Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Τα πτερόεντα δώρα


Ξένος τοῦ κόσμου καὶ τῆς σαρκός, κατῆλθε τὴν παραμονὴν ἀπὸ τὰ ὕψη, συστείλας τὰς πτέρυγας ὅπως τὰς κρύπτῃ, θεῖος ἄγγελος. Ἔφερε δῶρα ἀπὸ τὰ ἄνω βασίλεια διὰ νὰ φιλεύσῃ τοὺς κατοίκους τῆς πρωτευούσης. Ἦτον ὁ καλὸς ἄγγελος τῆς πόλεως.
κράτει ες τν χεῖρα ν στρον κα π το στέρνου του παλλε ζω κα δύναμις, κα π τ στόμα του ξήρχετο πνο θείας γαλήνης. Τὰ τρία τατα δρα θελε ν μεταδώσ ες λους σοι προθύμως τ δέχονται.
Εἰσλθεν ν πρώτοις εἰς ν ρχοντικν μέγαρον. Εδεν κε τ ψεδος κα τν σεμνοτυφίαν, τν νίαν κα τ νωφελς τς ζως ζωγραφισμένα ες τ πρόσωπα το νδρς κα τς γυναικός, καὶ κουσε τ δύο τεκνία ν ψελλίζωσι λέξεις ες γνωστον γλσσαν. γγελος πρε τ τρία οράνια δρά του, κα φυγε τρέχων κεθεν.
πγεν ες τν καλύβην πτωχοῦ νθρώπου. νρ λειπεν λην τν σπέραν ες τν ταβέρναν. γυν προσπάθει ν᾿ ποκοιμίσῃ μ λίγον ξηρν ρτον τ πέντε τέκνα, βλασφημοσα μα τν ραν πο εχεν πανδρευθ. Τ μεσάνυχτα πέστρεψεν σύζυγός της· ατ τν βρισε νευρικ μ φωνν ξεαν, κενος τν δειρε μ τν ράβδον τν ζώδη, κα μετ᾿ λίγον ο δύο πλάγιασαν χωρὶς νὰ κάμουν τν προσευχήν των, κα ρχισαν ν ροχαλίζουν μ βαρες τόνους. φυγεν κεθεν γγελος.
νέβη ες μέγα κτίριον πλουσίως φωτισμένον. Ἦσαν κε πολλ δωμάτια μ τραπέζας, κ᾿ πάνω των κυπτον νθρωποι μετροντες διακόπως χρήματα, παίζοντες μ χαρτία. Ὠχρο κα δυστυχες, λη ψυχή των το συγκεντρωμένη ες τν σχολίαν ταύτην. γγελος κάλυψε τ πρόσωπον μ τς πτέρυγάς του δι ν μ βλέπ κ᾿ φυγε δρομαος.
Εἰς τν δρόμον συνήντησε πολλοὺς νθρώπους, λλους ξερχομένους π τ καπηλεα, ονοβαρεῖς, κα λλους κατερχομένους π τ χαρτοπαίγνια, μεθύοντας χειροτέραν μέθην. Τινς εδε ν᾿ σχημονον, κα τινς κουσε ν βλασφημον τν ι-Βασίλην ς πταίστην. γγελος κάλυψε μ τς πτέρυγας τ τα, δι ν μν κού, κα ντιπαρλθεν.
πέφωσκεν δη ἡ πρωία τῆς πρωτοχρονις, κα γγελος δι ν παρηγορηθ, εσλθεν ες μίαν κκλησίαν.
μέσως πλησίον τς θύρας εδεν νθρώπους ν μετρον νομίσματα, μόνον πς δν εχον παιγνιόχαρτα ες τς χερας· κα ες τ βάθος, ντίκρυσεν να νθρωπον χρυσοστόλιστον καὶ μιτροφοροντα ς Μδον σατράπην τς ποχς το Δαρείου, ποιοντα διαφόρους κκισμος κα πιτηδευμένας κινήσεις. Δεξι κα ριστερ λλοι μερικο ψαλλον μ πεπλασμένας φωνάς: Τν Δεσπότην κα ρχιερέα!
γγελος δν ερε παρηγορίαν. Ἐπρε τ πτερόεντα δῶρά του ― τ στρον τ προωρισμένον ν λάμπ ες τς συνειδήσεις, τν αραν, τν κανν δι ν δροσίζ τς ψυχάς, κα τν ζωήν, τν πλασμένην δι ν πάλλ ες τς καρδίας, τάνυσε τς πτέρυγας, κα πανλθεν ες τς ορανίας ψδας.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου