Η γιορτή των Τριών Ιεραρχών στην Ιερά Αρχιεπισκοπή

Με την ευκαιρία της εορτής των Τριών Ιεραρχών και της ημέρας των Ελληνικών Γραμμάτων, Εκκλησία και Πολιτεία, τίμησαν τη μνήμη όλων των Ιδρυτών, Ευεργετών, Σχολικών Εφόρων, Υπουργών Παιδείας, Εκπαιδευτικών και Σχολικών Υπαλλήλων των Σχολείων Λευκωσίας.

Το μνημόσυνο τελέστηκε στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωάννη στη Λευκωσία, προϊσταμένου του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. κ.  Χρυσοστόμου, παρουσία του Υπουργού Παιδείας, εκπροσώπων κομμάτων και φορέων, των στρατιωτικών, εκκλησιαστικών και δημοτικών αρχών, του ακαδημαϊκού κόσμου και εκπαιδευτικών.

Στον επιμνημόσυνο λόγο του ο Υπουργός Παιδείας Κυριάκος Κενεβέζος αναφέρθηκε στη ζωή και το έργο των Τριών Ιεραρχών, του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννη του Χρυσοστόμου, τονίζοντας ότι με ήθος και άοκνα, με σεβασμό και ταπεινότητα εργάστηκαν για την εκπαίδευση, την ορθοδοξία και τα ελληνικά γράμματα και ότι με το έργο τους αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι η παιδεία είναι το υπέρτατο αγαθό.

Ανέφερε ακόμη ότι σήμερα τιμούμε και μνημονεύουμε όσους υπηρέτησαν την παιδεία του τόπου, τους δασκάλους τους γένους, τους ανώνυμους και επώνυμους εκπαιδευτικούς και όσους προσέφεραν στη διάδοση των ελληνικών γραμμάτων.

Ο κ. Κενεβέζος ανέφερε ότι το έργο της εκπαίδευσης είναι λειτούργημα και ηθική υποχρέωση, σημειώνοντας ότι εκφράζουμε ευγνωμοσύνη σε όλους τους ακάματους εργάτες των γραμμάτων και του πνεύματος.

Επίσης, ο Υπουργός σημείωσε ότι οι Τρεις Ιεράρχες στα γραπτά και το λόγο τους τόνιζαν πως ο δάσκαλος και ο παιδαγωγός πρέπει να διαθέτουν ήθος και απέραντο σεβασμό για την προσωπικότητα των παιδιών και ότι η εργασία στις αίθουσες διδασκαλίας πρέπει να είναι ευχάριστη ώστε η γνώση να παραμένει μόνιμη.

Ο Υπουργός Παιδείας ανέφερε ακόμη ότι μέσα στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης και της λιτότητας λόγω της οικονομικής κρίσης, έχει σημαντικό ρόλο να διαδραματίσει η παιδεία και η εκπαίδευση. Είπε επίσης ότι καλούμαστε να αντλήσουμε διδάγματα και να παραδειγματιστούμε από τη ζωή των Τριών Ιεραρχών, ώστε να αντέξουμε στις συνθήκες της κρίσης και του άκρατου καταναλωτισμού.

Διαβεβαίωσε ότι η Κυβέρνηση έχει ανάμεσα στις προτεραιότητες της την εκπαιδευτική αναβάθμιση, την ανάπτυξη και επιμόρφωση, τον εκσυγχρονισμό και τη στήριξη του κάθε εκπαιδευόμενου.

Μετά το πέρας του μνημοσύνου, τελέστηκε τρισάγιο, προϊσταμένου του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου, στη συνέχεια έγινε κατάθεση στεφάνων στην προτομή του Αρχιεπισκόπου Σωφρονίου στο προαύλιο του Ναού και ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου. 

Το απόγευμα πραγματοποιήθηκε, στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Πολιτιστικού Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄, εκδήλωση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου, με ομιλητή τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κ. Αστέριο Χατζηνικολάου, ο οποίος ανέπτυξε το επίκαιρο και ενδιαφέρον θέμα: «Το πρόσκαιρο και το αιώνιο στη ζωή των Τριών Ιεραρχών».

Την όλη εκδήλωση πλαισίωσαν επίκαιροι εκκλησιαστικοί ύμνοι τους οποίους απέδωσε ο Χορός Ιεροψαλτών Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου «Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός» και το καλλιτεχνικό πρόγραμμα που παρουσίασε το Εργαστήριο Εγχόρδων (Πρόγραμμα Ανάπτυξης Μουσικών Ταλέντων του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού).

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τη βράβευση των τελειοφοίτων μαθητών/μαθητριών Γυμνασίου και Λυκείου, της αρχιεπισκοπικής περιφέρειας, οι οποίοι πρώτευσαν, κατά τα τελευταία δύο σχολικά έτη, στα μαθήματα των Θρησκευτικών και των Νέων Ελληνικών και διακρίθηκαν για το ευγενές και άριστο ήθος τους. Η βράβευση έγινε από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομο Β΄ και την Εκπρόσωπο του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού, κ. Αίγλη Παντελάκη, Γενική Διευθύντρια του εν λόγω Υπουργείου.

Πηγή: ΚΥΠΕ - Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου

«Και πάλιν και πολλάκις» Θεία Λειτουργία στον Άγιο Γεώργιο Εξορινό

Με ύμνους λειτουργικούς, ωδές πνευματικές και ευφρόσυνους ήχους από δεκάδες πιστούς κατακλείστηκε, για άλλη μια φορά, η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Ξορινού, στην εντός των τειχών πόλη της Αμμοχώστου. Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα, που ο βουβός για 55 τόσα χρόνια ναός ευωδιάζει λιβάνι και εντός του αναπέμπονται ευχαριστήριοι ύμνοι και τελεσιουργείται το μέγα μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Της λατρευτικής συνάξεως, που τελέστηκε την Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014, προεξήρχε και πάλιν ο επιχώριος Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασίλειος, ο οποίος χαρακτήρισε το γεγονός ως «δώρο Θεού», δεδομένου, όπως επεσήμανε, ότι οι εκκλησίες στην εντός των τειχών πόλη είχαν να λειτουργηθούν από το 1958.

Στο κήρυγμα του ο Πανιερώτατος, χαρακτήρισε σημειολογικό το γεγονός ότι η δεύτερη αυτή Θεία Λειτουργία συμπίπτει με την Ευαγγελική διήγηση της συναντήσεως του Κυρίου με τον Ζακχαίο, κατά το πέρασμα του από την «συγκεκλεισμένη και ωχυρωμένη» πόλη της Ιεριχώ, σκηνικό που προσομοιάζει με τον περιβάλλοντα χώρο της παλαιάς πόλης της Αμμοχώστου, όπου και ο ναός του Αγίου Γεωργίου του Εξορινού.

Ο Κωνσταντίας Βασίλειος ευχαρίστησε όλους τους παρευρισκομένους στη λειτουργική σύναξη και συνεχάρη όλους όσοι συνέτειναν στην επαναλειτουργία της ιστορικής εκκλησίας, υπογραμμίζοντας ότι κατόπιν των διευθετήσεων που έγιναν, Θεία Λειτουργία θα τελείται στον εν λόγω ναό μια φορά το μήνα. Σημείωσε, ακόμη, ότι η επόμενη λατρευτική συνάντηση στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014 και σ’ αυτή θα συμμετάσχουν και οι σύνεδροι του Β΄ Διεθνούς Συνεδρίου Κυπριακής Αγιολογίας, το οποίο διοργανώνει η Μητρόπολη Κωνσταντίας και Αμμοχώστου στο Παραλίμνι από τις 13 μέχρι και τις 15 Φεβρουαρίου 2014.

Από πλευράς του, ο Δήμαρχος της κατεχόμενης πόλεως της Αμμοχώστου Αλέξης Γαλανός ευχαρίστησε όλους όσοι συνέτειναν στην επαναλειτουργία της ιστορικής εκκλησίας και ευχήθηκε η Θεία Λειτουργία της Κυριακής να τελείται και σε άλλες κατεχόμενες εκκλησίες μας. Υπενθύμισε πως αυτό, άλλωστε, συμπεριλαμβάνεται στο ψήφισμα που υπέγραψαν πρόσφατα Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι Αμμοχωστιανοί, μέλη μη κυβερνητικών οργανώσεων.

Λουκάς Α. Παναγιώτου

Προσευχή για την Ενότητα των Χριστιανών

Με την ευχή και την ελπίδα οι διαιρέσεις οι οποίες πλήττουν την χριστιανοσύνη σήμερα να θεραπευθούν, πραγματοποιήθηκε, το απόγευμα του Σαββάτου, 25 Ιανουαρίου 2014, στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωάννη στη Λευκωσία, Προσευχή για την Ενότητα των Χριστιανών. 

Της Προσευχής για την καταλλαγή, την υπέρβαση των διαιρέσεων και την ενότητα, η οποία αναπέμφθηκε αμέσως μετά την τέλεση της Εσπερινής ακολουθίας, προέστη η Α.Μ. ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος στην παρουσία του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασιλείου και των Αρχηγών ή Εκπροσώπων των Ξένων Χριστιανικών Δογμάτων που βρίσκονται στην Κύπρο.

Η εκδήλωση αυτή έγινε μέσα στα πλαίσια της εβδομάδας προσευχής για την Ενότητα των Χριστιανών, η οποία ξεκίνησε από την Κυριακή, 19 Ιανουαρίου 2014, με Θρησκευτική Συναυλία στην οποία συμμετείχαν ο Χορός των Ιεροψαλτών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου «Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός», η Κοινοτική Χορωδία των Μαρωνιτών Κύπρου, η Χορωδία της Καθολικής Εκκλησίας και η Χορωδία «Sourp Asdvadzadzin» της Αρμένικης Εκκλησίας. Η Συναυλία έλαβε χώρα στον Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης, υπό την αιγίδα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου.

Η Εβδομάδα προσευχής για Χριστιανική Ενότητα (18-25 Ιανουαρίου 2014) διοργανώνεται από το Οικουμενικό Φόρουμ Ευρωπαίων Χριστιανών Γυναικών και έχει ως εφετινό θέμα την ερώτηση που έκανε ο Απόστολος Παύλος στους Χριστιανούς της Κορίνθου: «Μεμέρισται ο Χριστός;» (Α΄ Κορινθ. 1,13).

Λουκάς Α. Παναγιώτου

Ονομαστήρια Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου

Το Σάββατο, 25 Ιανουαρίου 2014, εορτή του Αγίου Γρηγορίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως του Θεολόγου, εορτάζει τα ονομαστήριά του ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος. 

Την Παρασκευή το απόγευμα, της 24ης Ιανουαρίου, ο Θεοφιλέστατος χοροστάτησε κατά την ακολουθία του Μεγάλου Εσπερινού στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννη Λευκωσίας.

Ανήμερα της εορτής, το Σάββατο 25 Ιανουαρίου, χοροστάτησε στον Όρθρο και τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννη Λευκωσίας.

Ο Θεοφιλέστατος δέχθηκε τις ευχές των πιστών στο Γραφείο του, στην Ιερά Αρχιεπισκοπή, τη Παρασκευή, 24 Ιανουαρίου 2014, μετά τον Εσπερινό και το Σάββατο 25 Ιανουαρίου, αμέσως μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, καθώς και το απόγευμα.

Πηγή: Γραφείο Επισκόπου Μεσαορίας

Η κατεχόμενη κοινότητα Μάσσαρι και η ελεύθερη κοινότητα Σπηλιών τίμησαν τον Άγιο Αντώνιο

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάστηκε η μνήμη του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου, την Πέμπτη 16 Ιανουαρίου και την Παρασκευή 17 Ιανουαρίου, τόσο από την κατεχόμενη κοινότητα Μάσσαρι όσο και από την ελεύθερη κοινότητα Σπηλιών. Στον πανηγυρικό εσπερινό, το απόγευμα της Πέμπτης, χοροστάτησε ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος στον ιερό ναό Οσίων Βαρνάβα και Ιλαρίωνα στην Περιστερώνα και την επομένη το πρωί προεξήρχε της πανηγυρικής θείας λειτουργίας στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό Αγίου Αντωνίου στα Σπήλια.

Στον πανηγυρικό εσπερινό πραγματοποιήθηκε λιτανεία της εικόνας του Αγίου Αντωνίου, η οποία φιλοτεχνήθηκε με δαπάνη των κατοίκων του Μάσσαρι. Το παρών έδωσαν ο κοινοτάρχης της κοινότητας Μάσσαρι, Ελευθέριος Αντωνίου, ο δήμαρχος της Μόρφου, Χαράλαμπος Πίττας, η ευρωβουλευτής, Αντιγόνη Παπαδοπούλου, ο αναπληρωτής έπαρχος Λευκωσία, Μάριος Παναγίδης και πιστοί που κατάγονται από το κατεχόμενο Μάσσαρι και από άλλες κοινότητες. 

Μετά το πέρας το πανηγυρικού εσπερινού, ακολούθησε εκδήλωση μνήμης από οργανωμένα σύνολα της εν λόγω κατεχόμενης κοινότητας στο πολιτιστικό κέντρο της Περιστερώνας. Αξίζει να αναφερθεί ότι το 2010 πραγματοποιήθηκε επισήμως η αδελφοποίηση της κατεχόμενης κοινότητας Μάσσαρι με την ομώνυμη κοινότητα της νήσου Ρόδου.

Ο ενοριακός ναός του Αγίου Αντωνίου είναι κτισμένος με λαξευτή πέτρα και βρίσκεται στο Βορειοδυτικό άκρο του κοιμητηρίου, στο νότιο μέρος της κατεχόμενης κοινότητας του Μάσσαρι, επί της αριστερής πλευράς του δρόμου προς την Κατωκοπιά. Χρονολογείται περίπου τον 15ο αιώνα, είναι μικρός, μονόκλιτος και καμαροσκέπαστος ναός με ημικυκλική αψίδα στα ανατολικά, η οποία στεγάζεται με ημιθόλιο. Γύρω από το κτίσμα υπάρχουν οι βενετσιάνικες υδρορροές. Ο ναός σύμφωνα με μαρτυρίες τόσο των κατοίκων του χωριού όσο και του Rubert Gunnis αναφέρουν ότι υπήρχαν αγιογραφίες σ’ όλο τον ναό και πιο συγκεκριμένα στη δυτική πλευρά υφίστανται μέχρι σήμερα αλλά είναι περιβεβλημένες με ασβεστόχρισμα που έγινε λίγο πριν τη δεκαετία του 1920 (Αντωνίου Ε. 2009, Εκκλησία Αγίου Αντωνίου – Μάσσαρι. Ενατενήσεις. τχ. 9, σ.σ. 148-149).

Αμέσως μετά την τουρκική εισβολή του 1974, οι Τούρκοι σύλησαν εντελώς το εικονοστάσιο, τις εικόνες, τα λειτουργικά σκεύη και γενικά όλο τον εξοπλισμό του ναού και έκλεισαν όλες τις εισόδους. Η εκκλησία σήμερα βρίσκεται σχεδόν σε άθλια κατάσταση, ετοιμόρροπη, καταστραμμένη και εντελώς συλημένη. Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα μέσα. Η αγία τράπεζα, τα εξαπτέρυγα, τα ιερά άμφια των κληρικών, οι πολυέλαιοι, τα ψαλτήρια, τα στασίδια, έμειναν για τους Μασσαριώτες μια πικρή ανάμνηση.

Η πανηγυρική θεία λειτουργία στον ιερό ναό Αγίου Αντωνίου στα Σπήλια πραγματοποιήθηκε με την παρουσία του αναπληρωτή επάρχου Λευκωσίας, Μάριου Παναγίδη, αποδήμων και κατοίκων της κοινότητας Σπηλιών.

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος στο κήρυγμά του αρχικά έκανε λόγο για την προσφορά τού μεγάλου καθηγητού της ερήμου, Αγίου Αντωνίου. Απόδειξη αυτής της επισήμανσης είναι το γεγονός ότι πολλοί υπήρξαν και θα υπάρξουν οι διάδοχοι του Μεγάλου Αντωνίου. Ως παράδειγμα, ο Πανιερώτατος ανέφερε τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, ένα σύγχρονο άγιο της εποχής μας. Ο μεν Άγιος Αντώνιος αγωνίστηκε μέσα στην έρημο, με την κυριολεκτική της έννοια, στα βάθη της Αιγύπτου και ο δε Όσιος Πορφύριος μέσα στην πνευματική έρημο της πόλης των Αθηνών. Και οι δύο κατόρθωσαν να αγιάσουν, γιατί πρόσεχαν και οι δύο το νου τους, όπως όλοι οι Άγιοι.

Στο τέλος τόνισε το ψυχικό όφελος που θα έχουμε με το να μνημονεύουμε ονόματα πολλών κεκοιμημένων, να προσευχόμαστε για αυτούς που μας πικραίνουν, να μάθουμε να συγχωρούμε, να ελεούμε και όταν κρίνουμε να κρίνουμε με επιείκεια, να στραφούμε προς την οικογένειά μας και σιγά-σιγά να την αγιάζουμε με την ανοχή μας, την υπομονή μας, την τακτική θεία Λειτουργία, την εξομολόγηση και την καθημερινή μας μετάνοια.

Διακόνου Φοίβου Παναγιώτου – Ι. Μ. Μόρφου

Ένας «αλλογενής» πνευματικός μας οδηγός

Η ευαγγελική περικοπή της περιγραφής του θαύματος της θεραπείας των δέκα λεπρών παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον με ποικίλες εθνικές, θρησκευτικές και εθνικές διαστάσεις. Θα προδιαθέσουμε ήδη από την αρχή δίδοντας τον τίτλο: Ένας «αλλογενής» μπορεί να μας διδάξει πολλά και σημαντικά πράγματα.

Η σκηνή των δέκα λεπρών που στάθηκαν από μακριά και καλούσαν σε βοήθεια τον Χριστό έχει τις δικές της ιστορικές συσχετίσεις. Σύμφωνα με τις πρακτικές της εποχής, οι προσβαλλόμενοι από την ασθένεια της λέπρας, μετά από κάποια πολλές φορές πρόχειρη διάγνωση, τους επιβαλλόταν να μένουν εκτός κατοικημένων περιοχών. Οι λόγοι ήσαν ποικίλοι. Ο πρώτος πρακτικός λόγος ήταν προληπτικός για τον περιορισμό της μεταδόσεως της ασθένειας. Ο δεύτερος λόγος ήταν θρησκευτικός. Η λέπρα, όπως και οποιαδήποτε χρόνια ασθένεια εθεωρείτο ότι αποτελούσε τιμωρία από τον Θεό ένεκα κάποιας αμαρτίας. Σε συσχετισμό με αυτή την πεποίθηση, υπήρχε και μία τρίτη αιτία της απομονώσεως των λεπρών. Επειδή τους θεωρούσαν μολυσμένους, δεν θα έπρεπε να έλθουν σε επαφή με άλλους ανθρώπους, όχι μόνο για να μη μεταδοθεί η ασθένεια, αλλά και για να μη μολυνθούν όσοι τυχόν θα έρχονταν σε επαφή μαζί τους. Διαφορετικά θα έπρεπε να γίνουν τελετές καθαρμών για να μπορούν να εισέλθουν στο Ναό.

Είναι ενδιαφέρον να αναφερθούμε στη σύνθεση της ομάδας των δέκα λεπρών. Από ότι φαίνεται από τη διήγηση, ένας μόνο από τους δέκα δεν ήταν Ιουδαίος, αλλά Σαμαρείτης. Είναι γνωστό από τις πολλές αναφορές που γίνονται στην Καινή Διαθήκη, αλλά και από την ιστορία, ότι οι Σαμαρείτες, οι οποίοι για λόγους ιστορικούς, δηλαδή τον χωρισμό του Ισραήλ σε Βόρειο και Νότιο βασίλειο, είχαν χωρισθεί από τον Ιουδαϊκό λαό, εφαρμόζοντας συγχρόνως και δικό τους τόπο και τρόπο λατρείας του Θεού. Έτσι, κρίθηκαν ως «αιρετικοί» και δημιουργήθηκε εθνική και θρησκευτική έχθρα μεταξύ Ιουδαίων και Σαμαρειτών. «Ου γαρ συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείταις» (Ιω. 4:9β), σημειώνει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, με αφορμή τη συνομιλία του Χριστού με τη Σαμαρείτιδα γυναίκα στο πηγάδι του Ιακώβ.

Η ασθένεια είχε καταργήσει τις θρησκευτικές και εθνικές διαφορές. Μπορούμε να μιλήσουμε και παραβολικά, λέγοντας ότι η μη κατοικημένη περιοχή μέσα στο φυσικό ζεστό και σχεδόν έρημο περιβάλλον της Μέσης Ανατολής, με τον καυτό ήλιο, ήταν ο χώρος της ενότητας των διισταμένων μεταξύ τους Ιουδαίων και Σαμαρειτών, γιατί εκεί δεν λειτουργούσαν ούτε τα εθνικά ούτε τα θρησκευτικά σύμβολα, ούτε η εθνική και θρησκευτική δομή των κοινωνιών. Υπήρχε μία άλλου είδους κοινωνία. Εκεί βρισκόταν ο άνθρωπος ενώπιος ενωπίω με την πραγματικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, εκτεθειμένης στην ασθένεια και στον θάνατο.

Ο Ιησούς Χριστός, στη συγκεκριμένη περίπτωση, βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ των λεπρών και της δομημένης θρησκευτικά και εθνικά κοινωνίας, πάνω από τα εθνικά και θρησκευτικά σύμβολα. Θέτει υπό κρίση τη δομή αυτή, που δημιουργεί εθνικές και θρησκευτικές αντιπαραθέσεις, δημιουργεί αποκλεισμούς και δυστυχία σε πολλούς.

Οι δέκα αυτοί ασθενείς, που έζησαν, όπως αφήνεται να νοηθεί από τη διήγηση, για πολύ καιρό μαζί, τώρα, μετά τη θεραπεία τους χωρίζουν και δεν ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλο. Είτε ενεργούν ατομικά, είτε υποτάσσονται και πάλιν στο σύστημα που τους βολεύει.

Ο Χριστός παραμένει σταθερός, η σταθερότητα δεν εννοείται τοπικά, αλλά τροπικά, και με το μήνυμα του αναμένει την αντίδραση και τη συμπεριφορά αυτών που θεραπεύθηκαν από τη λέπρα και απέβαλαν τον κοινωνικό και θρησκευτικό στιγματισμό. Διαπιστώνεται, εν τούτοις, ότι μόνο ένας από τους δέκα, ο «αλλογενής» Σαμαρείτης, κατάλαβε αυτό το μήνυμα και επέστρεψε πίσω στον Χριστό για να του εκφράσει την ευχαριστία και την ευγνωμοσύνη του.

Από τη διήγηση αυτή, που μπορεί να μας φαίνεται εκ πρώτης όψεως μία πολύ πεζή διήγηση ενός από τα πολλά θαύματα του Χριστού, υπάρχουν ισχυρά δεδομένα. Αυτός ο «αλλογενής» μπορεί να μας διδάξει πολλά πράγματα, σύμφωνα και με την παρατήρηση του ίδιου του Χριστού.

• Μπορεί, εν πρώτοις να μας διδάξει τι σημαίνει η πίστη στον Θεό. Είναι η πίστη που σκεπάζει τον άνθρωπο στις αδυναμίες της ανθρώπινης ύπαρξης του. Μπορεί να είναι η παρηγοριά της ασθένειας, η ελπίδα ενώπιον του θανάτου, η ελευθερία της ύπαρξης του ανθρώπου.

• Μπορεί ο «αλλογενής» να μας διδάξει τι σημαίνει ευγνωμοσύνη απέναντι στην αγάπη του Θεού, ο οποίος έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να προσφέρει τη λύτρωση και τη σωτηρία. Μπορεί να μας διδάξει για την αγάπη που οφείλουμε να έχουμε για όλους τους συνανθρώπους μας.

• Μπορεί, όντως, ο οποιοσδήποτε «αλλογενής» να μας διδάξει να μη λαμβάνουμε υπ’ όψη τις μικρότητες, την κακία, τον αποκλεισμό που πολλές φορές επιχειρούμε εναντίον των συνανθρώπων μας επειδή δεν ανήκουν στην οικογένεια μας, στο έθνος μας, στην κοινωνία μας, στον πολιτισμό μας, γιατί αφήνουμε να λειτουργήσουν οι εθνικιστικές και αρρωστημένες θρησκευτικές αντιλήψεις μας, τα οικονομικά συμφέροντα και πολλά άλλα, γιατί πιστεύουμε ότι εμείς είμαστε οι καλύτεροι.

Δεν χρειάζεται να έχουμε τη σωματική λέπρα σήμερα. Άλλωστε, η ασθένεια αυτή με την πρόοδο της ιατρικής επιστήμης, μας είναι σχεδόν άγνωστη και πιθανό να την γνωρίζουμε μέσα από τα βιβλία εγκυκλοπαιδικά. Όμως, πρέπει να αποβάλουμε από τις ψυχές μας εκείνα τα μελανά στοιχεία που είναι αντίθετα προς την αγάπη που ο Θεός μας καλεί να δείξουμε χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς, σε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. «Γίνεσθε οικτίρμονες, καθώς και ο Πατήρ υμών οικτίρμων εστίν».

Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου Βασίλειος

Ονομαστήρια Μητροπολίτη Λεμεσού

Λαμπρό πολυαρχιερατικό συλλείτουργο τελέστηκε σήμερα Σάββατο, 18 Ιανουαρίου 2014, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Παναγίας Παντανάσσης (Καθολικής) Λεμεσού για την εορτή των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου, Πατριαρχών Αλεξανδρείας. Κατά την ημέρα αυτή άγει τα ονομαστήριά του ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος.

Της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο εορτάζων Μητροπολίτης και μαζί του συλλειτούργησαν οι Πανιερώτατοι Μητροπολίτες Κυρηνείας Χρυσόστομος, Ταμασού και Ορεινής Ησαΐας και οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι Αρσινόης Νεκτάριος, Λήδρας Επιφάνιος και Αμαθούντος Νικόλαος. Στην τελεσθείσα πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετείχαν επίσης ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης Αρχιμανδρίτης Ιουστίνος Μπαρδάκας και οι Καθηγούμενοι των Ιερών Μονών της Μητροπολιτικής περιφέρειας Λεμεσού και άλλοι κληρικοί.

Παρευρέθηκαν, επίσης, ο Αντιδήμαρχος της πόλεως, Δημοτικοί σύμβουλοι, βουλευτές, η αναπληρωτής Έπαρχος, εκπρόσωποι του στρατού, ο Αστυνομικός Διευθυντής Λεμεσού, σημαιοφόροι μαθητές από όλα τα σχολεία της πόλεως μας, άλλοι επίσημοι και πλήθος κόσμου.

Ο πανηγυρικός της ημέρας εκφωνήθηκε από τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη Τύχωνα Ανδρέου, ο οποίος αναφέρθηκε στη ζωή, το έργο και την προσφορά του Μεγάλου Ιεράρχου της Εκκλησίας μας Αθανασίου Πατριάρχου Αλεξανδρείας.

Αναφερόμενος για τον Μητροπολίτη Λεμεσού είπε: «Μήπως, αδελφοί μου, γνωρίζοντας, όλοι που είμαστε εδώ παρόντες, τον σεβαστό ποιμενάρχη μας που άγει σήμερα τα εόρτια αυτού, δεν μπορούμε να ομολογήσουμε και να πιστοποιήσουμε όλοι ότι είναι ένας κατ’ εξοχήν νυκτερινός Επίσκοπος; Όποια ώρα της νυκτός περάσει κάποιος από το Επισκοπείο ή το εξομολογητάριο του ναού που βρισκόμαστε τώρα, το κερί θα είναι πάντοτε αναμμένο, μαρτυρώντας την ανύστακτον και ακάματον πατρική παρουσία του ποιμενάρχου μας».

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, ο Πανιερώτατος δέχτηκε τις ευχές των επισήμων και του λαού στον Μητροπολιτικό Οίκο, ο οποίος βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του μητροπολιτικού ναού Παναγίας Παντανάσσης.

Κατά την διάρκεια της ημέρας επισκεφτήκαν και ευχήθηκαν έτη πολλά στον εορτάζοντα Μητροπολίτη Λεμεσού, τόσο ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος, όσο και οι Πανιερώτατοι Μητροπολίτες Πάφου κ. Γεώργιος, Μόρφου κ. Νεόφυτος, Κωνσταντίας – Αμμοχώστου κ. Βασίλειος, Κύκκου κ. Νικηφόρος, Τριμυθούντος, Βαρνάβας, η σύζυγος του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Δήμαρχος Λεμεσού και πλήθος πιστών από την Μητροπολιτική περιφέρεια Λεμεσού, αλλά και από όλη την Κύπρο. Συγκινητική ήταν, επίσης, η παρουσία και η εκδήλωση αγάπης των παιδιών των κατηχητικών συνάξεων προς τον Επίσκοπό τους με την απόδοση τραγουδιών.

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος προσερχόμενος το μεσημέρι στο γεύμα που παρέθεσε ο εορτάζων προς τα μέλη της Ιεράς Συνόδου στην Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού ευχήθηκε στον Μητροπολίτη Αθανάσιο «ό,τι καλό να δώσει ο Θεός στον ίδιο προσωπικά, στην Εκκλησία και ιδιαίτερα στη Μητρόπολη που προΐσταται, να κρατά το σφυγμό του λαού της Λεμεσού όπως και όλου του λαού μας».

«Άλλωστε αυτή είναι και η προσπάθεια όλης της Εκκλησίας της Κύπρου, να είμαστε μέσα στο λαό, κοντά του, βοηθοί και συμπαραστάτες του», συμπλήρωσε ο Μακαριώτατος, για να επισημάνει ότι «ποιμαίνουμε έναν υπέροχο λαό και πρέπει να σταθούμε κοντά του στις δύσκολες ώρες που περνά».

«Η Εκκλησία είναι όντως η πραγματική μητέρα αυτού του λαού και πρέπει να σταθούμε δίπλα του, να τον βοηθήσουμε», πρόσθεσε.

Αξίζει να σημειωθεί ότι με ανακοίνωσή της η Μητρόπολη Λεμεσού παρεκάλεσε, αντί δώρων προς τον Μητροπολίτη, να εισφέρουν στο γεύμα των απόρων της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού στα γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού ή να καταθέσουν χρήματα στους σχετικούς τραπεζικούς λογαριασμούς της Μητρόπολης.

Λουκάς Α. Παναγιώτου - Ι. Μ. Λεμεσού

Παράκληση και Δέηση για την ανομβρία στην Ιερά Μονή Κύκκου

Στις αυλές και την αγκάλη της ιστορικής και θεοφρούρητης Ιεράς Μονής της Ελεούσας του Κύκκου έσυρε, για άλλη μια φορά, τα βήματά του ο πιστός λαός μας, εκζητώντας το έλεος, τη βοήθεια και τη μεσιτεία της προς τον Κύριο, για να ανοίξουν οι κρουνοί του ουρανού και να μας λυτρώσει από τις επώδυνες επιπτώσεις, που προκαλεί η παρατεταμένη ανομβρία στον τόπο μας.

Για τον σκοπό αυτό τελέστηκε την Κυριακή, 12 Ιανουαρίου 2014, Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο την Ελεούσα του Κύκκου και Δέηση προς τον φιλάνθρωπο Θεό μας, ώστε να καταπέμψει «όμβρους ειρηνικούς» προς ανάψυξη, αναζωογόνηση και καρποφορία της γης.

Των ιερών ακολουθιών προέστη ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κύκκου και Τηλλυρίας κ.κ. Νικηφόρος, συλλειτουργούντων των Μητροπολιτών Ταμασού και Ορεινής κ. Ησαΐα, Ζιμπάμπουε και Αγκόλας κ. Σεραφείμ και με τη συμμετοχή Πατέρων της Μονής και άλλων κληρικών.

Στο εμπνευσμένο κήρυγμα του, ο Πανιερώτατος, αναφέρθηκε εκτενώς στη μετάνοια, παίρνοντας αφορμή από το Ευαγγελικό ανάγνωσμα, η οποία, όπως τόνισε, είναι «αναγκαία προϋπόθεση για τη διόρθωση, τον αγιασμό και τη σωτηρία μας».

«Η μετάνοια είναι το παν. Είναι η σωτηρία μας και το φως μας, είναι η ανάπαυση και η χαρά της ζωής μας. Η μετάνοια και στην επίγεια βασιλεία του Θεού, που είναι η Εκκλησία του Σωτήρος Χριστού, μας επαναφέρει, αλλά και στην ουράνια του Θεού βασιλεία θα μας εισαγάγει», είπε.

Ο Κύκκου Νικηφόρος έκανε ακολούθως αναφορά στις τρεις παιδαγωγικές δοκιμασίες (κατοχή της μισής μας πατρίδας, οικονομική κρίση και ανομβρία), τις οποίες έχουμε υποστεί «εξαιτίας των πολλών ανομιών και αμαρτιών μας, αλλά και κυρίως εξ αιτίας της αμετανοησίας μας».

«Η ανομβρία, όπως και το εθνικό μας πρόβλημα, αλλά και η οικονομική κρίση που βρήκε την πατρίδα μας, οδήγησαν τα βήματά μας εδώ στο ουρανομύριστο αυτό όρος της Παναγίας της Κυκκώτισσας, για να παρακαλέσουμε με συντριβή και ταπείνωση αυτή, τη μάνα του Λυτρωτή μας, τον ποταμό τον γλυκερό του ελέους, να μεσιτεύσει προς τον Υιό της και Θεό μας, για να φανεί ίλεως και να βρει επιτέλους η πατρίδα μας τη δικαίωση, την ελευθερία και τη σωτηρίας της. Να φανεί ίλεως, για να παρέλθει επιτέλους γρήγορα η οικονομική κρίση που ταλανίζει την πατρίδα μας. Να φανεί ίλεως, για να καταπέμψει και όμβρους ειρηνικούς, βροχές πολλές, προς ανάψυξη, αναζωογόνηση και καρποφορία της διψασμένης γης μας», πρόσθεσε.

«Η παρούσα τριπλή κρίση», υπογράμμισε, «μόνο τότε θα παρέλθει, όταν έμπρακτα μετανοήσουμε, όπως οι Νινευίτες της Παλαιάς Διαθήκης και εκζητήσουμε το άπειρο έλεος του Θεού. Αν λουσμένοι και εξαγνισμένοι μέσα στο λουτρό της μετάνοιας και της εξομολόγησης, προσέλθουμε εν μετανοία και εξομολογήσει ενώπιόν Του και εκζητήσουμε το έλεος και τη συγγνώμη Του, τότε να είστε βέβαιοι ότι η πατρίδα μας γρήγορα θα εξέλθει από τη σημερινή τριπλή τραγωδία της και θα εύρει επιτέλους τη δικαίωση και ελευθερία και τη σωτηρία της».

«Ας καλλιεργήσουμε όλοι μας», επεσήμανε κλείνοντας τον λόγο του ο Πανιερώτατος, «το χάρισμα της μετάνοιας, που συνοδεύει την ψυχή μας και μετά θάνατο, γιατί η μετάνοια μπορεί να μας ανοίξει το δρόμο της αληθινής επίγειας ευτυχίας, αλλά και τις πύλες της αιώνιας του Θεού Βασιλείας».

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, τελέστηκε το σαρανταήμερο μνημόσυνο του αειμνήστου Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα Γέροντος Γαβριήλ και αμέσως μετά ψάληκε ο «Παρακλητικός Κανόνας εις την ομβροτόκο νεφέλη Υπεραγία Θεοτόκο την επονομαζομένη Κυκκώτισσα», ποίημα του Δρος Χαραλάμπη Μ. Μπούσια, Μεγάλου Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας. 

Στην  συνέχεια όλος ο πιστός λαός γονυπετής μαζί με τους Λειτουργούς Αρχιερείς και τον κλήρο ανέπεμψε Δέηση, ενώπιον της θαυματουργού Εικόνος της Παναγίας και ζήτησε τον τερματισμό της ανομβρίας.

Η πνευματική συγκίνηση κορυφώθηκε, όταν η Εικόνα της Μεγαλόχαρης Κυκκώτισσας εξήλθε, υποβασταζόμενη από κληρικούς, και περιήλθε τους πέριξ του καθολικού της Μονής χώρους. Εκείνη ακριβώς την στιγμή και ενώ ο λαός του Θεού, υποκλινόμενος, περνούσε κάτω από την Αγία Εικόνα, ο ουρανός άρχισε να δίνει στην γη «υετόν», γεγονός που όλους συγκίνησε και χαροποίησε.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στις ιερές ακολουθίες και την περιφορά της Αγίας Εικόνας μετείχαν πλήθη πιστών, οι οποίοι κατέκλυσαν την Ιερά Μονή, για να ενώσουν τις προσευχές τους με τους ιερουργούντας Αρχιερείς για τη λύτρωση από τα δεινά της ανομβρίας. Μεταξύ των παρισταμένων ήταν ο Υπουργός Άμυνας κ. Φώτης Φωτίου, ο πρώην Υπουργός Υγείας κ. Σταύρος Μαλάς, εκπρόσωποι των στρατιωτικών, αστυνομικών και κοινοτικών αρχών της περιοχής, καθώς και ο Γενικός Γραμματέας του Παναγροτικού Συνδέσμου Κύπρου κ. Νεκτάριος Κάρυος.

Λουκάς Α. Παναγιώτου