Χειροτονία νέου πρεσβυτέρου στην Μητρόπολη Κύκκου

Σε έντονα φορτισμένη από συγκίνηση ατμόσφαιρα, με τη δέουσα εκκλησιαστική τάξη και λαμπρότητα τελέσθηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Προκοπίου, Μετόχι της Ιεράς Μονής Κύκκου στην Λευκωσία, η εις τον δεύτερο βαθμό της ιερωσύνης χειροτονία του ιεροδιακόνου π. Νικολάου Κούτσιου και η προχείρισή του, στη συνέχεια, σε Οικονόμο.

Ο ιερός ναός αποδείχτηκε πάρα πολύ μικρός, για να χωρέσει τα πλήθη των πιστών, συγγενών και φίλων του προς χειροτονία ερχομένου ιεροδιακόνου, οι οποίοι κατέκλυσαν από πολύ νωρίς το πρωί την εκκλησία, για να μετάσχουν στην μεγάλη χαρά της Μητροπόλεως Κύκκου και Τηλλυρίας, αλλά και να συμπροσευχηθούν για την ενίσχυση του νέου πρεσβυτέρου.

Η χειροτονία τελέσθηκε, κατά την Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος  του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρου, συλλειτουργούντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Κυρηνείας κ. Χρυσοστόμου, με τη συμμετοχή Πατέρων της Ιεράς Μονής Κύκκου, του πατέρα του νεοχειροτονούμενου ιερέως Οικονόμου Λοΐζου Κούτσιου και αρκετών ιερέων και διακόνων, φίλων και πνευματικών αδελφών του.

Απευθυνόμενος στο νέο πρεσβύτερο ο Πανιερώτατος, μεταξύ άλλων, σημείωσε πως «η σημερινή ένδοξη προσωπική σου βαϊοφόρος σε εισήγαγε πριν λίγο σε ένα νέο πνευματικό χώρο της εκκλησιαστικής σου διακονίας, στον οποίο δεσπόζει το μυστήριο του Γολγοθά και ακτινοβολεί το φως της Αναστάσεως».

«Αφού κλήθηκες από τον Ύψιστο, προσήλθες σήμερα και ανέβης στον Γολγοθά της ιερατικής τιμής, για να αναλάβεις και με αυταπάρνηση να σηκώσεις τον Σταυρό του Κυρίου, τον Σταυρό της θυσίας και της προσφοράς, τον Σταυρό της συγγνώμης και της αγάπης, τον Σταυρό της σωτηρίας και του αγιασμού των ανθρώπων», πρόσθεσε.

Ο Κύκκου Νικηφόρος, στον βαθύ και θεολογικό του λόγο, ανεφέρθη στο υψηλότατο αξίωμα και υπούργημα της ιερωσύνης, στο μυστήριο θείας ευχαριστίας, «το κέντρο και το τέλος όλων των εκκλησιαστικών μυστηρίων», όπως είπε, επισημαίνοντας προς τον π. Νικόλαο ότι «θα πρέπει ολόκληρη η ζωή σου και η παρουσία σου και η μαρτυρία σου να στοχεύουν στη δυναμική μετάδοση της λυτρώσεως και της θεώσεως σε κάθε ανθρώπινη ψυχή».

«Δύσκολη είναι πράγματι η ζωή και το έργο του ιερέα. Είμαι όμως βέβαιος, ότι με τη χάρη και τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, τα οποία θα εκζητείς πάντοτε με την έντονη και συνεχή προσευχή σου, θα υπερνικήσεις τις δυσκολίες, θα παρακάμψεις τα εμπόδια και θα ανέλθεις τον ανηφορικό δρόμο της Λύτρωσης και Σωτηρίας. Όπως ο Κύριος «εξήλθε νικών και ίνα νικήση», έτσι και συ με τη δύναμη Εκείνου εξέρχεσαι σήμερα σε αγώνες πνευματικούς, τους οποίους είμαι βέβαιος θα επιστέψει η νίκη», υπογράμμισε.

«Με αυτές τις σκέψεις και με αυτά τα συναισθήματα», τόνισε, καταλήγοντας ο Πανιερώτατος, «από καρδιάς εύχομαι ο Δομήτορας της Εκκλησίας Χριστός, δια πρεσβειών της Παναχράντου Μητέρας Του, της Υπεραγίας Θεοτόκου και του αγίου του οποίου το όνομα φέρεις, του εν αγίοις πατρός ημών Νικολάου επισκόπου Μύρων της Λυκίας, να σε ευλογεί και να σε αγιάζει και πλούσια την χάρη Του να σου χαρίζει, προς επιτυχία του δύσκολου έργου σου».

Ο π. Νικόλαος στη χειροτονητήρια προσλαλιά του ανεφέρθη στο μέγα της ιερωσύνης μυστήριο και στη μεγάλη δωρεά και χάρη του Θεού, τονίζοντας ότι έχει επίγνωση των δυσκολιών και της τραχείας οδού που τον αναμένουν.

«Ξέρω, Πανιερώτατε, ότι θλίψεις και στενοχώριες και πειρασμοί σκοπέλων πολλών, αλλά και υφάλων πλήθος μου προετοιμάζονται. Έξωθεν μάχαι, έσωθεν φόβοι ελλοχεύουν, καραδοκούν να λιμάνουν και να βεβηλώσουν την ωραιότητα του έργου και του μυστηρίου της ιερωσύνης μου. Κατανοώ του Σταυρού το μέγεθος και του δρόμου του Γολγοθά το τραχύ και άναντες, αλλά θαρρώ και αντλώ δυνάμεις από το πρόσωπο του Χριστού μου και των αγίων του, έχοντας και τις δικές σας παραινέσεις ως βακτηρία και υποστηριγμό», σημείωσε.

Στη συνέχεια του λόγου του, ο π. Νικόλαος, επεσήμανε πως «το “όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι” εμπερικλείει και οριοθετεί το μέγεθος και την ποιότητα, ιδιαιτέρως της ιερατικής διακονίας, αλλά και διασημαίνει ταυτόχρονα της Ανάστασης το κλέος. Γι’ αυτό και την πανίερη ώρα τούτη καταθέτω εν επιγνώσει ενώπιον του περιεστώτος λαού, του ιερού κλήρου, της υμετέρας θεοφιλούς Πανιερότητος και προπάντων του εν Τριάδι προσκυνητού ημών Θεού ότι "ου δώσω ύπνον τοις οφθαλμοίς μου και τοις βλεφάροις μου νυσταγμόν και ανάπαυσιν τοις κροτάφοις μου, έως ου εύρω τόπον τω Κυρίω μου" στις καρδίες του ποιμνίου μου».

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο νέος Ιερέας μοίρασε το αντίδωρο, δέχθηκε ευχές των παρευρισκομένων πιστών και προσέφερε ως ενθύμιο της χειροτονίας του το άρτι εκδοθέν βιβλιάριο του κ. Νίκου Νικολαΐδη, καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πεθερού του, με τίτλο «Ποιμένες κατά την καρδίαν μου».

Λουκάς Α. Παναγιώτου