Αρχιεπισκοπική Εγκύκλιος για το Πάσχα

†ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ἐλέῳ Θεοῦ, Ἀρχιεπίσκοπος

Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου.

Παντί τῷ Χριστεπωνύμῳ Πληρώματι

τῆς Ἁγιωτάτης Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου,

Χάριν, εἰρήνην καί εὐλογίαν παρά τοῦ ἐνδόξως ἐκ νεκρῶν

Ἀναστάντος Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Χριστὸς Ἀνέστη»!

Τὰ ἀσφαλιστικὰ μέτρα τὰ ὁποῖα ἐξέφραζαν τὴν κακία τῶν σταυρωτῶν ἀπεδείχθησαν μάταια. Σφραγίδες καὶ φρουρὲς διελύθησαν. Καὶ ὁ Χριστὸς «τοὺς ἐχθροὺς ἐν Σταυρῷ πατάξας ὡς Θεὸς ἀνέστη τριήμερος».

Οἱ ἄνθρωποι ἐξεδήλωσαν τὸ μίσος καὶ τὴ μανία τους μὲ τὸν σταυρό. Ἐκεῖνος, ὅμως, ἔφτασε διὰ τοῦ σταυροῦ στὴν Ἀνάσταση, διὰ τοῦ Πάθους στὴ δόξα, διὰ τῆς θυσίας στὸν θρίαμβο.

«Χαρᾶς εὐαγγέλια ἐκ τοῦ ἀγγέλου δεξάμενοι», διακηρύσσουμε κι ἐμεῖς, μαζὶ μὲ τὶς Μυροφόρες γυναῖκες καὶ τὰ ἑκατομμύρια τῶν πιστῶν, ποὺ κατακλύζουν ἀπόψε μὲ τὶς λαμπάδες στὸ χέρι τοὺς ναούς, ὅτι «ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως», προσβλέποντας καὶ στὴ δική μας ἀνάσταση. «Ἀπαρχὴ Χριστός, ἔπειτα οἱ Χριστοῦ» (Α΄ Κορ. ιε΄ 23).

Μέσα στὸ ἄγχος καὶ τὴν παγκόσμια ἀναστάτωση, ποὺ προκαλεῖται ἀπὸ πολέμους καὶ τρομοκρατικὲς πράξεις, τὴν ταλαιπωρία χιλιάδων περιπλανωμένων ἀνθρώπων καὶ τὸν εὐτελισμὸ τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, ἔρχεται ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ νὰ μᾶς ὑπενθυμίσει τὶς βασικὲς ἀρχὲς τῆς πίστης μας καὶ νὰ μᾶς καλέσει σὲ ἀναθεώρηση τῶν προτεραιοτήτων μας. Ἀναλογιζόμενοι ὑπὲρ ποίων ὁ Χριστὸς ἀπέθανε, κατανοοῦμε τὴν ἀξία μας ὡς ἀνθρώπων καὶ ἀξιολογοῦμε τὸ μέγεθος τῆς εὐεργεσίας. Μὲ τὴν Ἀνάσταση, γιὰ πρώτη φορά στὴν ἱστορία, ὄχι μιὰ ἁπλὴ διδασκαλία, ἀλλὰ ἡ ἴδια ἡ ἀδιαμφισβήτητη πράξη τοῦ Θεοῦ, δίνει ἀπάντηση στὸ προαιώνιο ἐρώτημα τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸ γεγονὸς τοῦ θανάτου. Ἡ Ἀνάσταση καταλύει τὴν ἀνισορροπία, ἡ ὁποία ὑπῆρχε μεταξὺ ἀνθρώπου καὶ θανάτου, ἐξουθενώνει τὸν τελευταῖο καὶ τὸν μετασχηματίζει σέ σταθμὸ ζωῆς. Ὁ διερχόμενος ἀπὸ τὸν σταθμὸ αὐτὸ δὲν ἐξαφανίζεται. Ἀλλάζει τρόπον ὕπαρξης. Εἰσέρχεται σὲ νέα ζωή.

Ἔτσι, μὲ τὴν Ἀνάστασή του ὁ Χριστὸς μᾶς χάρισε μιὰν ἄλλη θεώρηση τῶν ἐγκοσμίων. Τὰ ὅρια τοῦ κόσμου ἐκτείνονται πλέον πέρα ἀπὸ τὴν ὑλικὴ πραγματικότητα. Κι ἐμεῖς ἀποβλέπουμε καὶ προετοιμαζόμαστε γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Μέσα ἀπὸ τὴν ἀναστάσιμη προοπτική, κατὰ τὴν ὁποία παρόντα καὶ μέλλοντα ἀποτελοῦν μιὰ συνέχεια, οἱ θλίψεις ἀντιμετωπίζονται ὡς παροδικές, ὅπως καὶ στὴν πραγματικότητα εἶναι, ἀφοῦ ἤδη εἰσήλθαμε στὴν «ἀνέσπερον βασιλείαν» τοῦ Χριστοῦ. Ἡ νίκη Ἐκείνου καθίσταται νίκη καὶ κάθε ἀνθρώπου ποὺ ὑπομένει τὶς θλίψεις «ἐν τῷ ὀνόματι Αὐτοῦ»!

Ὅσοι, λοιπόν, νομίζουμε πὼς ἐγκαταλειφθήκαμε ἀπὸ τὸν Θεὸ πάνω στὸν σταυρὸ τῶν θλίψεων, ἂς συνειδητοποιήσουμε τὴ μοναδικὴ αὐτὴ ἀλήθεια καὶ ἂς ἀκούσουμε σήμερα τὸ ἐλπιδοφόρο μήνυμα τοῦ ἀγγέλου: «Θρήνου ὁ καιρὸς πέπαυται∙ μὴ κλαίετε». Ὅσο βαριὰ κι ἂν φαίνεται ἡ θλίψη καὶ ὅσο μακροχρόνιος καὶ ἂν εἶναι ὁ Γολγοθάς, μέσῳ αὐτῶν ὁ Θεὸς ἀπεργάζεται τὴ σωτηρία μας, μᾶς ὁδηγεῖ εἰς «ἄλλην βιοτήν, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν».

Εὔλογα, ὡς ἐκ τούτου, ἡ Ἐκκλησία καλεῖ σήμερα ὅλη τὴν κτίση σὲ πνευματικὴ ἀγαλλίαση. «Οὐρανοὶ μὲν ἐπαξίως εὐφραινέσθωσαν, γῆ δὲ ἀγαλλιάσθω, ἑορταζέτω δὲ κόσμος ὁρατὸς τε ἅπας καὶ ἀόρατος∙ Χριστὸς γὰρ ἐγήγερται, εὐφροσύνη αἰώνιος».

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἡ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως ἐπισκιάζεται καὶ φέτος, γιά μᾶς, ἀπὸ τὰ δεινὰ τῆς κατοχῆς καὶ τὶς διαγραφόμενες ζοφερὲς προοπτικές τοῦ ἐθνικοῦ μας θέματος. Τὸ μήνυμα, ὡστόσο, τῆς Ἀναστάσεως ἐνισχύει καὶ χαλυβδώνει τὴ θέλησή μας γιὰ ἀγώνα.

Ἂν τὰ 42 χρόνια της κατοχῆς γιὰ κάποιους ἄλλους φαίνονται πολλά, οἱ Ἕλληνες ποὺ μετροῦμε τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια στὸν τόπο αὐτό, ἔχουμε ἄλλη μονάδα μέτρησης τοῦ χρόνου, πολὺ μεγαλύτερη ἀπὸ τὸ βιολογικὸ ὅριο μιᾶς γενεᾶς. Τὴ σκυτάλη ποὺ πήραμε ἀπὸ τὸν Τεῦκρο καὶ τὸν Ἀγαπήνορα, τὸν Εὐαγόρα καὶ τὸν Ὀνήσιλλο, τὸν Αὐξεντίου καὶ τὸν Μάτση θὰ τὴν παραδώσουμε ὁπωσδήποτε στὶς ἑπόμενες γενιές, ὅσος χρόνος κι ἂν χρειασθεῖ. Τὸ χρέος μας εἶναι ξεκάθαρο: νὰ περιφρουρήσουμε τὴν τιμὴ καὶ τὴν ἐθνικὴ ἀξιοπρέπειά μας καὶ νὰ ἀνακτήσουμε τὴν ἐλευθερία τῆς πατρίδας μας. Γιὰ ὅσο χρόνο ἡ μισὴ πατρίδα μας παραμένει ὑπὸ κατοχὴ καὶ ἡ ὑπόλοιπη κινδυνεύει, δὲν ἔχουμε τὸ δικαίωμα ἐπανάπαυσης καὶ ὀλιγωρίας.

Ὡς Ἐκκλησία θεωροῦμε καθῆκον μας νὰ ἀγρυπνοῦμεν «ἐπὶ τῆς θείας φυλακῆς» τοῦ ἐθνικοῦ μας θέματος καὶ νὰ ὑποδεικνύουμε τὰ δέοντα στοὺς ἄρχοντες καὶ στὸν λαό μας. Καὶ ὀφείλουμε, πρῶτα, νὰ ἔχουμε διδαχθεῖ ἀπὸ τὰ παθήματά μας καὶ νὰ μποροῦμε νὰ διακρίνουμε τοὺς στόχους καὶ τὶς ἐπιδιώξεις τῆς κατοχικῆς δύναμης. Μόνο ἔτσι θὰ μποροῦμε νὰ προγραμματίζουμε σωστὰ τὸν ἀγώνα μας. Δὲν θὰ πρέπει πιὰ νὰ ἔχουμε ψευδαισθήσεις, ἀποδίδοντας στὴν Τουρκία καλὴ θέληση γιὰ ἐξεύρεση βιώσιμης λύσης τοῦ προβλήματός μας. Αὐτὸ ποὺ ξεκάθαρα ἐπιδιώκει τώρα ἡ Τουρκία εἶναι ἡ ἀναγνώριση καὶ νομιμοποίηση τῆς διχοτόμησης, ποὺ ἔχει πετύχει ἐπὶ τοῦ ἐδάφους, ἀπὸ τὴ μιὰ, καὶ ἡ συγκυριαρχία σ’ὁλόκληρη τὴν Κύπρο ἀπὸ τὴν ἄλλη, μὲ μόνιμο, τελικὸ στόχο, τὴν κατάληψη καὶ τουρκοποίηση ὁλόκληρης τῆς Κύπρου. Μόλις πρόσφατα μᾶς ὑπενθύμισε τὴν τακτική της ἡ κατοχικὴ δύναμη. Ἀπὸ τὴ μιὰ κατέχει τὸ βόρειο τμῆμα τῆς πατρίδας μας καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἀπειλεῖ καὶ ἐκβιάζει γιὰ δῆθεν δικαιώματά της στὸν ὑποθαλάσσιο πλοῦτο τῶν ἐλεύθερων περιοχῶν. Θὰ ἦταν ἐσχάτη ἀφέλεια νὰ πιστεύουμε ὅτι ἡ Τουρκία θὰ σεβαστεῖ, χωρὶς νὰ ἐξαναγκαστεῖ πρὸς τοῦτο, τὰ δικαιώματα τοῦ γηγενοῦς πληθυσμοῦ τῆς νήσου καὶ θὰ παύσει νὰ προωθεῖ μέτρα ποὺ παγιώνουν τὸν στρατηγικὸ ἔλεγχό της πάνω σ’ὁλόκληρη τὴν Κύπρο.

Τὰ τόσα χρόνια ἄγονου διαλόγου ἀπέδειξαν ὅτι ἡ Τουρκία θέλει τὸν διάλογο ὅπως αὐτὸς γίνεται σήμερα γιὰ νὰ θέτει, μέσῳ τῶν ἐδῶ ἐκπροσώπων της, νέες διεκδικήσεις καὶ γιὰ νὰ παραμένει ἡ ἴδια στὸ ἀπυρόβλητο. Πιστεύουμε ὅτι δὲν ὑπάρχουν περιθώρια οὔτε γιὰ ἄλλες ὑποχωρήσεις, οὔτε γιὰ ἄλλους πειραματισμούς.

Ἔχουμε τὴ γνώμη ὅτι τὰ περὶ «κόκκινων γραμμῶν» ποὺ ἀκούονται ἀπὸ διάφορες κατευθύνσεις στὴν πλευρὰ μας, καὶ οἱ ὁποῖες μετακινήθηκαν ἀπὸ μᾶς πολλὲς φορὲς μέχρι σήμερα, προκαλοῦν ζημιὰ στὸ πρόβλημά μας. Ἡ δημοσιοποίηση προθέσεων ὑποχώρησης, ὅσο διαρκοῦν οἱ διαπραγματεύσεις, εἶναι πασίδηλο ὅτι ὑπονομεύουν τὴ διαπραγματευτικὴ μας θέση. Γιὰ νὰ εἴμαστε πειστικοὶ σὲ φίλους καὶ ἐχθροὺς θὰ πρέπει νὰ καταστήσουμε σαφὲς ὅτι ἡ λύση ποὺ θὰ ἀποδεκτοῦμε, δὲν θὰ πρέπει νὰ ἀφίσταται τῶν δικαιωμάτων ποὺ ἀπολαμβάνουν ὅλοι οἱ ἄλλοι Εὐρωπαῖοι, οὔτε καὶ νὰ θέτει σὲ κίνδυνο τὸ μέλλον τοῦ Ἑλληνισμοῦ στὴν Κύπρο. Αὐτὸ συνεπάγεται, ἀσφαλῶς, τὴν ἀποχώρηση ὅλων τῶν ἐποίκων καὶ ὅλων τῶν τουρκικῶν στρατευμάτων ἀπὸ τὸν τόπο μας.

Μέσα σ’ αὐτὰ τὰ πλαίσια τοῦ ἀγώνα μας εἶναι ἀνάγκη νὰ ζητήσουμε ἐπιτακτικὰ τὴ βοήθεια τῶν ἑταίρων μας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Ἡ βοήθεια ποὺ ἀναμένουμε ἀπ’ αὐτοὺς εἶναι ἡ αὐστηρὴ ἐφαρμογὴ τῶν ἀρχῶν τῆς Ἕνωσης. Οἱ ἀρχὲς αὐτὲς δὲν ἐπιτρέπουν οὔτε ἐκπτώσεις καὶ καταπάτηση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων στὴν Κύπρο, μὲ τὸ τέχνασμα τοῦ πρωτογενοῦς Εὐρωπαϊκοῦ δικαίου, οὔτε ἀπρόσκοπτη συνέχιση τῶν ἐνταξιακῶν διαδικασιῶν μὲ μιὰ χώρα, ἡ ὁποία δὲν ἐφαρμόζει τὶς ὑποχρεώσεις ποὺ ἀνέλαβε, καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ κατέχει τὴ μισὴ πατρίδα μας.

Μ’ αὐτὲς τὶς σκέψεις ἀπευθύνουμε καὶ πάλι πρὸς ὅλους τὸν ἀναστάσιμο χαιρετισμό: «Χριστὸς Ἀνέστη»! Χαιρετίζουμε, ἰδιαίτερα μὲ πατρικὴ ἀγάπη, ὅσους βιώνουν εἰσέτι τὸ ἄλγος τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, τοὺς συγγενεῖς τῶν πεσόντων καὶ τῶν ἀγνοουμένων μας, τοὺς ἐγκλωβισμένους καὶ τοὺς πρόσφυγες, καθὼς καὶ ὅσους ὑποφέρουν ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ ὕφεση, ποὺ ἔπληξε τὸν τόπο μας.

Ἐπαναλαμβάνουμε πρὸς ὅλους τὸ μεγάλο μήνυμα τῆς σημερινῆς μέρας, ὅτι οἱ θλίψεις καὶ οἱ ταλαιπωρίες εἶναι προσωρινές. Ἡ δύναμη τοῦ κακοῦ καὶ τῶν ἀντίθεων δυνάμεων εἶναι παροδική. Κύριος τοῦ κόσμου καὶ τῆς ζωῆς μας εἶναι ὁ Ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν.

Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰώνας. Ἀμήν!

Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Κύπρου,

Ἅγιο Πάσχα 2016.

Διάπυρος ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι εὐχέτης

+ Ο Κύπρου Χρυσόστομος