Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου, Ορούντας

Η Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου βρίσκεται στην αριστερή όχθη του ποταμού Σερράχη, δυτικά του χωριού Ορούντα. Στα ανατολικά της είναι ο μεγάλος ευκαλυπτώνας, που δεσπόζει των παλαιών ελαιώνων της περιοχής, δυο-τρεις αμυγδαλιές, λίγα οπωροφόρα και κάποιες μικρές ελιές και χαρουπιές. Προς τα βόρεια φαίνεται επιβλητικός ο Πενταδάκτυλος και νοτιοδυτικά το Τρόοδος.

Τα κτίρια της Μονής είναι πλινθόκτιστα και η εσωτερική αυλή λιθόστρωτη. Στα ανατολικά της είναι ο ναός του Αγίου Νικολάου, κτισμένος με πελεκητούς πωρολίθους στον αρχιτεκτονικό ρυθμό του μονόκλιτου με τρούλλο. Χρονολογικά το παρόν κτίσμα (το οποίο πρέπει να κτίστηκε στα ερείπια προγενέστερου ναού), τοποθετείται στο πρώτο μισό του 16ου αιώνα. Τη χρονολογική τοποθέτηση μαρτυρεί το ανάγλυφο λιοντάρι του Αγίου Μάρκου της Βενετίας που κοσμεί το πάνω μέρος της βόρειας εισόδου του ναού.

Στο εσωτερικό του ναού δεσπόζει το απλό ξυλόγλυπτο τέμπλο με τις πολλές εικόνες και τ' αγιογραφημένα βημόθυρα. Στα δεξιά του είναι το προσκυνητάρι του Αγίου Νικολάου και στ' αριστερά του η πρώτη ιστορηθείσα εικόνα του εξ Ορούντης νέου Ιερομάρτυρος Φιλουμένου.

Σύμφωνα με την παράδοση η Μονή έχει ιστορία πάνω από χίλια χρόνια, η οποία είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την πολυτάραχη ιστορία του νησιού μας. Διά μέσου των αιώνων υπέστη πολλές λεηλασίες και επιδρομές κατακτητών. Κατά την Τουρκοκρατία οι Τούρκοι ερήμωσαν τον χώρο και σκότωσαν τον ηγούμενο ρίχνοντάς τον σε ένα αλακατόλακκο δυτικά της Μονής. Οι Τούρκοι παρέμειναν για αρκετά χρόνια στη Μονή, χρησιμοποιώντας την για τη φύλαξη των προβάτων τους και καλλιεργώντας τα κτήματά της. Στη συνέχεια πούλησαν τη Μονή σε κάποιο μοναχό, τον πατέρα Παΐσιο από το Νικητάρι, ο οποίος το δώρισε στην Μητρόπολη Κερύνειας. Για πολλά χρόνια η Μονή μεταβιβαζόταν από τον ένα ενοικιαστή στον άλλο με αποτέλεσμα να παραδοθεί στη φθορά του χρόνου.

Μετά το 1973 η Μονή περιήλθε στη δικαιοδοσία της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου και το 1994 άρχισε η ανακαίνισή της με πρωτοβουλία των κατοίκων του παρακείμενου χωριού Ορούντα. Με τη συνεργασία του Τμήματος Αρχαιοτήτων άρχισαν να εργάζονται αφιλοκερδώς κόβοντας πλινθάρια, κουβαλώντας πέτρες από τον ποταμό και κατασκευάζοντας δεσμίδες καλαμιών για τις στέγες. Μετά από 4 χρόνια, μικρό τμήμα της Μονής είχε αναπαλαιωθεί σύμφωνα με το αρχικό οικοδόμημα.

Με την ενθρόνισή του ο νέος Μητροπολίτης Μόρφου κ.κ. Νεόφυτος (στις 13 Σεπτεμβρίου του 1998) στον ενθρονιστήριο λόγο του ανέφερε τα εξής:

«Η προσευχή και η νηστεία, η λειτουργική και η φιλανθρωπική ζωή, αυτά είναι τα κύρια μέσα της Ορθοδοξίας, με τα οποία επιδρά αναγεννητικά πάνω στους ανθρώπους. Μεγάλη ευλογία και βοήθεια για εμπέδωση αυτού του ασκητικού ήθους της Ορθοδοξίας, είναι η επάνδρωση των Μονών της Μητροπόλεώς μας με μοναχούς και μοναχές. Είναι κρίμα σε μια Μητρόπολη σαν την Ιερά Μητρόπολη Μόρφου, με τις αρχαιότερες και ωραιότερες βυζαντινές εκκλησίες και Μονές, να απουσιάζει η ζωντανή ασκητική παρουσία των μοναχών, που σιωπηρά διαλαλούν «ο χρόνος του βίου τρέχει τι μάτην ταραττώμεθα».

Η μεγαλύτερή μου χαρά αλλά και αίσθηση πνευματικής ασφάλειας για τους κατοίκους της Μητροπόλεώς μας θα είναι η ίδρυση και η λειτουργία τέτοιων ασκητικών κέντρων».

Έτσι την αποπεράτωση του έργου ανέλαβε η Ιερά Μητρόπολις Μόρφου, με σκοπό την αναβίωση της Μονής ως κοινοβίου μοναζουσών, και άρχισε το σχεδιασμό για την επέκτασή της με ανέγερση νέας πτέρυγας. Μετά από 3 χρόνια το όραμα του επισκόπου βρήκε τόπο και τρόπο στην ανακαινισθείσα Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου.

Την 4 ην Ιουνίου 2001, εορτή του Αγίου Πνεύματος, εγκατεβίωσε στη Μονή αδελφότητα 5 μοναζουσών με προϊσταμένη τη μοναχή Ιουστίνη και τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεστώτος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ.κ. Νεοφύτου. Αυτή ήταν η πρώτη μέρα επαναλειτουργίας της Μονής μετά από διάστημα δύο αιώνων και η επιλογή της ημέρας δεν ήταν τυχαία, καθώς ο σκοπός της ζωής κάθε ανθρώπου είναι ο αγιασμός του με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Η αναβίωση της Μονής διακονεί τις πνευματικές ανάγκες των κατοίκων των γύρω χωριών, αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Λευκωσίας. Στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου μοναχές και προσκυνητές, βιώνουν την ιδιαίτερη ευλογία της ανασυστάσεως μιας αρχαίας Μονής. Οι πιστοί μετέχουν στις καθημερινές ακολουθίες που τελούνται στη Μονή σύμφωνα με το μοναχικό τυπικό. Έρχονται στις παρακλήσεις, στις αγρυπνίες, εξομολογούνται στον πνευματικό που σε τακτική βάση στέλλει στη Μονή η Ιερά Μητρόπολη Μόρφου. Βρίσκουν ένα χώρο πνευματικής ασφάλειας και ησυχίας που τόσο έχουν ανάγκη στο σημερινό θορυβώδη κόσμο.

Πηγή: ιστοσελίδα Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου