Εσπερινός Αγίου Βασιλείου στο Παραλίμνι

Πανηγυρικά με ψαλμούς, εσπερινούς ύμνους, ωδές πνευματικές και εόρτιο λιτανεία τίμησε, το απόγευμα, στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Γεωργίου, ο χριστεπώνυμος λαός του Παραλιμνίου, την ιερά μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου, αρχιεπισκόπου Καισαρείας της Καππαδοκίας.

Της εσπερινής ακολουθίας προεξήρχε ο άγων τα ονομαστήριά του, Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασίλειος, συμπροσευχομένων του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανασίου και του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Μεσαορίας κ. Γρηγορίου, με τη συμμετοχή του ιερού κλήρου της Μητροπόλεως και στην παρουσία του Δημάρχου και των αρχών της πόλεως και πλήθος κόσμου.

Αμέσως μετά το πέρας του Εσπερινού, οι μετέχοντες στην εόρτιο ακολουθία εν πομπή μετέβηκαν στο Μέγα Συνοδικό της Μητροπόλεως Κωνσταντίας, όπου έγινε η ευλογία της βασιλόπιτας και ψάληκε ο πολυχρονισμός του Πανιερωτάτου και στη συνέχεια οι παριστάμενοι απηύθυναν τις ευχές τους στον εορτάζοντα Ποιμενάρχη τους.

Ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας Βασίλειος σε σύντομο λόγο του ευχαρίστησε για τις ευχές και την παρουσία όλων και ευχήθηκε σε όλους χρόνια πολλά, ευλογημένα από το Θεό. Κάλεσε, ακολούθως, όλους «να αναπέμψουμε δέηση προς τον Θεό να ξεπεραστούν οι δυσκολίες και οι δοκιμασίες, που διέρχεται ο τόπος και ο λαός μας. Όχι μόνο για την οικονομική κρίση, αλλά κυρίως και κατ’ εξοχήν να εξευρεθεί μια λύση στο εθνικό μας θέμα».

«Βεβαίως τα θέματα είναι αλληλένδετα, ευχόμαστε, όμως, με τη βοήθεια του Παναγάθου Θεού και τις πρεσβείες του Μεγάλου Βασιλείου, τον οποίο τιμούμε σήμερα και αύριο, να ξεπεράσουμε όλα αυτά τα προβλήματα και ο τόπος μας να βρει την πορεία του, της προόδου και της ευημερίας. Χρόνια Πολλά, καλή και ευλογημένη χρονιά, υγεία και ευτυχία σε όλους», πρόσθεσε.

Αντιφωνώντας εκ μέρους όλων, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος, τόνισε: «Ήλθαμε και εμείς με πολλή χαρά απόψε εδώ για να προσευχηθούμε μαζί σας, αυτή την ημέρα που άγετε τα ονομαστήρια σας και να σας εκφράσουμε την αγάπη μας και τη χαρά μας που είσαστε εν μέσω ημών και μαρτυρείτε με την αγία και ενάρετο ζωή σας τον λόγο του Ευαγγελίου και της Εκκλησίας στον σύγχρονο κόσμο. Και όπως είπατε, επειδή οι καιροί μας είναι δύσκολοι, χρειάζονται άνθρωποι σαν και εσάς και εις την Εκκλησία και εις την Πολιτεία και εις την Κοινωνία για να βρίσκει ο κόσμος παρηγορία και ενίσχυση εις τον καθημερινό του αγώνα».

Ο Λεμεσού Αθανάσιος κατέληξε ευχόμενος προς τον Μητροπολίτη Κωνσταντίας «Χρόνια πολλά και ευλογημένα από τον Θεό στο ποιμαντορικό σας έργο και να χαίρεστε την εορτή σας και την αρχιερωσύνη σας».

Λουκάς Α. Παναγιώτου

Το Βλογημένο Μαντρί

Κάθε χρόνο ο Άγιος Βασίλης τις παραμονές της Πρωτοχρονιάς γυρίζει από χώρα σε χώρα κι από χωριό σε χωριό, και χτυπά τις πόρτες για να δει ποιος θα τον δεχτεί με καθαρή καρδιά. Μια χρονιά λοιπόν, πήρε το ραβδί του και τράβηξε. Ήτανε σαν καλόγερος ασκητής, ντυμένος με κάτι μπαλωμένα παλιόρασα, με χοντροπάπουτσα στα ποδάρια του και μ’ ένα ταγάρι περασμένο στον ώμο του. Γι αυτό τον παίρνανε για διακονιάρη και δεν τ’ ανοίγανε την πόρτα. Ο Άγιος Βασίλης έφευγε λυπημένος, γιατί έβλεπε την απονιά των ανθρώπων και συλλογιζότανε τους φτωχούς που διακονεύουνε, επειδής έχουνε ανάγκη, μ’ όλο που αυτός ο ίδιος δεν είχε ανάγκη από κανέναν, κι ούτε πεινούσε, ούτε κρύωνε.

Αφού βολόδειρε(1) από δω κι από κει, κι αφού πέρασε από χώρες πολλές κι από χιλιάδες χωριά και πολιτείες, έφταξε στα ελληνικά τα μέρη, πού ’ναι φτωχός κόσμος. Απ’ όλα τα χωριά πρόκρινε τα πιο φτωχά, και τράβηξε κατά κει, ανάμεσα στα ξερά βουνά που βρισκόντανε κάτι καλύβια, πεινασμένη λεμπεσουριά(2).

Περπατούσε νύχτα κι ο χιονιάς βογκούσε, η πλάση ήτανε πολύ άγρια. Ψυχή ζωντανή δεν ακουγότανε, εξόν από κανένα τσακάλι που γάβγιζε.

Αφού περπάτηξε κάμποσο, βρέθηκε σ’ ένα απάγκιο που έκοβε ο αγέρας από ’να μικρό βουνό, κι είδε ένα μαντρί κολλημένο στα βράχια. Άνοιξε την αυλόπορτα που ήτανε κανωμένη από άγρια ρουπάκια(3) και μπήκε στη μάντρα. Τα σκυλιά ξυπνήσανε και πιάσανε και γαβγίζανε. Πέσανε απάνω του να τον σκίσουνε˙ μα, σαν πήγανε κοντά του, σκύψανε τα κεφάλια τους και σερνόντανε στα ποδάρια του, γλείφανε τα χοντροπάπουτσά του, γρούζανε φοβισμένα και κουνούσανε παρακαλεστικά τις ουρές τους.

Ο Άγιος σίμωσε στο καλύβι του τσομπάνου και χτύπησε την πόρτα με το ραβδί του και φώναξε:

«Ελεήστε με, χριστιανοί, για τις ψυχές των αποθαμένων σας! Κι ο Χριστός μας διακόνεψε σαν ήρθε σε τούτον τον κόσμο!».

Η πόρτα άνοιξε και βγήκε ένας τσομπάνης, παλικάρι ως εικοσιπέντε χρονώ, με μαύρα γένια˙ και δίχως να δει καλά καλά ποιος χτυπούσε την πόρτα, είπε στο γέροντα:

«Πέρασε μέσα στ’ αρχοντικό μας να ζεσταθείς! Καλή μέρα και καλή χρονιά!».

Αυτός ο τσομπάνης ήτανε ο Γιάννης ο Μπάικας, που τον λέγανε Γιάννη Βλογημένον, άνθρωπος αθώος σαν τα πρόβατα που βόσκαγε, αγράμματος ολότελα.

Μέσα στην καλύβα έφεγγε με λιγοστό φως ένα λυχνάρι. Ο Γιάννης, σαν είδε στο φως πως ο μουσαφίρης ήτανε γέροντας καλόγερος, πήρε το χέρι του και τ’ ανασπάστηκε και τό ’βαλε απάνω στο κεφάλι του. Ύστερα φώναξε και τη γυναίκα του, ως είκοσι χρονώ κοπελούδα, που κουνούσε το μωρό τους μέσα στην κούνια. Κι εκείνη πήγε ταπεινά και φίλησε το χέρι του γέροντα, κι είπε:

«Κόπιασε, παππού, να ξεκουραστείς».

Ο Άγιος Βασίλης στάθηκε στην πόρτα και βλόγησε το καλύβι κι είπε:

«Βλογημένοι νά ’σαστε, τέκνα μου, κι όλο το σπιτικό σας! Τα πρόβατά σας να πληθαίνουν ως του Ιώβ μετά την πληγήν και ως του Αβραάμ και ως του Λάβαν! Η ειρήνη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού να είναι μαζί σας!».

Ο Γιάννης έβαλε ξύλα στο τζάκι και ξελόχισε(4) η φωτιά. Ο Άγιος απίθωσε σε μια γωνιά το ταγάρι του, ύστερα έβγαλε το μπαλωμένο το ράσο του κι απόμεινε με το ζωστικό του. Τον βάλανε κι έκατσε κοντά στη φωτιά, κι η γυναίκα τού ’βαλε και μια μαξιλάρα ν’ ακουμπήσει.

Ο Άγιος Βασίλης γύρισε κι είδε γύρω του και ξανάπε μέσα στο στόμα του:

«Βλογημένο νά ’ναι τούτο το καλύβι!».

Ο Γιάννης μπαινόβγαινε, για να φέρει τό ’να και τ’ άλλο. Η γυναίκα του μαγείρευε. Ο Γιάννης ξανάριξε ξύλα στη φωτιά.

Μονομιάς φεγγοβόλησε το καλύβι με μιαν αλλιώτικη λάμψη και εφάνηκε σαν παλάτι. Τα δοκάρια σαν νά ’τανε μαλαμοκαπνισμένα, κι οι πυτιές(5) που ήτανε κρεμασμένες σαν να γινήκανε χρυσά καντήλια, και τα τυροβόλια κι οι καρδάρες και τ’ άλλα τα σύνεργα που τυροκομούσε ο Γιάννης, λες κι ήτανε διαμαντοκολλημένα. Και τα ξύλα που καιγόντανε στη φωτιά ευωδιάζανε σαν μοσκολίβανο και δεν τρίζανε, όπως τρίζανε τα ξύλα της φωτιάς, παρά ψέλνανε σαν τους αγγέλους πού ’ναι στον Παράδεισο.

Ο Γιάννης ήτανε καλός άνθρωπος, όπως τον έφτιαξε ο Θεός.

Φτωχός ήτανε, είχε λιγοστά πρόβατα, μα πλούσια καρδιά : «Τη πτωχεία τα πλούσια!». Ήτανε αυτός καλός, μα είχε και καλή γυναίκα. Κι όποιος τύχαινε να χτυπήσει την πόρτα τους, έτρωγε κι έπινε και κοιμότανε. Κι αν ήτανε και πικραμένος, έβρισκε παρηγοριά. Γι αυτό κι ο Άγιος Βασίλης κόνεψε στο καλύβι τους, ξημερώνοντας Πρωτοχρονιά, παραμονή της χάρης του, κι έδωσε την ευλογία του.

Κείνη τη νύχτα τον περιμένανε όλες οι πολιτείες και τα χωριά της οικουμένης, αρχόντοι, δεσποτάδες κι επίσημοι ανθρώποι, πλην εκείνος δεν πήγε σε κανέναν τέτοιον άνθρωπο, παρά πήγε στο μαντρί του Γιάννη του Βλογημένου.

Σαν βολέψανε τα πρόβατα, μπήκε μέσα ο Γιάννης και λέγει στο γέροντα:

«Γέροντα, μεγάλη χαρά έχω απόψε που ήρθες, ν’ ακούσουμε κι εμείς κανένα γράμμα, γιατί δεν έχουμε εκκλησία κοντά μας, μήτε καν ρημοκλήσι. Εγώ αγαπώ πολύ τα γράμματα της θρησκείας μας, κι ας μην τα καταλαβαίνω, γιατί είμαι ξύλο απελέκητο. Μια φορά μας ήρθε ένας γέροντας Αγιονορίτης και μας άφησε τούτη την αγιωτική φυλλάδα, κι αν λάχει να περάσει κανένας γραμματιζούμενος καμιά φορά, τον βάζω και τη διαβάζει. Εγώ όλα όλα τα γράμματα που ξέρω είναι τρία λόγια που τά ’λεγε ένας γραμματιζούμενος, που έβγαζε λόγο στο χωριό, δυό ώρες από δω, κι από τις πολλές φορές που τά ’λεγε, τυπωθήκανε στη θύμησή μου. Αυτός ο γραμματικός έλεγε και ξανάλεγε : “Σκώνιτι ου μήτηρ του κι τουν ανισπάζιτι κι του λέγ’ : Τέκνου μου! Τέκνου μου!”. Αυτά τα γράμματα ξέρω…».

Ήτανε μεσάνυχτα. Ο αγέρας βογγούσε. Ο Άγιος Βασίλης σηκώθηκε απάνου και στάθηκε γυρισμένος κατά την ανατολή κι έκανε το σταυρό του τρεις φορές. Ύστερα έσκυψε και πήρε από το ταγάρι του μια φυλλάδα κι είπε:

«Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε, νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων!».

Ο Γιάννης πήγε και στάθηκε από πίσω του και σταύρωσε τα χέρια του. Η γυναίκα του βύζαξε το μωρό και πήγε κι εκείνη και στάθηκε κοντά στον άντρα της.

Κι ο γέροντας είπε το «Θεός Κύριος» και τ’ απολυτίκιο της Περιτομής «Μορφήν αναλλοιώτως ανθρωπίνην προσέλαβες», χωρίς να πει και το δικό του τ’ απολυτίκιο, που λέγει : «Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος σου». Έψελνε γλυκά και ταπεινά, κι ο Γιάννης κι η Γιάνναινα τον ακούγανε με κατάνυξη και κάνανε το σταυρό τους. Κι είπε ο Άγιος Βασίλης τον όρθρο και τον κανόνα της εορτής «Δεύτε λαοί, άσωμεν», χωρίς να πει το δικό του κανόνα «Σου την φωνήν έδει παρείναι, Βασίλειε». Κι ύστερα είπε όλη τη λειτουργία κι έκανε απόλυση.

Καθίσανε στο τραπέζι και φάγανε, ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας, ο Γιάννης ο Βλογημένος, η γυναίκα του κι ο μπάρμπα - Μάρκος ο Βουβός, που τον είχε συμμαζέψει ο Γιάννης και τον βοηθούσε.

Και, σαν αποφάγανε, έφερε η γυναίκα τη βασιλόπιτα και την έβαλε απάνω στο σοφρά. Κι ο Άγιος Βασίλης πήρε το μαχαίρι και σταύρωσε τη βασιλόπιτα κι είπε:

«Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!».

Κι έκοψε το πρώτο το κομμάτι κι είπε: «του Χριστού», έκοψε το δεύτερο κι είπε: «της Παναγίας», κι ύστερα έκοψε το τρίτο και δεν είπε: «του Αγίου Βασιλείου», αλλά είπε: «του νοικοκύρη του Γιάννη του Βλογημένου!».

Πετάγεται ο Γιάννης και του λέγει:

«Γέροντα, ξέχασες τον Αι-Βασίλη!».

Του λέγει ο Άγιος:

«Αλήθεια, τον ξέχασα!».

Κι έκοψε ένα κομμάτι κι είπε:

«Του δούλου του Θεού Βασιλείου!».

Ύστερα έκοψε πολλά κομμάτια, και σε κάθε ένα που έκοβε έλεγε: «της νοικοκυράς», «του μωρού», «του δούλου του Θεού Μάρκου του μογιλάλου(6)», «του σπιτιού», «των ζωντανών», «των φτωχών».

Λέγει πάλι ο Γιάννης στον Άγιο:

«Γέροντα, γιατί δεν έκοψες για την αγιοσύνη σου;».

Του λέγει ο Άγιος:

«Έκοψα, ευλογημένε!».

Μα ο Γιάννης δεν κατάλαβε τίποτα, ο καλότυχος!

Έστρωσε η γυναίκα, για να κοιμηθούνε. Σηκωθήκανε να κάνουνε την προσευχή τους. Ο Άγιος Βασίλης άνοιξε τις απαλάμες του κι είπε την δική του την ευχή, που τη λέγει ο παπάς στη λειτουργία:

«Κύριος ο Θεός μου, οίδα ότι ουκ ειμι άξιος, ουδέ ικανός, ίνα υπό την στέγην εισέλθης του οίκου της ψυχής μου…».

Σαν τελείωσε την ευχή κι ετοιμαζόντανε να πλαγιάσουνε, του λέγει ο Γιάννης :

«Εσύ, γέροντα, που ξέρεις τα γράμματα, πες μας σε ποιά παλάτια άραγες πήγε απόψε ο Αι-Βασίλης; Οι αρχόντοι κι οι βασιλιάδες τί αμαρτίες μπορεί νά ’χουνε; Εμείς οι φτωχοί είμαστεν αμαρτωλοί και κακορίζικοι, επειδής η φτώχεια μας κάνει να κολαζόμαστε!».

Ο Άγιος Βασίλης δάκρυσε. Σηκώθηκε πάλι απάνω, άπλωσε τις απαλάμες του και ξαναείπε την ευχή αλλιώτικα:

«Κύριε ο Θεός μου, οίδας ότι ο δούλος Ιωάννης ο απλούς εστιν άξιος και ικανός, ίνα υπό την στέγην αυτού εισέλθης, ότι νήπιος υπάρχει, και των τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών…».

Και πάλι δεν κατάλαβε τίποτα ο Γιάννης ο καλότυχος, ο Γιάννης ο Βλογημένος.

Φώτης Κόντογλου

---

Λεξιλόγιο

1. Βολοδέρνω - βασανίζομαι γυρνώντας από δω κι από κει 

2. Λεμπεσουριά - φτωχολογιά

3. Ρουπάκι - αγριοβελανιδιά

4. Ξελοχίζω - ζωηρεύω τη φωτιά

5. Πυτιά (η) - μαγιά απ’ την οποία γίνεται το τυρί

6. Μογιλάλος - βουβός

Η Εορτή της Βηθλεεμιτίσσης στον Αρχάγγελο

Μεταξύ των εορτών που εορτάζονται με ιδιαίτερη ευλάβεια στην ενορία του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου στον Αρχάγγελο της Λευκωσίας περιλαμβάνεται και η εορτή της Συνάξεως της Υπεραγίας Θεοτόκου. Στον Ιερό αυτό Ναό υπάρχει αγιογραφημένη και τοποθετημένη, σε ξεχωριστό προσκυνητάριο του νοτίου κλίτους, η θαυμασίας τέχνης εικόνα της Παναγίας της Βηθλεεμίτισσας.

Η Παναγία η Βηθλεεμίτισσα κατέχει μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές όλων των Ορθοδόξων και ιδιαιτέρως των πιστών της εν λόγω ενορίας, οι οποίοι είχαν την ιδιαίτερη χαρά και τιμή να φιλοξενήσουν, προ τετραετίας στα πλαίσια των πανηγυρικών εκδηλώσεων για τα εγκαίνια του ναού, την πρωτότυπο εικόνα της Κυρίας των Αγγέλων.

Το αντίγραφο της εικόνος της Παναγίας Βηθλεεμίτισσας είναι προσφορά ευλαβούς οικογενείας προς τον ιερό ναό και εορτάζεται με περισσή θρησκευτική κατάνυξη την επομένη των Χριστουγέννων, στην εορτή της Συνάξεως της Θεοτόκου.

Λουκάς Α. Παναγιώτου

Πανήγυρις της Παναγίας Κατωκοπιάς στην προσφυγιά

Με θρησκευτική ευλάβεια, πανηγύρισε η προσφυγική κοινότητα Κατωκοπιάς, την Πέμπτη, 26 Δεκεμβρίου 2013, εορτάζοντας τη Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου στην προσφυγιά, στον Ιερό Ναό Αγίων Βαρνάβα και Ιλαρίωνα στην Περιστερώνα. Στην πανηγυρική Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος, με την αθρόα παρουσία πιστών, που έλκουν την καταγωγή τους κυρίως από την εν λόγω κατεχόμενη κοινότητα.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, όπως συνηθίζεται κάθε χρόνο, πορευθήκαμε προς το οίκημα Κατωκοπιάς, που στεγάζεται προσωρινά στην Περιστερώνα, με τα εξαπτέρυγα και την καινούργια εικόνα της Παναγίας της Χρυσελεούσας, και με συνοδεία του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Μόρφου κυρίου Νεοφύτου, διακόνων, ιερέων και του πιστού λαού. Εκεί αναπέμφθηκε δέηση και ακολούθως έλαβε χώρα η καθιερωμένη εκδήλωση των προσφύγων της Κατωκοπιάς, οι οποίοι έδωσαν το παρών τους, αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά ότι δεν ξεχνούν και ότι η μνήμη, η πίστη στο Θεό και η ελπίδα για επιστροφή είναι χαραγμένες στις ψυχές τους.   

Στο σημείο αυτό είναι άξιο να γίνει αναφορά για την καινούργια εικόνα της Παναγίας της Χρυσελεούσας, η οποία φτιάχτηκε στο Άγιο Όρος με δαπάνη των ευλαβών Κατωκοπιτών, και τώρα βρίσκεται σε προσκυνητάρι στην εκκλησία της Περιστερώνας.

Η κατεχόμενη σήμερα από τους Τούρκους Κατωκοπιά, που γειτνιάζει με τα χωριά Ζώδια, Αργάκι, Κυρά, Μάσσαρι, Αυλώνα, Περιστερώνα και Αστρομερίτης έχει δύο εκκλησίες. Και οι δύο είναι αφιερωμένες στην Παναγία την Χρυσελεούσα. Το χτίσιμο της δεύτερης, της καινούργιας, περατώθηκε το 1973, ένα μόλις χρόνο πριν την Τουρκική εισβολή. Η Παναγία γιορταζόταν στην Κατωκοπιά σ’ όλες τις γιορτές της Παναγίας αλλά η μεγαλύτερη συγκέντρωση γινόταν στις 26 του Δεκέμβρη. Η 26η Δεκεμβρίου ήταν πάντα, όπως θυμούνται από τα παιδικά τους χρόνια οι παλιότεροι Κατωκοπίτες, η γιορτή της Παναγίας της Κατωκοπιάς.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η κοινότητα της Κατωκοπιάς είναι από τις πλέον δραστήριες με τον Πολιτιστικό Όμιλο «Δόξα» Κατωκοπιάς, το Κοινοτικό Πανεπιστήμιο Κατωκοπιάς, την Ποδοσφαιρική Ομάδα Δόξα Κατωκοπιάς, το Κοινοτικό Συμβούλιο Νεολαίας Κατωκοπιάς, την Κατασκήνωση Νέων Κατωκοπιάς στον Άγιο Ιωάννη τον Λαμπαδιστή.

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κύριος Νεόφυτος στο λόγο του, τόσο στο ναό όσο και στην εκδήλωση, αναφέρθηκε στο πόσο σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε η Παναγία μας στη σωτηρία του κόσμου, αφού έφερε στη γη τον Σωτήρα του κόσμου, καθώς επίσης και στον τρόπο με τον οποίο θα γευτούμε την ελευθερία στην Κατωκοπιά και στον τόπο μας∙ μέσω δηλαδή της ελευθερίας της ψυχή μας, που αυτό επιτυγχάνεται με την προσευχή, την ταπείνωση και την μετάνοια.

Διακόνου Φοίβου Παναγιώτου – Ι. Μ. Μόρφου

Πραγματοποιήθηκε το ΛΕ' Θεολογικό Συνέδριο της Π.Ε.Ε.Θ.

Με επιτυχία ολοκληρώθηκαν το μεσημέρι (Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013) οι εργασίες και του εφετινού ΛΕ΄ Θεολογικού Συνεδρίου της Παγκύπριας Ένωσης Ελλήνων Θεολόγων (Π.Ε.Ε.Θ.) με θέμα: «Η επιβίωση των Ορθοδόξων Κοινοτήτων της Μέσης  Ανατολής στις κοιτίδες τους».

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Π.Ε.Ε.Θ. συμπληρώνει φέτος 50 χρόνια ζωής και με την θεματική του σημερινού της Συνεδρίου θέλησε, σε αυτή την άκρως ιδιαίτερη και δύσκολη περίοδο για τους λαούς της Μέσης Ανατολής, οι οποίοι αιμάσσονται από ταραχές, συγκρούσεις και πολιτική αστάθεια, να εκφράσει τις ανησυχίες της και να αναζητήσει τρόπους διαφύλαξης των ανθρώπων και του χριστιανισμού στις περιοχή.

Οι εργασίες διεξήχθησαν στην αίθουσα του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του Γ΄, που ευρίσκεται δίπλα από το κτήριο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου, στη Λευκωσία.

Την έναρξη των εργασιών εκήρυξε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος, ο οποίος μεταξύ άλλων ήγειρε «κραυγή αγωνίας και πόνου για τον απαράδεκτο και βδελυκτό διωγμό των χριστιανών της Μέσης Ανατολής» και κάλεσε από τα βάθη της ψυχής του «όλους όσοι μπορούν να δράσουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο ώστε να επέλθει η ειρήνη στις γειτονικές μας χώρες».

Ο Κύπρου Χρυσόστομος επεσήμανε, ακόμη, ότι «η επιβίωση του χριστιανισμού στις πρωτογενείς του ρίζες και φύτρες αποτελεί μια ύψιστη ηθική μας υποχρέωση και μια απόλυτη ιστορική αναγκαιότητα».

Ο Μακαριώτατος στην συνέχεια ανέπτυξε, ως εισηγητής, το θέμα: «Ο Εθναρχικός ρόλος της Εκκλησίας της Κύπρου στην διατήρηση του Ελληνισμού στη Νήσο» και οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να υποβάλλουν προβληματισμούς και ερωτήματα γύρω από την ελληνορθόδοξη παιδεία, τα κοινωνικά προβλήματα και το κυπριακό.

Στο Συνέδριο παρέστη και απηύθυνε χαιρετισμό ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού, κ. Κυριάκος Κενεβέζος, ο οποίος σημείωσε ότι «οι αγώνες του λαού μας για ελευθερία ενισχύονταν πάντα από τις μεγάλες εκκλησιαστικές προσωπικότητες που γέννησε ο τόπος μας».

«Ο ρόλος της Εκκλησίας και των προσωπικοτήτων που γέννησε η πίστη υπήρξαν το ισχυρό στήριγμα ερείσματα σε όλους του αγώνες αυτού του λαού που η στρατηγική του θέση άνοιγε τις ορέξεις σε πολλούς και λογής - λογής κατακτητές», πρόσθεσε.

Χαιρετισμό απέστειλε επίσης και ο Πρέσβης της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Βασίλειος Παπαϊωάννου, ενώ τους παρισταμένους καλωσόρισε ο Πρόεδρος της Π.Ε.Ε.Θ κ. Ανδρέας Χριστοδούλου.

Ενώπιον του ακροατηρίου, που αποτελείτο από κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς θεολόγους, διεξήχθη συζήτηση στρογγύλης τραπέζης με θέμα: «Η Θέση των Ορθοδόξων Εκκλησιών στην Ανατολική Μεσόγειο μετά την Αραβική άνοιξη» με εισηγητή και συντονιστή τον Διευθυντή του ΚΥΚΕΜ Δρ. Χρίστο Ιακώβου. Εισηγητές ήσαν, επίσης, ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ζιμπάπουε κ. Σεραφείμ, ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος, Έξαρχος του Παναγίου Τάφου στην Κύπρο και εκ μέρους της Εκκλησίας της Κύπρου ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αμαθούντος κ. Νικόλαος.

Τα συμπεράσματα και πορίσματα του συνεδρίου ετοίμασε και παρουσίασε ο Αντιπρόεδρος της Π.Ε.Ε.Θ. Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κυρηνείας κ. Χρυσόστομος.

Λουκάς Α. Παναγιώτου

Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση ενορίας Αγίου Παντελεήμονα Μακεδονίτισσας

Μέσα στο εορταστικό κλίμα των ημερών και σε μία ζεστή ατμόσφαιρα πλημμυρισμένη από χαρούμενα παιδικά πρόσωπα πραγματοποιήθηκε, την Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013, η Χριστουγεννιάτικη εορτή των Κατηχητικών Σχολείων του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονος Μακεδονίτισσας, στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Β΄ Δημοτικού Σχολείου Μακεδονίτισσας.

Κατά την διάρκεια της εκδηλώσεως ακούσθηκαν Βυζαντινοί ύμνοι, κάλαντα από διάφορες περιοχές της Ελλάδος και Χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Διαβάστηκαν, παράλληλα, διάφορα εόρτια αναγνώσματα και παρουσιάσθηκαν επίκαιρα θεατρικά δρώμενα με θέμα τα Χριστούγεννα.

Οι μικροί μαθητές των Κατηχητικών, με την πολυτιμότατη βοήθεια και καθοδήγηση των κατηχητριών τους, προσπάθησαν να προσεγγίσουν και πέτυχαν να μεταφέρουν στον κόσμο, που παρακολούθησε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την όμορφη εκδήλωση τους, το βαθύτερο νόημα της μεγάλης εορτής της Πίστεώς μας.

Στην εισαγωγική του ομιλία, ο έχων την ευθύνη του Κατηχητικού έργου της ενορίας π. Ιωάννης Παπανέστορος, αναφέρθηκε στο νόημα της εορτής της του Χριστού Γεννήσεως και την σημασία της στην ζωή του κάθε ανθρώπου, ευχαρίστησε τα παιδιά για την προσπάθειά τους και απηύθυνε ευχές για ευλογημένα Χριστούγεννα και ευτυχισμένο τον καινούργιο χρόνο.

Λουκάς Α. Παναγιώτου

Χριστουγεννιάτικη γιορτή Κατηχητικών Συνάξεων Αγίου Γεωργίου Παραλιμνίου

Με το δικό τους μοναδικό και ξεχωριστό τρόπο, γιόρτασαν τα Χριστούγεννα τα παιδιά των Κατηχητικών Συνάξεων της ενορίας του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Γεωργίου Παραλιμνίου. Ήταν μια πραγματικά πολύ όμορφη και πετυχημένη, από κάθε άποψη, γιορτή με πρωταγωνιστές τα παιδιά και η οποία περιλάμβανε Χριστουγεννιάτικα τραγούδια και κάλαντα, ποιήματα, θεατρικό δρώμενο από τα παιδιά του Δημοτικού, εκκλησιαστικούς ύμνους από τα παιδιά του Γυμνασίου, τραγούδια από την Ρουμανική ενορία της Μητροπόλεως μας, και Χριστουγεννιάτικα τραγούδια από την Χορωδία του Χριστιανικού Συνδέσμου Γυναικών της ενορίας του Αγίου Γεωργίου.

Η εξαιρετική αυτή εκδήλωση παρουσιάστηκε το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013, εντός του ιερού ναού και στην παρουσία του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κωνσταντίας - Αμμοχώστου κ. Βασιλείου, των γονέων και συγγενών των παιδιών και ενθουσίασε κυριολεκτικά όλους όσους την παρακολούθησαν.

Μέσα από τα δρώμενα της εκδήλωσης, τα παιδιά των Κατηχητικών Συνάξεων του Αγίου Γεωργίου Παραλιμνίου, ευχήθηκαν «η ανατολή του καινούργιου χρόνου φωτισμένη από το αστέρι των Μάγων να οδηγήσει τα βήματα μας στο δρόμο όπου σκορπίζεται παντού το θείο φως της αγάπης και η ουράνια καλοσύνη του βρέφους της Βηθλεέμ».

Ευχήθηκαν, επίσης, «ο ενανθρωπήσας Χριστός φωλιάζει στις καρδιές όλων μας για να μπορέσουμε και εμείς να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα της προσφοράς και της αγάπης στον συνάνθρωπό μας και ιδιαίτερα αυτές τις μέρες που πολλά προβλήματα απασχολούν πολλούς από εμάς».

Στον ληκτικό του λόγο ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασίλειος, αφού συνεχάρη, κατ’ αρχήν, όλους και όλες, οι οποίοι συνέβαλαν στην διοργάνωση αυτής της χριστουγεννιάτικης εκδήλωσης επεσήμανε ότι «πέρα από την επιτυχία αυτής της εκδήλωσης φαίνεται πόσο καλή δουλειά γίνεται για το κατηχητικό έργο της ενορίας καθ’ όλη την διάρκεια του έτους».

Ευχήθηκε, τέλος, σε όλους «Καλά Χριστούγεννα, ευλογημένα από το Θεό χρόνια πολλά και σύντομα ο τόπος μας να ξεπεράσει τις οποιεσδήποτε δυσκολίες ούτως ώστε και εκείνοι οι οποίοι έχουν σήμερα ανάγκη στήριξης δικής μας να βρουν από μόνοι τους το δρόμο με την βοήθεια του Θεού, αλλά και βεβαίως σύντομα να γιορτάσουμε τέτοιες μέρες στις κατεχόμενες εκκλησίες και τις κατεχόμενες περιοχές της πατρίδας μας».

Λουκάς Α. Παναγιώτου

Χριστούγεννα και Πεντηκοστή σήμερα στο Παραλίμνι

Όλως ιδιαιτέρως και με κάθε μεγαλοπρέπεια τιμήθηκε η Γέννηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, σήμερα το πρωί, στην Ιερά Μητρόπολη Κωνσταντίας και Αμμοχώστου.

Οι καμπάνες του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Γεωργίου ήχησαν χαρμόσυνα στις 5:00 τα ξημερώματα για να αναγγείλουν το μέγα και χαρμόσυνο γεγονός της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου, ενώ λίγο αργότερα, για να υποδεχτούν τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Κωνσταντίας κ. Βασίλειο, ο οποίος χοροστάτησε στον Όρθρο και προεξήρχε της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας, κατά τη διάρκεια της οποίας χειροτόνησε στον πρώτο βαθμό της ιερωσύνης τον ευλαβέστατο Φίλιππο Φιλίππου.

Ο Διάκονος Φίλιππος σπούδασε την ιερά επιστήμη της Θεολογίας, για αρκετά χρόνια υπήρξε συνεργάτης της Ιεράς Μητροπόλεως Κωνσταντίας και διακρίνεται για την ευλάβεια και τη σεμνότητά του, προσόντα που αναγνώρισε ο Πανιερώτατος και προέβη στη χειροτονία του.

Πλήθος πιστών συμμετείχαν στη σημερινή διπλή χαρά της εορτής της του Χριστού Γεννήσεως, τη Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία και τη χειροτονία, προσευχόμενοι για το νέο ιεροδιάκονο να ευαρεστήσει το Θεό και τους ανθρώπους.

Ο Κωνσταντίας Βασίλειος, αναφερόμενος στον προσερχόμενο προς χειροτονία ευλαβέστατο υποδιάκονο Φίλιππο, μεταξύ άλλων εξέφρασε τη διπλή χαρά της ημέρας, καθώς και για την τεράστια ευθύνη που από σήμερα ο χειροτονούμενος έχει απέναντι στον Θεό και τους ανθρώπους και του ευχήθηκε καλή διακονία στον αμπελώνα του Κυρίου.

«Σήμερα έχουμε διπλή χαρά, πρώτα γιατί γιορτάζουμε την ενανθρώπιση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και δεύτερον γιατί αυτή την επίσημη ημέρα τελούμε τη χειροτονία του ευλαβέστατου Φιλίππου σε διάκονο. Έτσι και για σένα, ευλαβέστατε υποδιάκονε Φίλιππε, η ημέρα αυτή είναι ημέρα διπλής χαράς, γιατί σε αξίωσε ο Θεός να λάβεις τον πρώτο βαθμό της ιερωσύνης τη γενέθλιο ημέρα του Ιησού Χριστού», τόνισε ο Πανιερώτατος.

«Για σένα αυτή η ημέρα υποδιάκονε Φίλιππε είναι μια άλλη κλήση του αγγέλου του Θεού, γιατί καλείσαι αυτή την ημέρα όχι να πας απλώς στη Βηθλεέμ, αλλά να εισέλθεις εις τα ενδότερα του ιερού θυσιαστηρίου για να συναντήσεις εκεί τον Χριστό πάνω στην Αγία Τράπεζα, που η Αγία Τράπεζα δεν είναι τίποτε άλλο παρά το Σπήλαιο και η Φάτνη, είναι ο Γολγοθάς, είναι ο Τάφος του Χριστού και ο χώρος της Ανάστασης του. Είναι το θυσιαστήριο της Εκκλησίας το επίγειο και το ουράνιο θυσιαστήριο και εκεί καλείσαι και εσύ, όπως οι ποιμένες να ανακαλύψεις το Χριστό και να τον θέσεις μέσα στην ψυχή σου, για να μπορείς να διακονείς τα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας», πρόσθεσε.

«Εμείς δεν έχουμε τίποτε άλλο να προσθέσουμε, θα επικαλεστούμε εντός ολίγου, εντός του ιερού βήματος την Χάρη του Αγίου και τελεταρχικού Πνεύματος, ούτως ώστε να σε ενδυναμώνει για το έργο το οποίο καλείσαι από τον Θεό, το έργο της Εκκλησίας, το έργο του αμπελώνος Κυρίου. Άλλωστε, η μέχρι τούδε πολιτεία σου ως απλού, πιστού μέλους της Εκκλησίας απέδειξε το ήθος σου και την εκκλησιαστική σου συνείδηση. Και ως συνεργάτης μας στην Ιερά Μητρόπολη, αλλά γενικότερα η συμπεριφορά σου και ο βίος σου αποδεικνύουν αυτή την μεγάλη κλήση που σου έχει απευθύνει ο Θεός, για να λάβεις το πρώτο αξίωμα της ιερωσύνης, τον βαθμό του διακόνου», υπογράμμισε ο Πανιερώτατος.

Κλείνοντας τον σύντομο λόγο και τις πατρικές νουθεσίες του προς τον νεοχειροτονηθέντα διάκονο, ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι «η Χάρις του Αγίου Πνεύματος θα σου προσφέρει την δύναμη, ούτως ώστε να εκπληρώσεις το έργο για το οποίο καλείσαι».

Λουκάς Α. Παναγιώτου

Πρόσκληση σε πνευματική και εθνική εγρήγορση από τον Κύπρου Χρυσόστομο

Με ιερή κατάνυξη και ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάστηκε το κοσμοσωτήριο γεγονός της ενανθρωπίσεως του Θεού Λόγου στη Λευκωσία. Το πρωί τελέστηκε, με τη δέουσα μεγαλοπρέπεια, στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωάννου, ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων, προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου, με τη συμμετοχή του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Μεσαορίας κ. Γρηγορίου.

Στην Εγκύκλιό του, προς το Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Αγιωτάτης Αποστολικής Εκκλησίας της Κύπρου, η οποία αναγνώσθηκε σήμερα σε όλους τους ναούς της ελεύθερης Κύπρου, ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, αφού τονίζει ότι «η ενανθρώπηση του Θεού είναι το μεγαλύτερο θαύμα των αιώνων», υποδεικνύει πως «από την εντρύφηση στο θεολογικό βάθος του μυστηρίου των Χριστουγέννων, μας προσγειώνει η σημερινή τραγική πραγματικότητα την οποία βιώνει η πατρίδα μας».

Ο Μακαριώτατος επισημαίνει ότι «η οικονομική δυσπραγία δεν είναι, δυστυχώς, η μόνη ούτε και η μεγαλύτερη θλίψη που ενέσκηψε στην ιδιαίτερη πατρίδα μας. Το εθνικό μας πρόβλημα όχι μόνο παραμένει άλυτο, αλλά και περιπλέκεται από τις δολοπλοκίες και τα συμφέροντα των ισχυρών της γης. Η Τουρκία προωθεί με κυνικότητα τον μόνιμο και αμετάθετο στόχο της, που δεν είναι άλλος από την κατάληψη και τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου. Κι ένα μέρος του λαού μας, ως μη όφειλε, απέκαμε στα μισά του δρόμου και συντάσσεται με την κατοχική δύναμη, φτάνοντας σε πράξεις εσχάτης προδοσίας, ξεπουλώντας στον κατακτητή τις κατεχόμενες περιουσίες του, δίνοντάς του έτσι κάλυψη νομιμοφάνειας, για επίτευξη της τουρκοποίησης του τόπου μας».

«Οφείλουμε να συνέλθουμε και να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας. Να εντείνουμε την ακοή μας και να ενωτισθούμε τις φωνές των προγόνων μας. Ως έθνος περάσαμε από πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες. Κι όχι μόνο επιβιώσαμε, αλλά και μεγαλουργήσαμε», πρόσθεσε.

«Στις δύσκολες συγκυρίες του έθνους μας, η πίστη στο Θεό και η αγάπη στην πατρίδα υπήρξαν οι κινητήριες δυνάμεις του λαού μας», σημείωσε ο Κύπρου Χρυσόστομος, καλώντας στη συνέχεια όλους «σε πνευματική και εθνική εγρήγορση».

«Σε πείσμα όλων των δεδηλωμένων εχθρών μας, αλλά και όσων ποντιοπιλατικά παρακολουθούν, για σαράντα χρόνια, το δράμα μας καθώς και εκείνων που, ενώ από τη θέση τους θα ’πρεπε να υπερασπίζονται αρχές και αξίες, προάγουν τις θέσεις της Τουρκίας, θα πρέπει να μείνουμε αμετακίνητοι προασπιστές της γης και των δικαίων μας», είπε.

Ο Αρχιεπίσκοπος κάλεσε την Κυβέρνηση, την πολιτική ηγεσία και όσους υπεύθυνα χειρίζονται το εθνικό μας θέμα να εντείνουν τις προσπάθειές τους για εξασφάλιση των δικαιωμάτων του κυπριακού λαού και «να επιμείνουν αταλάντευτα στις παγκόσμια αναγνωρισμένες αρχές δικαίου, ως βάσης για την επιδιωκόμενη λύση».

«Η πείρα σαράντα χρόνων κατοχής και συνεχών υποχωρήσεων μας δίδαξε ότι οι υποχωρήσεις δεν εξευμενίζουν τον κατακτητή. Άλλες υποχωρήσεις θα μας οδηγήσουν στην πλήρη και μόνιμη καταστροφή», υπογράμμισε.

Καταλήγοντας, ο Προκαθήμενος της Εκκλησία της Κύπρου, υπέδειξε ότι «η σημερινή μεγάλη εορτή μας υπενθυμίζει ότι οφείλουμε να αγωνιζόμαστε για την προάσπιση και ανάκτηση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειάς μας, που είναι γνωρίσματα της «κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ» δημιουργίας μας. Ο αγώνας στον οποίο καλούμαστε, αποτελεί υποχρέωσή μας και προς τον Θεό και προς την πατρίδα μας».

Λουκάς Α. Παναγιώτου

Η εις Πρεσβύτερον χειροτονία του Αρχιδιακόνου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων π. Αθανασίου

Τήν νύκτα τοῦ Σαββάτου πρός Κυριακήν, 8ης πρός 9ην /22ας πρός 23ηνΔεκεμβρίου τοῦ 2013, συνῳδά ἀποφάσει τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἔλαβε χώραν εἰς τήν θ. Λειτουργίαν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον ἡ χειροτονία εἰς Πρεσβύτερον τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Ἀθανασίου, Παραδραγουμάνου, ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἠσυχίου.

Πρό τῆς χειροτονίας ὁ χειροτονῶν Μητροπολίτης ἀπηύθυνε λόγους πατρικούς καί νουθεσίας πρός τόν χειροτονούμενον διά τήν  ὑψίστην σημασίαν τοῦ μυστηρίου τῆς ἱερωσύνης, διά τήν τιμήν, τῆς ὁποίας ἀξιοῦται τήν εὐθύνην.

Πρός τόν χειροτονούμενον ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος εἶπε τούς κάτωθι συμβουλευτικούς ἐκ καρδίας λόγους:

«Ἀγαπητέ Ἀρχιδιάκονε Ἀθανάσιε,

Μεγάλη καί εὔσημος ὄντως ἡ σήμερον ἡμέρα διά σέ, ὅτε σεπτῇ ἀποφάσει τοῦ φιλοστόργου ἡμῶν Πατρός καί Πατριάρχου κ.κ. Θεοφίλου Γ΄ καί συνοδικῇ διαγνώμῃ, καταξιοῦσαι νῦν, τῆς ὑψίστης τιμῆς, τῆς εἰς Πρεσβύτερον χειροτονίας.

Μετά περισσῆς ἀγάπης πρός τόν Κύριον καί Σωτῆρα ἡμῶν Χριστόν καί ὁλοθύμου ἀφοσιώσεως πρός τήν Ἁγιωτάτην ἡμῶν Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν, ἐγκαταλείψας γονεῖς, ἀδελφούς, συγγενεῖς, καί φίλους ἦλθες εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, προκειμένου νά ἀφιερώσῃς τόν ἑαυτόν σου καί νά ὑπηρετήσῃς μέ ὅλας σου τάς δυνάμεις τά Πανάγια τοῦ Κυρίου ἡμῶν σκηνώματα, τά ὁποῖα -συνδεόμενα μέ τήν ἐπί γῆς παρουσίαν τοῦ Λυτρωτοῦ ἡμῶν- ἀναβλύζουν νάματα ζῶντα καί χάριν θεϊκήν, παρέχοντα ποταμούς εὐλογίας, εἰς τούς προσερχόμενους ἐν πίστει, πρός προσκύνησιν αὐτῶν.

Κατά τό χρονικόν διάστημα τῆς παρουσίας σου ὡς Διακόνου, Ἀρχιδιακόνου, Παραδραγουμάνου καί Εἰσηγητοῦ τοῦ ἰδιαιτέρου γραφείου τοῦ Μακαριωτάτου, εἰς τό Παλαίφατον ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων Πατριαρχεῖον, ἐπέδειξας ὑπακοήν ἀρίστην, προθυμίαν ὑποδειγματικήν εἰς τήν ἐκτέλεσιν τῶν καθηκόντων σου καί σεβασμόν πρός τούς Ἁγιοταφίτας Ἀδελφούς, ἀνεξαρτήτως βαθμίδος.

Διά τοῦτο καί ἐντός μικροῦ διαστήματος πληρώσας χρόνους μακρούς, ἀξιοῦσαι σήμερον -τῇ χάριτι τοῦ Παναγίου Τάφου- τῆς εἰσδοχῆς σου εἰς τόν δεύτερον βαθμόν τῆς Ἱερωσύνης.

Εἶμαι, πλέον, βέβαιος περί τῶν πολλῶν καί ποικίλων συναισθημάτων, τά ὁποῖα διακατέχουν καί κατακλύζουν τήν εὐγενῆ σου ψυχήν καί καρδίαν.

Τήν χαράν καί τήν ἀγαλλίασιν, διαδέχονται ο φόβος καί τό δέος, καθότι ἀσφαλῶς συναισθάνεσαι τό μέγεθος τῆς εὐθύνης, τήν ὁποίαν ἀναλαμβάνεις. Μή δειλιᾷς ὅμως, ἀλλά θάρσει τῷ εὐεργέτῃ Χριστῷ, τόν Ὁποῖον -ἀπό τῆς σήμερον- θά ὑπηρετῇς πλέον, ἐνεργῶς.

Μέ ταπεινόν φρόνημα, ἀντίκρυσον τόν ἐπί Σταυροῦ τάς χεῖρας Τείναντα, ἐξ ἀρρήτου ἀγάπης πρός τό γένος τῶν ἀνθρώπων. Οὗτὸς ἐστιν ἡ παρηγορία καί ἡ δύναμις ἡμῶν. Εἰς Αὐτόν μόνον ἐλπίζομεν, διά τοῦτο καί νά προσπαθῇς – δι’ ὅλης σου τῆς βιοτῆς-νά ἀκολουθῇς τῷ παραδείγματι Αὐτοῦ, ὡς ἀσφαλοῦς τύπου καί ὑπογραμμοῦ τῆς σωτηρίας.

Αἱ ἀσθενεῖς σου δυνάμεις σέ ἐπηρρεάζουν, ὥστε νά θεωρῇς δυσβάστακτον τό τόλμημα. Ἔχε, ὅμως, πρό ὀφθαλμῶν πάντοτε καί τεῖνον εὐήκοον τό οὗς, εἰς τά ἀλάνθαστα λόγια τοῦ Κυρίου, φιλάνθρώπως λέγοντος ἡμῖν: «Ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστίν». Διά τοῦτο, πρόσελθε ἐν νηφούσῃ διανοίᾳ, οὐ μήν ἀλλά καί συντετριμμένῃ καρδίᾳ, ἵνα λάβῃς ὑπό τῶν ἀναξίων χειρῶν μου, τήν χάριν τοῦ Πανσθεργοῦ Παναγίου Πνεύματος, τοῦ διέποντος καί διαφυλάσσοντος τήν στρατευομένην τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν.

Αἱ εὐχαί τοῦ Μακαριωτάτου ἡμῶν Πατρός καί Πατριάρχου, τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου καί πάντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀδελφῶν σου, σε συνοδεύουν πάντοτε, ἰδίᾳ δέ, κατά τήν εὔσημον ταύτην καί ἱεράν στιγμήν τῆς ζωῆς σου.

Εὔχομαι ὅπως, ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, σέ διαφυλάττῃ πᾶσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου. ΑΜΗΝ᾽.

Τό μυστήριον εξετελέσθη συλλειτουργούντων τοῦ Γέροντος τοῦ χειροτονουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου, τοῦ πρῴην Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου καί ἄλλων Πατέρων καί συμπροσευχομένων τῆς κ. Ἁσπασίας Μήτση ἐκπροσώπου τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα, τῶν γονέων, τῶν γνωστῶν καί ἄλλων συγγενῶν τοῦ χειροτονουμένου, ἱκανῶν Ἁγιοταφιτῶν καί εὐλαβῶν προσκυνητῶν, πάντων ἀναφωνούντων τό «ἄξιος».

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας, ὁ χειροτονηθείς π. Ἀθανάσιος ἐδέχθη φιλοφρόνως πάντας διά κέρασμα εἰς τό Γραφεῖον τοῦ Γέροντος Σκευοφύλακος Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου καί ἐδέχθη τάς εὐχάς πάντων διά ἀφοσιωμένην καί ἁγιασμένην διακονίαν.

Πηγή: Ἀρχιγραμματεία Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων