στο κήρυγμα του, ο Κύκκου Νικηφόρος, αφού έκανε αναφορά στο νόημα της μεγάλης γιορτής της Ορθοδοξίας επικεντρώθηκε, στη συνέχεια, στην «ουσιαστικότερη», όπως τόνισε, «μαρτυρία της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο διεσπασμένο, αλληλοσυγκρουόμενο και εν πολλοίς παράλογο κόσμο», που δεν είναι άλλη από τη «μαρτυρία της αγάπης».

«Το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας, του σύμπαντος κόσμου είναι η δυνατότητα της βιώσεως της αγάπης του Θεού, όπως μας προσφέρθηκε δια του Ιησού Χριστού. Η μαρτυρία, όμως, της αγάπης του Θεού δεν μπορεί να δοθεί από την Ορθοδοξία στον κόσμο σαν θεωρητική διδασκαλία, αλλά σαν ζωή και θυσία. Σαν ζωή που είναι ριζωμένη πάνω στις νέες ανθρωπολογικές προϋποθέσεις που έφερε ο Χριστός στον κόσμο και σαν θυσία που πραγματώνεται με την μίμηση και μετοχή της θυσίας του Χριστού. Μόνο σαν μέτοχος και μιμητής του θανάτου και της αναστάσεως του Χριστού μπορεί ο άνθρωπος να υπερνικήσει τον φόβο της φθοράς και του θανάτου και να απλώσει το χέρι του γεμάτο από αγάπη προς τον συνάνθρωπό του», ανέφερε.

«Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας», υπογράμμισε ο Κύκκου Νικηφόρος, «οφείλει πάντοτε να εργάζεται για την τόνωση των πνευματικών αναζητήσεων του σύγχρονου ανθρώπου, τον αγιασμό και τη σωτηρία του, αλλά παράλληλα οφείλει να αισθάνεται και τον παλμό της εποχής και τον ρυθμό ζωής για να ζει τις δραματικές συνθήκες και τις ώρες της εποχής της. Γι’ αυτό δεν θα μπορούσε η Εκκλησία να παραμείνει αδιάφορη μπροστά στις δραματικές ώρες που βιώνει η πατρίδα μας, ύστερα από την μοναδική στα παγκόσμια χρονικά, πρωτοφανή απόφαση του Γιούρογκρουπ για κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων και το ηχηρό «όχι» της αξιοπρέπειας που αντέταξε ο λαός μας, δια των κοινοβουλευτικών του αντιπροσώπων».

Ο Πανιερώτατος σημείωσε ότι το λεγόμενο κούρεμα καταθέσεων αποτελεί «μια μορφή δήμευσης της ιδιωτικής περιουσίας των καταθετών», χαρακτήρισε την απόφαση του Γιούρογκρουπ ως «εγκληματική» και «ληστρική» και κάλεσε όλο τον κυπριακό λαό «αυτές τις ώρες της επιβεβλημένης περισυλλογής και των κρισίμων αποφάσεων, με ψυχραιμία και υπευθυνότητα και προπαντός με αγάπη, αλληλεγγύη, ενότητα και ομοψυχία να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και όλοι μαζί, συλλογικά να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της κρίσεως και να βγούμε από τα εκβιαστικά, θανατηφόρα διλήμματα που το Γιούρογκρουπ μας έριξε».

«Δεν πρέπει να απελπιζόμαστε ούτε να χάνουμε το θάρρος και την αγωνιστικότητα μας. Η ψυχραιμία και η αποφασιστικότητα είναι αυτά που θα πρέπει να διακρίνουν αυτές τις ώρες όλους μας. Όχι μοιρολατρία, όχι ηττοπάθεια και υποτέλεια, αλλά αντίσταση, αξιοπρέπεια, αισιοδοξία, αγώνας για την υπέρβαση της κρίσεως. Όλοι μαζί ενωμένοι και συλλογικά μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της κρίσεως και να οδηγήσουμε ξανά την πατρίδα μας σε ένα αύριο της ανάπτυξης και της προόδου», επεσήμανε.

«Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά, που ως λαός βρεθήκαμε μπροστά σε δυσκολίες και κρίσιμες καταστάσεις και καταφέραμε να σταθούμε όρθιοι και να μεγαλουργήσουμε. Θάρρος, λοιπόν, ψηλά τις καρδιές και κατακόρυφο το φρόνημα. Θα ανατείλει και πάλι πάνω από την Κύπρο ο ήλιος της ελπίδας».

Κατακλείοντας το λόγο του ο Μητροπολίτης Κύκκου επεσήμανε για άλλη μια φορά ότι «η εθνική και η οικονομική κρίση, που σήμερα διερχόμαστε, είναι απόρροια της ηθικής και πνευματικής κρίσεως, που προηγήθηκε και δυστυχώς συνεχίζεται. Δεν ζούμε σήμερα σύμφωνα με το νόμο του Θεού και τη θέληση Του. Αυτονομηθήκαμε σήμερα από τον Θεό, τον διώξαμε από τη ζωή μας και την οργανώσαμε χωρίς την παρουσία του και χωρίς το απολυτρωτικό κήρυγμα του Υιού της Παρθένου, του Σωτήρα μας Χριστού».

«Κυριακή της Ορθοδοξίας, σήμερα, αγαπητοί χριστιανοί, ας προσεγγίσουμε τον Κύριο και τότε να ’στε βέβαιοι ότι και Εκείνος θα μας προσεγγίσει, όπως μας διαβεβαιώνει ο Αδελφόθεος Ιάκωβος «εγγίσατε τον Θεό και εγγιεί υμίν» και τότε η λύτρωση και η εθνική και η οικονομική θα έρθει», υπογράμμισε, για να απευθύνει προς όλους, με αφορμή την Κυριακή της Ορθοδοξίας, την προτροπή να ξεκινήσουμε μια νέα ζωή. «Μια ζωή μετάνοιας και εξομολόγησης και συνεχούς προσέλευσης στην Αγία Τράπεζα του Άρτου της Ζωής και τότε να είστε βέβαιοι ότι ο Θεός θα είναι και πάλι μαζί μας και τότε δεν θα έχουμε τίποτα να φοβηθούμε από κανένα άσπονδο φίλο ή εχθρό. Τότε μπορούμε να φωνάζουμε με παρρησία σε όλους τους επιβούλους μας «γνώτε έθνη και ηττάσθαι, ότι μεθ' ημών ο Θεός».

Μετά το τέλος της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας αναγνώσθηκε το καθιερωμένο Συνοδικό της Κυριακής της Ορθοδοξίας και ακολούθησε η λιτάνευση των ιερών εικόνων.

Λουκάς Α. Παναγιώτου

Δες τα πράγματα αλλιώς...

Μια κοινωνικοθεολογική προσέγγιση του επιχειρείν!

         Είναι κοινότυπο στις μέρες μας να γίνεται λόγος για ‘’κρίση’’. Οι περισσότεροι, όμως, συνήθως αντιλαμβάνονται τον όρο με την έννοια του οικονομικού μεγέθους. Πόσοι, άραγε, αναρωτηθήκαμε ότι ίσως αυτή η ‘’κρίση’’ δεν αγγίζει και άλλες πτυχές της καθημερινότητάς μας; Μήπως αυτή η ‘’κρίση’’, εκτός από οικονομική, είναι και θεσμική, πολιτική, πολιτιστική, συναισθηματική κ.ά.;

     Γράφω μία μέρα, όπου στις εφημερίδες διαβάζει κανείς από τη μια για ένα θάνατο εργαζομένου στην Κρήτη από ανακοπή καρδιάς, μόλις του ανακοίνωσε ο εργοδότης του ότι απολύεται, και από την άλλη την ανακοίνωση της Apple για τη διάθεση του νέου iPhone που οι πωλήσεις του ανά τον κόσμο θα ανεβάσουν το ΑΕΠ των ΗΠΑ κατά 0,5%, αφού προβλέπεται ότι μόνο την 1^η εβδομάδα θα πωληθούν 10 εκατομμύρια συσκευές[1]!

       Ζούμε, με λίγα λόγια, σε ένα κόσμο παράφρων. Τη μια μέρα είσαι εργαζόμενος ενώ την άλλη άνεργος. Οι υποχρεώσεις πολλές και δυσβάστακτες. Οι πιο απλές ανθρώπινες ανάγκες, όπως είναι η στέγη, το νερό και το φαγητό –απαραίτητες για τη διαβίωση– χάνονται για όλο και πιο πολλούς ανθρώπους. Στο σπίτι αρχίζει η γκρίνια και η κατάθλιψη. Τα παιδιά ζητούν να συνεχίσουν την καθημερινότητά τους με τα φροντιστήρια, τις εξόδους με τους φίλους τους και τις εκδρομές τα σαββατοκύριακα, ενώ ταυτόχρονα η γυναίκα ξεκινά τη μουρμούρα κοσμώντας τον άνδρα με απαξιωτικά επίθετα. Σε κάτι τέτοιες στιγμές είναι που αναρωτιέται κανείς, τι έχει πάει λάθος και όλα πάνε ανάποδα. Άλλα όνειρα είχε κάνει για τη ζωή και τώρα αλλιώς του βγαίνει. Είναι οι στιγμές της απόγνωσης, που το αίσθημα αυτοκαταστροφής τον οδηγεί στο μηδενισμό, στην παραίτηση, με λίγα λόγια στην αυτοκτονία…

   Σημαντικό στοιχείο σε όλη αυτήν την διαδικασία, είναι η διατήρηση της ψυχραιμίας και της λογικής, που θα βοηθήσουν τον άνθρωπο να επαναπροσδιορίσει τη ζωή του και να (ξανα)βρεί τις αξίες εκείνες που θα τον βγάλουν από το αδιέξοδο. Οι στιγμές αυτές προσφέρονται για μελέτη των μέχρι τώρα καταστάσεων και γεγονότων που έζησε ο άνθρωπος, την αξιολόγησή τους με βάσει τη χρησιμότητά τους στη ζωή του, καθώς και την οριοθέτηση της συνέχειας πάνω σε νέα πορεία. Το μυστικό είναι ότι το ποτήρι θα πρέπει να το βλέπουμε πάντα μισογεμάτο και όχι μισοάδειο.

      Το καπιταλιστικό σύστημα που γέννησε και ανάθρεψε η Δύση για όλο τον υπόλοιπο κόσμο είναι πλέον σε φθίνουσα πορεία. Η επιτυχία μέσω του κέρδους δεν οδήγησε στην ευτυχία τον κόσμο, παρά ελάχιστους εμπόρους και επιχειρηματίες. Οι περισσότεροι, θύματα της εύκολης διαφήμισης και της υπερκατανάλωσης των προϊόντων που υπάρχουν πλέον σε αφθονία, κατέληξαν άβουλες μηχανές, έρμαιο των παγκόσμιων οικονομικών λόμπι. Η απληστία έγινε η κινητήριος δύναμη του θέλω του ανθρώπου. Υποκύπτοντας στη θέλησή του ο άνθρωπος έχασε ουσιαστικά την ελευθερία και την αξιοπρέπειά του. Δουλεύει για να καταναλώνει, να αγοράζει και να πετάει. Το καινούργιο πρέπει οπωσδήποτε να το αποκτήσει, χωρίς βεβαίως να έχει πάθει τίποτα το παλιό. Έτσι απλά, γιατί είναι της μόδας ή το επιτάσσει η κοινωνία!!!

           Στην πορεία του αυτή, ο άνθρωπος έχει χάσει το «ενός έστι χρεία[2]», δηλαδή την ουσία των πραγμάτων. Χωρίς να φταίει πάντα ο ίδιος, αλλά και χωρίς να προσπαθήσει να αλλάξει τις αρνητικές καταστάσεις, κατέληξε να είναι το κατατρεγμένο σκυλί των κάθε λογής εργοδοτών, που αφαιμάσσουν με μανία το αίμα του σκληρά εργαζόμενου υπαλλήλου. «Για ένα κομμάτι ψωμί δε φτάνει μόνο η δουλειά./Για ένα κομμάτι ψωμί πρέπει να δώσεις πολλά./ Δεν φτάνει μόνο το μυαλό σου, δε φτάνει μόνο το κορμί σου./ Το πιο σπουδαίο είν’ η ψυχή σου, δικέ μου,/ έχει τους νόμους τους αυτή η ιστορία,/ δε φτάνει μόνο η δουλειά», τραγουδάνε οι αδελφοί Κατσιμίχα και όχι τυχαία[3].

       Η εκδούλευση της ψυχής, ή καλύτερα, του πνευματικού κόσμου του ανθρώπου, οδήγησε τα πράγματα σε τέτοιο σημείο, ώστε να βιώνει η ανθρωπότητα την παγκόσμια κρίση στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας της νέας χιλιετίας. Τα εξουθενωτικά ωράρια της μεταβιομηχανικής, σύγχρονης, μοντέρνας –ή όπως αλλιώς θέλετε ονομάστε την– κοινωνίας, με τη συνεχώς αυξανόμενη παραγωγικότητα εκ μέρους των εργαζομένων για να αποφέρει μπόνους στους ίδιους και πολύ περισσότερα κέρδη στους εργοδότες, τελικά γέμισε με πίεση, στρες και άγχος τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να χάσουν ή να ξεχάσουν την ίδια τη ζωή.

      Η ζωή δεν είναι μόνο η δουλειά ή η επαγγελματική επιτυχία, αλλά η καλλιέργεια διαπροσωπικών σχέσεων με τον άλλο που συναντάς στην καθημερινότητά σου, είτε αυτοί λέγονται γονείς, σύζυγος, φίλοι, εραστές, παιδιά κ.ά. Είναι η απόλαυση των μικρών στιγμών ή ακόμη και των παύσεων που σε κάνουν να ξεφεύγεις από την ανία της καθημερινότητας. Είναι τα μικρά αλλά σημαντικά γεγονότα που σου συμβαίνουν εκεί που δεν το περιμένεις. Είναι, ακόμη, η ανάπτυξη προσωπικής κουλτούρας και δεξιοτήτων, όπως το διάβασμα βιβλίων, η ποδηλασία, ο περίπατος με φίλους, η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου, με απλά λόγια η επαφή με τον εσωτερικό μας κόσμο, που δε ζητάει πολλά για την ευχαρίστηση και την ευτυχία του.

          Η απληστία των τραπεζιτών και των διεθνών κολοσσών, οδήγησε σε μια άνευ προηγουμένου στοιχηματική δραστηριότητα σε κρατικά ομόλογα χωρών, όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία που κινδυνεύουν με χρεωκοπία, με τελικό αποτέλεσμα να χάσουν τα αποθεματικά τους ταμεία, αφού ο θησαυρός αποδείχθηκε στο τέλος κάρβουνο. Αυτό είχε ως συνέπεια το συρρίκνωμα των τοπικών αγορών, τη μη διακίνηση χρήματος στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, το κλείσιμο πολλών εταιρειών, την απόλυση πολλών υπαλλήλων, αλλά και την άνοδο της ανεργίας κυρίως των νέων ανθρώπων.

            Η αλλαγή θα πρέπει πρώτα να ξεκινά από τον ίδιο τον άνθρωπο και να απευθύνεται στον ίδιο. Όπως τα αποτελέσματα και οι συνέπειες της κρίσης οφείλονται στην εκδούλευση της ψυχής ή του πνευματικού κόσμου του ανθρώπου, έτσι και η αλλαγή και ο επαναπροσδιορισμός της επιχειρηματικότητας, της εργασίας και εν γένει της ζωής του ανθρώπου θα πρέπει να οφείλονται στην ανεξαρτησία, την ελευθερία και την καλλιέργεια αυτών.

            Η απεξάρτηση από το καπιταλιστικό σύστημα και γενικά από τις ‘’αξίες’’ του κέρδους, της συσσώρευσης αγαθών, της απόκτησης δύναμης και μεγάλης περιουσίας, της χλιδάτης ζωής, των κοσμικών εξόδων και των πολυτελών αυτοκινήτων, επαφίεται στον ίδιο τον άνθρωπο και στις αρετές που αυτός θα ενστερνιστεί από διάφορα ερεθίσματα. Τέτοιες περιπτώσεις αποτελούν η θρησκεία, τα φιλοσοφικά ρεύματα, οι σχολές αυτογνωσίας και οι πνευματιστικές αντιλήψεις κυρίως των ανατολικών θρησκευμάτων, όπως της Ινδίας, της Κίνας, του Θιβέτ, αλλά και των μουσουλμάνων.

            Θα σταθώ στις αρετές και τις αξίες που εκπηγάζουν από τη (συμ)μετοχή στην Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη και στην ανάδειξή τους ως τις αρχές που μπορεί να στηρίξουν τον άνθρωπο στην προσπάθεια του να ξεπεράσει ή απλώς και να αντιμετωπίσει την κρίση.

            Ο Χριστιανισμός διδάσκει ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από το Θεό με σκοπό να γίνει βοηθός του στο σχέδιο του για την ανάπτυξη και ωραιοποίηση του κόσμου. Για το λόγο αυτό και τοποθετείται στον Παράδεισο με σκοπό να τον καλλιεργεί και να τον φυλάει από κάθε επιβουλευτή του έργου του Θεού. Βασικά δώρα του Θεού στον άνθρωπο ήταν πρώτα απ’ όλα η ίδια η ζωή με τη δυνατότητα της αθανασίας, η ελευθερία των κινήσεών του και η δυνατότητα της επιλογής των πράξεών του με τη χρήση του αυτεξουσίου. Βέβαια η χρήση ή η παράχρησή τους είχε τις ανάλογες επιβραβεύσεις ή επιπτώσεις. Η σωστή χρήση θα οδηγούσε τον άνθρωπο στην ομοίωσή του με το Θεό, ενώ η λανθασμένη οδήγησε στην απώλεια του Παραδείσου και της κοινωνίας με το Θεό, που όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε ή βιώνουμε τα αποτελέσματά της: θρήνος, δυσκολίες, κόπος, πόνος, θάνατος.

            Όμως, παρ’ όλη την αστοχία του ανθρώπου, ο Τριαδικός Θεός δεν άφησε αβοήθητο το δημιούργημά του. Τόσο πολύ αγάπησε τον άνθρωπο, ώστε έστειλε το γιο του το μονογενή στον κόσμο για να γίνει άνθρωπος και να οδηγήσει ξανά το δημιούργημα κοντά στο δημιουργό. Ο μανικός έρωτας του Δημιουργού προς το δημιούργημα ήταν τέτοιος, ώστε ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός ενώθηκε ‘’κατά πάντα και διά πάντα’’ με τον άνθρωπο και τον κόσμο ολόκληρο, αφού έγινε ‘’σαρξ’’, δηλαδή συνέλαβε στο πρόσωπό του την κτίση ολόκληρη και τη θέωσε, μεταμορφώνοντάς την[4]. Και δεν σταμάτησε μέχρι εκεί το έργο του, αλλά εκούσια οδηγήθηκε στο μαρτυρικό σταυρικό θάνατο για τη σωτηρία του κόσμου από τα δεσμά του θανάτου δίνοντας και πάλι την αίσθηση της αθανασίας. Έκανε το σώμα και το αίμα του τροφή που για αιώνες χορταίνουν και ενηλικιώνουν χιλιάδες πιστούς στο σώμα της Εκκλησίας, αποκτώντας με τη  μετοχή τους αυτή τις αρετές και τις αξίες που εκπηγάζουν από τον ίδιο το Θεό.

            Σημαντικό στοιχείο στο θέμα που εξετάζουμε είναι η διαπίστωση ότι ο άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει με ένα πιάτο φαΐ, λίγο νερό και πνευματική καλλιέργεια. Όλα τα άλλα είναι απλώς συσσώρευση του περισσού, του επιπλέον που ουσιαστικά στερείται από τους άλλους συνανθρώπους που ίσως αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης. Επομένως, αντίδοτο στην κρίση των καιρών μας είναι η συνείδηση της αυτάρκειας, όχι μόνο των υλικών αγαθών, αλλά όλων των τομέων της ζωής μας. Η χρήση του αυτεξουσίου, του μοναδικού αυτού δώρου του Θεού προς τα έλλογα πλάσματα της δημιουργίας, οδηγεί στην έξοδο από την κρίση –προσωπική, κοινωνική, πολιτιστική κ.ά.– και ταυτόχρονα βάζει τις βάσεις για τη δημιουργία μιας νέας κοινωνίας που θα στηρίζεται στις αρχές της ισότητας, της αλληλεγγύης, της συναδελφοσύνης, και κυρίως, της αγάπης.

            Όλα αυτά βέβαια πηγάζουν από τη μετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας, όχι μόνο ως απλοί θεατές, αλλά ως πραγματικοί μέτοχοι με συναίσθηση του τι ακριβώς επιτελείται τη συγκεκριμένη στιγμή. Μόνο έτσι οι αρετές και οι αξίες της χριστιανικής ζωής γίνονται κτήμα του ανθρώπου. Πώς αλλιώς θα νοιώσεις την πραγματική αγάπη που επιβάλλει τη συγχώρεση, την ταπείνωση, τη διακονία και τη θυσία για χάρη του κάθε ‘’άλλου’’ που συναντάς στη ζωή σου, αν δεν γνωρίσεις και βιώσεις τον ίδιο το Χριστό, που όχι μόνο δίδαξε πώς είναι αυτά αλλά τα έζησε και τα έπραξε ο ίδιος;

            Είναι πράγματι περίεργο όταν διαβάζουμε πηγές και κείμενα άλλων εποχών να συναντούμε καταστάσεις και γεγονότα που είναι ίδια με τα σημερινά! Το πράγμα είναι απλό. Ο άνθρωπος σε όλες τις εποχές που έζησε στον κόσμο τούτο, είχε τις ίδιες επιδιώξεις και τους ίδιους στόχους. Άλλωστε το χρήμα πάντα χώριζε τους ανθρώπους. Άλλους τους έκανε πλούσιους και άλλους φτωχούς, λίγους φίλους και πολλούς θανάσιμους εχθρούς. Αλλά κυρίως, κτυπούσε τον ίδιο το συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου, καταντώντας τον άπληστο και σκληρό, άγριο και δολοφόνο, απατεώνα και ληστή, αφού τον κυρίευε η φιλοχρηματία, η τσιγκουνιά και η γαστριμαργία. Πάθη μιας ατέλειωτης ασθένειας που καταστρέφει τον ίδιο, την οικογένειά του και τελικά την ίδια την (μίκρο και μάκρο) κοινωνία του.

            Σε ένα τέτοιο κείμενο, προερχόμενο από την περιοχή της Καππαδοκίας της Μικράς Ασίας και γραμμένο τον 4^ο μ.Χ. αιώνα από τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης, για πρώτη ίσως φορά βρίσκουμε μία κοινωνική διδασκαλία που στοχεύει στη δημιουργία μίας νέας κοινωνίας. Στο έργο αυτό ο Γρηγόριος Νύσσης, υποδεικνύει στους πλούσιους και εμπόρους συμπολίτες του ότι η λύση στο κοινωνικό πρόβλημα της ανισοκατανομής των υλικών αγαθών ανάμεσα στους ανθρώπους μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ανακατανομής του πλούτου. Αυτό θα γίνει εφικτό με την εφαρμογή της αρετής της εγκράτειας, δηλαδή με το να μάθει ο άνθρωπος να αρκείται και να ζει μόνο με τα απαραίτητα που του εξασφαλίζουν το ζειν, ενώ τα υπόλοιπα που του περισσεύουν να τα μοιράζει σ’ αυτούς που έχουν ανάγκη μέσω της ελεημοσύνης, η οποία με τον τρόπο αυτό κατέχει τη θέση κοινωνικού λειτουργήματος, εφόσον συμβάλλει στην καλλιέργεια της αλληλεγγύης και της ισότητας. Μέσω αυτής της προσωπικής επαφής με τους δυστυχισμένους και ταλαιπωρημένους συνανθρώπους: το γείτονα, το φίλο, ακόμη και το ξένο και τον εχθρό, ο άνθρωπος, σύμφωνα με το Γρηγόριο Νύσσης, αποκτά τη χαρά και τη γαλήνη, αφού δίνοντας από το περισσόν ή ακόμη καλύτερα και από το υστέρημά του θεραπεύονται δύο πάθη που μαστίζουν την κοινωνία, την αχορταγία αυτού που κατέχει τα υλικά αγαθά και την πείνα εκείνου που υποφέρει από την πείνα[5].

            Επομένως, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε όλοι στις μέρες μας, είναι απαραίτητο ο άνθρωπος να αναζητήσει άλλους δρόμους και κατευθύνσεις που θα τον οδηγήσουν στην αλλαγή πλεύσης από τις επιταγές της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας και οικονομίας. Ένας τέτοιος δρόμος, όπως είδαμε και πιο πάνω, μπορεί να είναι η ανάπτυξη της προσωπικής κουλτούρας του καθενός, μέσω της (συμ)μετοχής στην ορθόδοξη χριστιανική πίστη. Μέσω αυτής της επαφής θα μπορέσει ο άνθρωπος, επιχειρηματίας ή μη, να αναπτύξει δεξιότητες ανεξαρτησίας από το παγκόσμιο κατεστημένο και να σταθεί αξιοπρεπώς στη νέα κοινωνία που σιγά σιγά θα αναδυθεί.

Η επαφή αυτή θα τον γεμίσει με εφόδια, τα οποία θα χρησιμοποιήσει στις εμπορικές συναλλαγές και στις διαπροσωπικές επαφές του. Δεν υπάρχει ένας μονόδρομος ή μια συγκεκριμένη κατεύθυνση που θα πρέπει να κινηθεί ο άνθρωπος σ’ αυτό το δρόμο, παρά μόνο  η ανάπτυξη της προσωπικότητας του καθενός. Αυτό θα τον κάνει ικανό να μπορεί να χρησιμοποιήσει την ελευθερία και το αυτεξούσιό του για να αλλάξει τον κόσμο γύρω του. Η μαζικοποίηση και η αβουλία στο χώρο της Εκκλησίας αποτελούν παραχάραξη του ρόλου της και του μηνύματος που αυτή μεταφέρει για τον κόσμο. Στην Εκκλησία μόνο ελεύθεροι, τολμηροί και περήφανοι άνθρωποι μπορούν να κατακτήσουν την ουσία των πραγμάτων. Τέτοιοι ήταν οι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι Ασκητές και οι Άγιοι της Εκκλησίας. Τέτοιοι καλούμαστε από τις παρούσες καταστάσεις να είμαστε και εμείς σήμερα.

Γεώργιου Κουννούσιη

Θεολόγου – ΜΑ Κοινωνιολογίας

Υπ. Διδακτωρ Α.Π.Θ.

Ο Γεώργιος Κουννούσιης σπούδασε Θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιολογία. Είναι Υποψήφιος Διδάκτορας Κοινωνιολογίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Εργάζεται ως Διευθυντής του Ιδρύματος «Κεντρική Υπηρεσία Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ταμασού» (Κ.Υ.Κ.Α.Τ.) και Υπεύθυνος των Κοινωνικών Προγραμμάτων της Ιεράς Μητροπόλεως Ταμασού και Ορεινής.

---

[1]«Παράνοια για το iPhone», Εφημερίδα Ο Φιλελεύθερος, Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012, σελ. 19.

[2] Κατά Λουκάν 10,42.

[3] Χάρης και Πάνος Κατσιμίχα, «Για ένα κομμάτι ψωμί», στο: Ζεστά Ποτά (1985).

[4] Κατά Ιωάννη 1, 14.

[5] Γρηγορίου Νύσσης, Περί Φιλοπτωχίας και Ευποιΐας Λόγος Α΄, PG 46, 453A-469C.